| سوره 3 | سوره مبارکه آلعمران | صفحه 57 |
|
| رَبَّنَا آمَنَّا بِمَا أَنْزَلْتَ وَاتَّبَعْنَا الرَّسُولَ فَاكْتُبْنَا مَعَ الشَّاهِدِينَ (53) |
| پروردگارا ما به کتابي که فرستادي ايمان آورده و از رسول تو پيروي کرديم، نام ما را در صحيفه اهل يقين ثبت فرما. (53) |
| وَمَكَرُوا وَمَكَرَ اللَّهُ ۖ وَاللَّهُ خَيْرُ الْمَاكِرِينَ (54) |
| يهود با خدا مکر کردند و خدا هم در مقابل با آنها مکر کرد، و خدا از همه بهتر تواند مکر کرد. (54) |
| إِذْ قَالَ اللَّهُ يَا عِيسَىٰ إِنِّي مُتَوَفِّيكَ وَرَافِعُكَ إِلَيَّ وَمُطَهِّرُكَ مِنَ الَّذِينَ كَفَرُوا وَجَاعِلُ الَّذِينَ اتَّبَعُوكَ فَوْقَ الَّذِينَ كَفَرُوا إِلَىٰ يَوْمِ الْقِيَامَةِ ۖ ثُمَّ إِلَيَّ مَرْجِعُكُمْ فَأَحْكُمُ بَيْنَكُمْ فِيمَا كُنْتُمْ فِيهِ تَخْتَلِفُونَ (55) |
| (به ياد آر) وقتي که خدا فرمود: اي عيسي، همانا من (روح) تو را قبض نموده و به سوي (آسمان قرب) خود بالا برم و تو را پاک و منزّه از (معاشرت و آلايش) کافران گردانم و پيروان تو را بر کافران تا روز قيامت برتري دهم، آن گاه بازگشت شما به سوي من خواهد بود، پس (به حق) حکم کنم در آنچه بر سر آن با هم به نزاع بر مي‌خاستيد. (55) |
| فَأَمَّا الَّذِينَ كَفَرُوا فَأُعَذِّبُهُمْ عَذَابًا شَدِيدًا فِي الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ وَمَا لَهُمْ مِنْ نَاصِرِينَ (56) |
| پس آن گروهي را که کافر شدند به عذابي سخت در دنيا و آخرت معذّب گردانم، و (براي نجاتشان) هيچ کس به آنها مدد و ياري نخواهد کرد. (56) |
| وَأَمَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ فَيُوَفِّيهِمْ أُجُورَهُمْ ۗ وَاللَّهُ لَا يُحِبُّ الظَّالِمِينَ (57) |
| اما آنان که ايمان آورده و نيکوکار شدند، خدا اجر تمام و کامل به آنها عطا کند، و خدا هرگز ستمکاران را دوست نمي‌دارد. (57) |
| ذَٰلِكَ نَتْلُوهُ عَلَيْكَ مِنَ الْآيَاتِ وَالذِّكْرِ الْحَكِيمِ (58) |
| اين سخنان که بر تو مي‌خوانيم از آيات الهي و ذکر حکمت آموز است. (58) |
| إِنَّ مَثَلَ عِيسَىٰ عِنْدَ اللَّهِ كَمَثَلِ آدَمَ ۖ خَلَقَهُ مِنْ تُرَابٍ ثُمَّ قَالَ لَهُ كُنْ فَيَكُونُ (59) |
| همانا مثل (خلقت) عيسي به امر خدا مثل خلقت آدم است که او را از خاک بساخت، سپس بدان خاک گفت: (بشري به حد کمال) باش، همان دم چنان گشت. (59) |
| الْحَقُّ مِنْ رَبِّكَ فَلَا تَكُنْ مِنَ الْمُمْتَرِينَ (60) |
| سخن حق همان است که از جانب خدا به تو رسيد، مبادا هيچ گاه در آن شکّ کني! (60) |
| فَمَنْ حَاجَّكَ فِيهِ مِنْ بَعْدِ مَا جَاءَكَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعَالَوْا نَدْعُ أَبْنَاءَنَا وَأَبْنَاءَكُمْ وَنِسَاءَنَا وَنِسَاءَكُمْ وَأَنْفُسَنَا وَأَنْفُسَكُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَلْ لَعْنَتَ اللَّهِ عَلَى الْكَاذِبِينَ (61) |
| پس هر کس با تو درباره عيسي در مقام مجادله برآيد بعد از آنکه به احوال او آگاهي يافتي، بگو: بياييد ما و شما فرزندان و زنان و کساني را که به منزله خودمان هستند بخوانيم، سپس به مباهله برخيزيم (در حق يکديگر نفرين کنيم) تا دروغگويان (و کافران) را به لعن و عذاب خدا گرفتار سازيم. (61) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |