| سوره 58 | سوره مبارکه المجادلة | صفحه 544 |
|
| يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذَا نَاجَيْتُمُ الرَّسُولَ فَقَدِّمُوا بَيْنَ يَدَيْ نَجْوَاكُمْ صَدَقَةً ۚ ذَٰلِكَ خَيْرٌ لَكُمْ وَأَطْهَرُ ۚ فَإِنْ لَمْ تَجِدُوا فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ (12) |
| اي اهل ايمان، هر گاه بخواهيد که با رسول سخن سرّي گوييد (يا سؤالي کنيد) پيش از اين کار بايد مبلغي صدقه دهيد که اين صدقه براي شما بهتر و پاکيزه‌تر است (که شما را از سؤالات بي‌جا بر کنار و از بخل و لئامت پاک مي‌گرداند) و اگر (از فقر) چيزي (براي صدقه) نيابيد در اين صورت خدا بسيار آمرزنده و مهربان است. (12) |
| أَأَشْفَقْتُمْ أَنْ تُقَدِّمُوا بَيْنَ يَدَيْ نَجْوَاكُمْ صَدَقَاتٍ ۚ فَإِذْ لَمْ تَفْعَلُوا وَتَابَ اللَّهُ عَلَيْكُمْ فَأَقِيمُوا الصَّلَاةَ وَآتُوا الزَّكَاةَ وَأَطِيعُوا اللَّهَ وَرَسُولَهُ ۚ وَاللَّهُ خَبِيرٌ بِمَا تَعْمَلُونَ (13) |
| آيا از اينکه پيش از راز گفتن با رسول صدقه دهيد (از فقر) ترسيديد؟ پس حال که اداء صدقه نکرديد و خدا هم شما را بخشيد اينک نماز به پا داريد و زکات بدهيد و خدا و رسول او را اطاعت کنيد، و خدا به هر چه کنيد آگاه است. (13) |
| ۞ أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ تَوَلَّوْا قَوْمًا غَضِبَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ مَا هُمْ مِنْكُمْ وَلَا مِنْهُمْ وَيَحْلِفُونَ عَلَى الْكَذِبِ وَهُمْ يَعْلَمُونَ (14) |
| آيا آن (منافق) مردمي را نديدي که با (يهود) قومي که خدا بر آنها غضب کرده است دوستي کردند؟ آنها به حقيقت نه از شما مسلمين و نه از فرقه يهودند و به دروغ قسم ياد مي‌کنند (که ما اهل ايمانيم) در صورتي که خود مي‌دانند. (14) |
| أَعَدَّ اللَّهُ لَهُمْ عَذَابًا شَدِيدًا ۖ إِنَّهُمْ سَاءَ مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ (15) |
| خدا بر آنها عذابي سخت مهيّا کرده، زيرا بسيار زشت کردارند. (15) |
| اتَّخَذُوا أَيْمَانَهُمْ جُنَّةً فَصَدُّوا عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ فَلَهُمْ عَذَابٌ مُهِينٌ (16) |
| آن مردم منافق سوگند و قسمهاي خود را سپر قرار دادند پس (خلق را) از راه خدا بازداشتند، پس بر آنها کيفر عذاب ذلّت و خواري خواهد بود. (16) |
| لَنْ تُغْنِيَ عَنْهُمْ أَمْوَالُهُمْ وَلَا أَوْلَادُهُمْ مِنَ اللَّهِ شَيْئًا ۚ أُولَٰئِكَ أَصْحَابُ النَّارِ ۖ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ (17) |
| و هرگز مال و فرزندان، آنان را از (عذاب قهر) خدا ابدا نرهاند، آنها اهل آتش دوزخند و در آن هميشه معذّبند. (17) |
| يَوْمَ يَبْعَثُهُمُ اللَّهُ جَمِيعًا فَيَحْلِفُونَ لَهُ كَمَا يَحْلِفُونَ لَكُمْ ۖ وَيَحْسَبُونَ أَنَّهُمْ عَلَىٰ شَيْءٍ ۚ أَلَا إِنَّهُمْ هُمُ الْكَاذِبُونَ (18) |
| روزي که خدا همه آنها را (براي انتقام) برانگيزد پس چنان که براي شما قسم ياد مي‌کنند براي خدا هم به دروغ سوگند مي‌خورند و مي‌پندارند که اثري بر آنها خواهد داشت. الا (اي اهل ايمان) بدانيد که آنها بسيار مردم دروغگويي هستند. (18) |
| اسْتَحْوَذَ عَلَيْهِمُ الشَّيْطَانُ فَأَنْسَاهُمْ ذِكْرَ اللَّهِ ۚ أُولَٰئِكَ حِزْبُ الشَّيْطَانِ ۚ أَلَا إِنَّ حِزْبَ الشَّيْطَانِ هُمُ الْخَاسِرُونَ (19) |
| شيطان بر (دل) آنها سخت احاطه کرده که فکر و ذکر خدا را به کلي از يادشان برده، آنان حزب شيطانند، الا (اي اهل ايمان) بدانيد که حزب شيطان به حقيقت زيانکاران عالمند. (19) |
| إِنَّ الَّذِينَ يُحَادُّونَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ أُولَٰئِكَ فِي الْأَذَلِّينَ (20) |
| آنان که با خدا و رسول او عناد و مخالفت مي‌کنند آنها در ميان (خلق) خوار و ذليل‌ترين مردمند. (20) |
| كَتَبَ اللَّهُ لَأَغْلِبَنَّ أَنَا وَرُسُلِي ۚ إِنَّ اللَّهَ قَوِيٌّ عَزِيزٌ (21) |
| خدا (در لوح محفوظ) نگاشته و حتم گردانيده که البته من و رسولانم (بر دشمنان) غالب شويم، که خدا بسيار قوي و مقتدر است. (21) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |