| سوره 46 | سوره مبارکه الاحقاف | صفحه 503 |
|
| وَإِذَا حُشِرَ النَّاسُ كَانُوا لَهُمْ أَعْدَاءً وَكَانُوا بِعِبَادَتِهِمْ كَافِرِينَ (6) |
| و چون در قيامت خلق محشور شوند آنجا معبودان باطل با مشرکان دشمن و از پرستش آنها بيزارند. (6) |
| وَإِذَا تُتْلَىٰ عَلَيْهِمْ آيَاتُنَا بَيِّنَاتٍ قَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لِلْحَقِّ لَمَّا جَاءَهُمْ هَٰذَا سِحْرٌ مُبِينٌ (7) |
| و هر گاه آيات روشن ما را بر مردم تلاوت کنند آنان که کافر شدند چون آيات الهي آمد گويند که اين کتاب سحر آشکارايي است. (7) |
| أَمْ يَقُولُونَ افْتَرَاهُ ۖ قُلْ إِنِ افْتَرَيْتُهُ فَلَا تَمْلِكُونَ لِي مِنَ اللَّهِ شَيْئًا ۖ هُوَ أَعْلَمُ بِمَا تُفِيضُونَ فِيهِ ۖ كَفَىٰ بِهِ شَهِيدًا بَيْنِي وَبَيْنَكُمْ ۖ وَهُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ (8) |
| بلکه کافران مي‌گويند که (محمّد) خود اين آيات قرآن را فرا بافته است. بگو: اگر اين قرآن را من از خود بافته باشم شما از قهر خدا هيچ قدرت بر نجات من نداريد، او به افکاري که در آن فرو مي‌رويد داناتر است، گواه ميان من و شما هم او کافي است و اوست خداي بسيار آمرزنده و مهربان. (8) |
| قُلْ مَا كُنْتُ بِدْعًا مِنَ الرُّسُلِ وَمَا أَدْرِي مَا يُفْعَلُ بِي وَلَا بِكُمْ ۖ إِنْ أَتَّبِعُ إِلَّا مَا يُوحَىٰ إِلَيَّ وَمَا أَنَا إِلَّا نَذِيرٌ مُبِينٌ (9) |
| بگو: من از بين رسولان، اولين پيغمبر نيستم (که تازه در جهان آوازه رسالت بلند کرده باشم تا تعجب و انکار کنيد) و نمي‌دانم که با من و شما عاقبت چه مي‌کنند؟ من جز آنچه بر من وحي مي‌شود پيروي نمي‌کنم و جز آنکه با بيان روشن (خلق را آگاه کنم و از خدا) بترسانم وظيفه‌اي ندارم. (9) |
| قُلْ أَرَأَيْتُمْ إِنْ كَانَ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ وَكَفَرْتُمْ بِهِ وَشَهِدَ شَاهِدٌ مِنْ بَنِي إِسْرَائِيلَ عَلَىٰ مِثْلِهِ فَآمَنَ وَاسْتَكْبَرْتُمْ ۖ إِنَّ اللَّهَ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ (10) |
| بگو: چه تصور مي‌کنيد، اگر از جانب خدا باشد و شما به آن کافر شويد در صورتي که از بني اسرائيل شاهدي (چون عبد الله سلام عالمي) بر حق بودن قرآن گواهي دهد و ايمان آرد و شما تکبر ورزيد (جز آن است که به عذاب خدا گرفتار مي‌شويد)؟ آري البته خدا مردم ستمکار را هدايت نخواهد کرد. (10) |
| وَقَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لِلَّذِينَ آمَنُوا لَوْ كَانَ خَيْرًا مَا سَبَقُونَا إِلَيْهِ ۚ وَإِذْ لَمْ يَهْتَدُوا بِهِ فَسَيَقُولُونَ هَٰذَا إِفْكٌ قَدِيمٌ (11) |
| و کافران گفتند: اگر دين اسلام بهتر (از بت‌پرستي) بود مردم (فقير زبوني) از ما در ايمان به آن سبقت نمي‌گرفتند. و آنها چون به قرآن هدايت نمي‌شوند خواهند گفت که اين کتاب دروغي از گفتار پيشينيان است. (11) |
| وَمِنْ قَبْلِهِ كِتَابُ مُوسَىٰ إِمَامًا وَرَحْمَةً ۚ وَهَٰذَا كِتَابٌ مُصَدِّقٌ لِسَانًا عَرَبِيًّا لِيُنْذِرَ الَّذِينَ ظَلَمُوا وَبُشْرَىٰ لِلْمُحْسِنِينَ (12) |
| و پيش از قرآن کتاب تورات بر موسي که امام و پيشواي مهربان خلق بود نازل گرديد و اين کتاب قرآن مصدّق کتب آسماني پيشين به زبان فصيح عربي نازل شده تا ستمکاران عالم را (از عذاب خدا) بترساند و نيکوکاران را بشارت (به رحمت ايزد) دهد. (12) |
| إِنَّ الَّذِينَ قَالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقَامُوا فَلَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ (13) |
| آنان که گفتند: آفريننده ما خداست و بر اين سخن پايدار و ثابت ماندند بر آنها هيچ ترس و بيمي و حزن و اندوهي (در دنيا و عقبي) نخواهد بود. (13) |
| أُولَٰئِكَ أَصْحَابُ الْجَنَّةِ خَالِدِينَ فِيهَا جَزَاءً بِمَا كَانُوا يَعْمَلُونَ (14) |
| آنان اهل بهشتند و به پاداش اعمال نيک هميشه در بهشت ابد مخلّد خواهند بود. (14) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |