| سوره 46 | سوره مبارکه الاحقاف | صفحه 503 |
|
| وَإِذَا حُشِرَ النَّاسُ كَانُوا لَهُمْ أَعْدَاءً وَكَانُوا بِعِبَادَتِهِمْ كَافِرِينَ (6) |
| و هنگامي که مردم محشور ميشوند، معبودهاي آنها دشمنانشان خواهند بود، حتي عبادت آنها را انکار ميکنند! (6) |
| وَإِذَا تُتْلَىٰ عَلَيْهِمْ آيَاتُنَا بَيِّنَاتٍ قَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لِلْحَقِّ لَمَّا جَاءَهُمْ هَٰذَا سِحْرٌ مُبِينٌ (7) |
| هنگامي که آيات روشن ما بر آنان خوانده ميشود، کافران در برابر حقي که براي آنها آمده ميگويند: (اين سحري آشکار است!) (7) |
| أَمْ يَقُولُونَ افْتَرَاهُ ۖ قُلْ إِنِ افْتَرَيْتُهُ فَلَا تَمْلِكُونَ لِي مِنَ اللَّهِ شَيْئًا ۖ هُوَ أَعْلَمُ بِمَا تُفِيضُونَ فِيهِ ۖ كَفَىٰ بِهِ شَهِيدًا بَيْنِي وَبَيْنَكُمْ ۖ وَهُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ (8) |
| بلکه ميگويند: (اين آيات را بر خدا افترا بسته است!) بگو: (اگر من آن را بدروغ به خدا نسبت داده باشم (لازم است مرا رسوا کند و) شما نميتوانيد در برابر خداوند از من دفاع کنيد! او کارهايي را که شما در آن وارد ميشويد بهتر ميداند، همين بس که خداوند گواه ميان من و شما باشد، و او آمرزنده و مهربان است!) (8) |
| قُلْ مَا كُنْتُ بِدْعًا مِنَ الرُّسُلِ وَمَا أَدْرِي مَا يُفْعَلُ بِي وَلَا بِكُمْ ۖ إِنْ أَتَّبِعُ إِلَّا مَا يُوحَىٰ إِلَيَّ وَمَا أَنَا إِلَّا نَذِيرٌ مُبِينٌ (9) |
| بگو: (من پيامبر نوظهوري نيستم، و نميدانم با من و شما چه خواهد شد، من تنها از آنچه بر من وحي ميشود پيروي ميکنم، و جز بيمدهنده آشکاري نيستم!) (9) |
| قُلْ أَرَأَيْتُمْ إِنْ كَانَ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ وَكَفَرْتُمْ بِهِ وَشَهِدَ شَاهِدٌ مِنْ بَنِي إِسْرَائِيلَ عَلَىٰ مِثْلِهِ فَآمَنَ وَاسْتَكْبَرْتُمْ ۖ إِنَّ اللَّهَ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ (10) |
| بگو: (به من خبر دهيد اگر اين قرآن از سوي خدا باشد و شما به آن کافر شويد، در حالي که شاهدي از بني اسرائيل بر آن شهادت دهد، و او ايمان آورد و شما استکبار کنيد (چه کسي گمراهتر از شما خواهد بود)؟! خداوند گروه ستمگر را هدايت نميکند!) (10) |
| وَقَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لِلَّذِينَ آمَنُوا لَوْ كَانَ خَيْرًا مَا سَبَقُونَا إِلَيْهِ ۚ وَإِذْ لَمْ يَهْتَدُوا بِهِ فَسَيَقُولُونَ هَٰذَا إِفْكٌ قَدِيمٌ (11) |
| کافران درباره مومنان چنين گفتند: (اگر (اسلام) چيز خوبي بود، هرگز آنها (در پذيرش آن) بر ما پيشي نميگرفتند!) و چون خودشان بوسيله آن هدايت نشدند ميگويند: (اين يک دروغ قديمي است!) (11) |
| وَمِنْ قَبْلِهِ كِتَابُ مُوسَىٰ إِمَامًا وَرَحْمَةً ۚ وَهَٰذَا كِتَابٌ مُصَدِّقٌ لِسَانًا عَرَبِيًّا لِيُنْذِرَ الَّذِينَ ظَلَمُوا وَبُشْرَىٰ لِلْمُحْسِنِينَ (12) |
| و پيش از آن، کتاب موسي که پيشوا و رحمت بود (نشانه هاي آن را بيان کرده)، و اين کتاب هماهنگ با نشانه هاي تورات است در حالي که به زبان عربي و فصيح و گوياست، تا ظالمان را بيم دهد و براي نيکوکاران بشارتي باشد! (12) |
| إِنَّ الَّذِينَ قَالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقَامُوا فَلَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ (13) |
| کساني که گفتند: (پروردگار ما الله است)، سپس استقامت کردند، نه ترسي براي آنان است و نه اندوهگين ميشوند. (13) |
| أُولَٰئِكَ أَصْحَابُ الْجَنَّةِ خَالِدِينَ فِيهَا جَزَاءً بِمَا كَانُوا يَعْمَلُونَ (14) |
| آنها اهل بهشتند و جاودانه در آن ميمانند، اين پاداش اعمالي است که انجام ميدادند. (14) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |