| سوره 28 | سوره مبارکه القصص | صفحه 395 |
|
| قَالَ إِنَّمَا أُوتِيتُهُ عَلَىٰ عِلْمٍ عِنْدِي ۚ أَوَلَمْ يَعْلَمْ أَنَّ اللَّهَ قَدْ أَهْلَكَ مِنْ قَبْلِهِ مِنَ الْقُرُونِ مَنْ هُوَ أَشَدُّ مِنْهُ قُوَّةً وَأَكْثَرُ جَمْعًا ۚ وَلَا يُسْأَلُ عَنْ ذُنُوبِهِمُ الْمُجْرِمُونَ (78) |
| قارون گفت: اين مال و ثروت فراوان به علم و تدبير خودم به من داده شد! آيا ندانست که خدا پيش از او چه بسيار امم و طوايفي را که از او قوت و ثروت و جمعيتشان بيشتر بود هلاک کرد؟ و هيچ از گناه بدکاران سؤال نخواهد شد (بلکه يکسر به دوزخ روند). (78) |
| فَخَرَجَ عَلَىٰ قَوْمِهِ فِي زِينَتِهِ ۖ قَالَ الَّذِينَ يُرِيدُونَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا يَا لَيْتَ لَنَا مِثْلَ مَا أُوتِيَ قَارُونُ إِنَّهُ لَذُو حَظٍّ عَظِيمٍ (79) |
| آن‌گاه قارون (روزي) با زيور و تجمل بسيار بر قومش در آمد، مردم دنيا طلب (که او را ديدند) گفتند: اي کاش همان قدر که به قارون از مال دنيا دادند به ما هم عطا مي‌شد که او بهره بزرگ و حظّ وافري را داراست. (79) |
| وَقَالَ الَّذِينَ أُوتُوا الْعِلْمَ وَيْلَكُمْ ثَوَابُ اللَّهِ خَيْرٌ لِمَنْ آمَنَ وَعَمِلَ صَالِحًا وَلَا يُلَقَّاهَا إِلَّا الصَّابِرُونَ (80) |
| و اما صاحبان مقام علم و معرفت (به آن دنيا پرستان) گفتند: واي بر شما (و همت پست شما) ثواب خدا براي آن کس که به خدا ايمان آورده و نيکوکار گرديده بسي بهتر (و بالاتر از اين دارايي دو روزه قارون) است، ولي هيچ کس جز آنان که صبر پيشه کنند بدان ثواب و مقام نخواهد رسيد. (80) |
| فَخَسَفْنَا بِهِ وَبِدَارِهِ الْأَرْضَ فَمَا كَانَ لَهُ مِنْ فِئَةٍ يَنْصُرُونَهُ مِنْ دُونِ اللَّهِ وَمَا كَانَ مِنَ الْمُنْتَصِرِينَ (81) |
| پس (از اندک زماني) ما هم او را با خانه (و گنج و دارايي) اش به زمين فرو برديم و هيچ حزب و جمعيتي نداشت که او را در برابر خدا ياري کنند و خود هم نتوانست خويش را ياري دهد. (81) |
| وَأَصْبَحَ الَّذِينَ تَمَنَّوْا مَكَانَهُ بِالْأَمْسِ يَقُولُونَ وَيْكَأَنَّ اللَّهَ يَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَنْ يَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ وَيَقْدِرُ ۖ لَوْلَا أَنْ مَنَّ اللَّهُ عَلَيْنَا لَخَسَفَ بِنَا ۖ وَيْكَأَنَّهُ لَا يُفْلِحُ الْكَافِرُونَ (82) |
| صبحگاه هم آنان که روز گذشته (ثروت و) مقام او را آرزو مي‌کردند با خود مي‌گفتند: اي واي (بر ما و آرزوهاي ما) گويي خداست که هر که از بندگان خود را خواهد روزي فراوان دهد و (هر که را خواهد) تنگ روزي کند، اگر نه اين بود که خدا بر ما منّت گذاشت (و غرور و ثروت قارون نداد) ما را هم (مثل او) در زمين فرو بردي! اي واي که گويا کافران را هرگز فلاح و رستگاري نيست! (82) |
| تِلْكَ الدَّارُ الْآخِرَةُ نَجْعَلُهَا لِلَّذِينَ لَا يُرِيدُونَ عُلُوًّا فِي الْأَرْضِ وَلَا فَسَادًا ۚ وَالْعَاقِبَةُ لِلْمُتَّقِينَ (83) |
| ما اين دار (بهشت ابدي) آخرت را براي آنان که در زمين اراده علوّ و فساد و سرکشي ندارند مخصوص مي‌گردانيم و حسن عاقبت خاص پرهيزکاران است. (83) |
| مَنْ جَاءَ بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ خَيْرٌ مِنْهَا ۖ وَمَنْ جَاءَ بِالسَّيِّئَةِ فَلَا يُجْزَى الَّذِينَ عَمِلُوا السَّيِّئَاتِ إِلَّا مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ (84) |
| هر که عمل نيک آرد پاداش بهتر از آن يابد، و هر کس که عمل بد کند بدکاران جز به همان اعمال بد مجازات نشوند.. (84) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |