| سوره 17 | سوره مبارکه الاسراء | صفحه 289 |
|
| وَإِذَا مَسَّكُمُ الضُّرُّ فِي الْبَحْرِ ضَلَّ مَنْ تَدْعُونَ إِلَّا إِيَّاهُ ۖ فَلَمَّا نَجَّاكُمْ إِلَى الْبَرِّ أَعْرَضْتُمْ ۚ وَكَانَ الْإِنْسَانُ كَفُورًا (67) |
| و چون در دريا به شما خوف و خطري رسد در آن حال به جز خدا همه آنهايي که به خدايي مي‌خوانيد از ياد شما بروند، و آن‌گاه که خدا شما را به ساحل سلامت رسانيد باز از خدا روي مي‌گردانيد، و انسان بسيار کفر کيش و ناسپاس است. (67) |
| أَفَأَمِنْتُمْ أَنْ يَخْسِفَ بِكُمْ جَانِبَ الْبَرِّ أَوْ يُرْسِلَ عَلَيْكُمْ حَاصِبًا ثُمَّ لَا تَجِدُوا لَكُمْ وَكِيلًا (68) |
| آيا مگر ايمنيد از اين که شما را در خشکي زمين فرو برد يا (تندباد غضبش) بر سرتان سنگ بارد، آن‌گاه بر خود پناه و نگهباني نيابيد؟! (68) |
| أَمْ أَمِنْتُمْ أَنْ يُعِيدَكُمْ فِيهِ تَارَةً أُخْرَىٰ فَيُرْسِلَ عَلَيْكُمْ قَاصِفًا مِنَ الرِّيحِ فَيُغْرِقَكُمْ بِمَا كَفَرْتُمْ ۙ ثُمَّ لَا تَجِدُوا لَكُمْ عَلَيْنَا بِهِ تَبِيعًا (69) |
| يا مگر از آن ايمنيد که بار ديگر خدا شما را به اراده خود به دريا برگرداند و تندبادي بفرستد تا همه را به کيفر کفر به دريا غرق سازد؟ آن‌گاه کسي را از (قهر) ما بدان غرقه کردن دادخواه و فريادرس خود نيابيد؟! (69) |
| ۞ وَلَقَدْ كَرَّمْنَا بَنِي آدَمَ وَحَمَلْنَاهُمْ فِي الْبَرِّ وَالْبَحْرِ وَرَزَقْنَاهُمْ مِنَ الطَّيِّبَاتِ وَفَضَّلْنَاهُمْ عَلَىٰ كَثِيرٍ مِمَّنْ خَلَقْنَا تَفْضِيلًا (70) |
| و محققا ما فرزندان آدم را بسيار گرامي داشتيم و آنها را (بر مرکب) در برّ و بحر سوار کرديم و از هر غذاي لذيذ و پاکيزه آنها را روزي داديم و آنها را بر بسياري از مخلوقات خود برتري و فضيلت کامل بخشيديم. (70) |
| يَوْمَ نَدْعُو كُلَّ أُنَاسٍ بِإِمَامِهِمْ ۖ فَمَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ بِيَمِينِهِ فَأُولَٰئِكَ يَقْرَءُونَ كِتَابَهُمْ وَلَا يُظْلَمُونَ فَتِيلًا (71) |
| (به ياد آر) روزي که ما هر گروهي از مردم را با پيشوايشان (به پيشگاه حقيقت) مي‌خوانيم، پس هر کس نامه عملش را به دست راست دهند آنها نامه خود را قرائت کنند و کمترين ستمي به آنها نخواهد شد. (71) |
| وَمَنْ كَانَ فِي هَٰذِهِ أَعْمَىٰ فَهُوَ فِي الْآخِرَةِ أَعْمَىٰ وَأَضَلُّ سَبِيلًا (72) |
| هر کس در اين جهان نابينا (ي کفر و جهل و ضلالت) است در عالم آخرت نيز (از مشاهده بهشتيان و شهود و جمال حق) نابينا و گمراه‌تر خواهد بود. (72) |
| وَإِنْ كَادُوا لَيَفْتِنُونَكَ عَنِ الَّذِي أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ لِتَفْتَرِيَ عَلَيْنَا غَيْرَهُ ۖ وَإِذًا لَاتَّخَذُوكَ خَلِيلًا (73) |
| و نزديک بود که کافران تو را فريب داده و از آنچه به تو وحي کرديم (که به بتان هيچ اعتنا مکن) غافل شوي و چيز ديگر بر ما فرابندي، آن‌گاه يقينا مشرکان تو را دوست خود مي‌گرفتند. (73) |
| وَلَوْلَا أَنْ ثَبَّتْنَاكَ لَقَدْ كِدْتَ تَرْكَنُ إِلَيْهِمْ شَيْئًا قَلِيلًا (74) |
| و اگر ما تو را ثابت قدم نمي‌گردانيديم نزديک بود که به آن مشرکان اندک تمايل و اعتمادي پيدا کني. (74) |
| إِذًا لَأَذَقْنَاكَ ضِعْفَ الْحَيَاةِ وَضِعْفَ الْمَمَاتِ ثُمَّ لَا تَجِدُ لَكَ عَلَيْنَا نَصِيرًا (75) |
| و در آن صورت به تو جزاء اين عمل را مي‌چشانديم و عذاب تو را در حيات دنيا و پس از مرگ مضاعف مي‌گردانيديم و آن‌گاه از (قهر و خشم) ما بر خود هيچ ياوري نمي‌يافتي. (75) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |