| سوره 9 | سوره مبارکه التوبة | صفحه 192 |
|
| يُرِيدُونَ أَنْ يُطْفِئُوا نُورَ اللَّهِ بِأَفْوَاهِهِمْ وَيَأْبَى اللَّهُ إِلَّا أَنْ يُتِمَّ نُورَهُ وَلَوْ كَرِهَ الْكَافِرُونَ (32) |
| کافران مي‌خواهند که نور خدا را با دهانشان (به نَفَس تيره و گفتار جاهلانه خود) خاموش کنند و خدا نگذارد تا آنکه نور خود را در منتهاي ظهور و حد اعلاي کمال برساند هر چند کافران ناراضي و مخالف باشند. (32) |
| هُوَ الَّذِي أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدَىٰ وَدِينِ الْحَقِّ لِيُظْهِرَهُ عَلَى الدِّينِ كُلِّهِ وَلَوْ كَرِهَ الْمُشْرِكُونَ (33) |
| اوست خدايي که رسول خود را به هدايت و دين حق فرستاد تا آن را بر همه اديان عالم تسلط و برتري دهد هر چند مشرکان ناراضي و مخالف باشند. (33) |
| ۞ يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِنَّ كَثِيرًا مِنَ الْأَحْبَارِ وَالرُّهْبَانِ لَيَأْكُلُونَ أَمْوَالَ النَّاسِ بِالْبَاطِلِ وَيَصُدُّونَ عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ ۗ وَالَّذِينَ يَكْنِزُونَ الذَّهَبَ وَالْفِضَّةَ وَلَا يُنْفِقُونَهَا فِي سَبِيلِ اللَّهِ فَبَشِّرْهُمْ بِعَذَابٍ أَلِيمٍ (34) |
| اي اهل ايمان، بسياري از علماء و راهبان (يهود و نصاري) اموال مردم را به باطل طعمه خود مي‌کنند و (خلق را) از راه خدا منع مي‌کنند و کساني که طلا و نقره را گنجينه و ذخيره مي‌کنند و در راه خدا انفاق نمي‌کنند آنها را به عذابي دردناک بشارت ده. (34) |
| يَوْمَ يُحْمَىٰ عَلَيْهَا فِي نَارِ جَهَنَّمَ فَتُكْوَىٰ بِهَا جِبَاهُهُمْ وَجُنُوبُهُمْ وَظُهُورُهُمْ ۖ هَٰذَا مَا كَنَزْتُمْ لِأَنْفُسِكُمْ فَذُوقُوا مَا كُنْتُمْ تَكْنِزُونَ (35) |
| روزي که آن طلا و نقره ذخائرشان در آتش دوزخ گداخته شود و پيشاني و پشت و پهلوي آنها را به آن داغ کنند (و فرشتگان عذاب به آنها گويند) اين است نتيجه آنچه بر خود ذخيره کرديد، اکنون بچشيد (آتش حسرت و عذاب) همان سيم و زري که اندوخته مي‌کرديد. (35) |
| إِنَّ عِدَّةَ الشُّهُورِ عِنْدَ اللَّهِ اثْنَا عَشَرَ شَهْرًا فِي كِتَابِ اللَّهِ يَوْمَ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ مِنْهَا أَرْبَعَةٌ حُرُمٌ ۚ ذَٰلِكَ الدِّينُ الْقَيِّمُ ۚ فَلَا تَظْلِمُوا فِيهِنَّ أَنْفُسَكُمْ ۚ وَقَاتِلُوا الْمُشْرِكِينَ كَافَّةً كَمَا يُقَاتِلُونَكُمْ كَافَّةً ۚ وَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ مَعَ الْمُتَّقِينَ (36) |
| همانا عدد ماههاي سال نزد خدا در کتاب (تکوين و تشريع) خدا دوازده ماه است از آن روزي که خدا آسمان و زمين را بيافريد و از آن دوازده ماه چهار ماه ماههاي حرام است (نزد اکثر مفسرين آن چهار ماه ذيقعده و ذيحجه و محرم و رجب است) اين است دين استوار و محکم، پس در آن ماهها ظلم و ستم (به جنگ و خونريزي) در حق خود و يکديگر مکنيد و متفقا همه با مشرکان قتال و کارزار کنيد چنانکه مشرکان نيز همه متّفقا با شما به جنگ و خصومت برمي‌خيزند و بدانيد که خدا با اهل تقواست. (36) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |