| سوره 2 | سوره مبارکه البقرة | صفحه 5 |
|
| وَبَشِّرِ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ أَنَّ لَهُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ ۖ كُلَّمَا رُزِقُوا مِنْهَا مِنْ ثَمَرَةٍ رِزْقًا ۙ قَالُوا هَٰذَا الَّذِي رُزِقْنَا مِنْ قَبْلُ ۖ وَأُتُوا بِهِ مُتَشَابِهًا ۖ وَلَهُمْ فِيهَا أَزْوَاجٌ مُطَهَّرَةٌ ۖ وَهُمْ فِيهَا خَالِدُونَ (25) |
| و کساني را که ايمان آورده اند و کارهاي شايسته [چون عبادت حق و خدمت به خلق] انجام داده اند، مژده ده که بهشت هايي ويژه آنان است که از زيرِ [درختانِ] آن نهرها جاري است؛ هرگاه از آن بهشت ها ميوه اي آماده به آنان دهند، گويند: اين همان است که از پيشْ روزيِ ما نمودند، و از ميوه هاي گوناگون که [در طعم و گوارايي و زيبايي] شبيهِ هم است، نزد آنان آورند؛ در آنجا براي ايشان همسراني پاکيزه [از هر آلودگي] است؛ و در آن بهشت ها جاودانه اند. (25) |
| ۞ إِنَّ اللَّهَ لَا يَسْتَحْيِي أَنْ يَضْرِبَ مَثَلًا مَا بَعُوضَةً فَمَا فَوْقَهَا ۚ فَأَمَّا الَّذِينَ آمَنُوا فَيَعْلَمُونَ أَنَّهُ الْحَقُّ مِنْ رَبِّهِمْ ۖ وَأَمَّا الَّذِينَ كَفَرُوا فَيَقُولُونَ مَاذَا أَرَادَ اللَّهُ بِهَٰذَا مَثَلًا ۘ يُضِلُّ بِهِ كَثِيرًا وَيَهْدِي بِهِ كَثِيرًا ۚ وَمَا يُضِلُّ بِهِ إِلَّا الْفَاسِقِينَ (26) |
| بي ترديد خدا [براي فهماندن مطلبي به مردم] از اينکه به پشه و فراتر از آن [در کوچکي] مَثَل بزند، شرم نمي کند؛ اما اهل ايمان آگاهند که آن مثل از سوي پروردگارشان درست و حق است و اما کافران مي گويند: خدا از اين مثل چه اراده کرده است؟! خدا بسياري را به آن مثل [به خاطر عدم دقت و مطالعه] گمراه مي کند، و بسياري را به آن مثل [به سبب درک صحيح] هدايت مي نمايد؛ و جز فاسقان را به آن گمراه نمي کند. (26) |
| الَّذِينَ يَنْقُضُونَ عَهْدَ اللَّهِ مِنْ بَعْدِ مِيثَاقِهِ وَيَقْطَعُونَ مَا أَمَرَ اللَّهُ بِهِ أَنْ يُوصَلَ وَيُفْسِدُونَ فِي الْأَرْضِ ۚ أُولَٰئِكَ هُمُ الْخَاسِرُونَ (27) |
| آنان کساني هستند که پيمان خدا را [که توحيد و وحي و نبوت است] پس از استواري اش [با دلايل عقلي و علمي و براهين منطقي با عدم وفاي به آن] مي شکنند و آنچه را خدا پيوند خوردن به آن را فرمان داده است [مانند پيوند با پيامبران و کتابهاي آسماني و اهل بيت طاهرين و خويشان] قطع مي نمايند و در زمين تباهي و فساد بر پا مي کنند، آنانند که زيانکارند. (27) |
| كَيْفَ تَكْفُرُونَ بِاللَّهِ وَكُنْتُمْ أَمْوَاتًا فَأَحْيَاكُمْ ۖ ثُمَّ يُمِيتُكُمْ ثُمَّ يُحْيِيكُمْ ثُمَّ إِلَيْهِ تُرْجَعُونَ (28) |
| چگونه به خدا کفر مي ورزيد در حالي که [پيش از دميده شدن روح به کالبدتان ترکيبي از عناصر] مرده بوديد، پس شما را حيات بخشيد، سپس شما را مي ميراند، آن گاه دوباره زنده مي کند، سپس به سوي او بازگردانده مي شويد. (28) |
| هُوَ الَّذِي خَلَقَ لَكُمْ مَا فِي الْأَرْضِ جَمِيعًا ثُمَّ اسْتَوَىٰ إِلَى السَّمَاءِ فَسَوَّاهُنَّ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ ۚ وَهُوَ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ (29) |
| اوست که همه آنچه را در زمين است براي شما آفريد، سپس آفرينش آسمان را [که به صورت ماده اي دود مانند بود] اراده کرد و آن را به شکل هفت آسمان [همراه با نظامي استوار] درست و نيکو قرار داد؛ و او [به قوانين و محاسباتِ] همه چيز داناست. (29) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |