| سوره 60 | سوره مبارکه الممتحنة | صفحه 549 |
|
| بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
| به نام خداوند بخشنده مهربان
|
| يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَتَّخِذُوا عَدُوِّي وَعَدُوَّكُمْ أَوْلِيَاءَ تُلْقُونَ إِلَيْهِمْ بِالْمَوَدَّةِ وَقَدْ كَفَرُوا بِمَا جَاءَكُمْ مِنَ الْحَقِّ يُخْرِجُونَ الرَّسُولَ وَإِيَّاكُمْ ۙ أَنْ تُؤْمِنُوا بِاللَّهِ رَبِّكُمْ إِنْ كُنْتُمْ خَرَجْتُمْ جِهَادًا فِي سَبِيلِي وَابْتِغَاءَ مَرْضَاتِي ۚ تُسِرُّونَ إِلَيْهِمْ بِالْمَوَدَّةِ وَأَنَا أَعْلَمُ بِمَا أَخْفَيْتُمْ وَمَا أَعْلَنْتُمْ ۚ وَمَنْ يَفْعَلْهُ مِنْكُمْ فَقَدْ ضَلَّ سَوَاءَ السَّبِيلِ (1) |
| اى کسانى که ايمان آورده‌ايد، دشمن من و دشمن خود را به دوستى اختيار مکنيد. شما با آنان طرح دوستى مى‌افکنيد و حال آنکه ايشان به سخن حقى که بر شما آمده است ايمان ندارند. و بدان سبب که به خدا، پروردگار خويش ايمان آورده بوديد، پيامبر و شما را بيرون راندند. اگر براى جهاد در راه من و طلب رضاى من بيرون آمده‌ايد، در نهان با آنها دوستى مکنيد؛ و من به هر چه پنهان مى‌داريد يا آشکار مى‌سازيد آگاهترم. و هر که چنين کند، از راه راست منحرف گشته است. (1) |
| إِنْ يَثْقَفُوكُمْ يَكُونُوا لَكُمْ أَعْدَاءً وَيَبْسُطُوا إِلَيْكُمْ أَيْدِيَهُمْ وَأَلْسِنَتَهُمْ بِالسُّوءِ وَوَدُّوا لَوْ تَكْفُرُونَ (2) |
| اگر بر شما دست يابند، دشمنى مى‌کنند و به آزارتان دست و زبان مى‌گشايند و دوست دارند که شما نيز کافر گرديد. (2) |
| لَنْ تَنْفَعَكُمْ أَرْحَامُكُمْ وَلَا أَوْلَادُكُمْ ۚ يَوْمَ الْقِيَامَةِ يَفْصِلُ بَيْنَكُمْ ۚ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ (3) |
| در روز قيامت نه خويشاوندان برايتان سود کنند، نه فرزندانتان. خدا ميانتان جدايى مى‌افکند و اعمالتان را مى‌بيند. (3) |
| قَدْ كَانَتْ لَكُمْ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ فِي إِبْرَاهِيمَ وَالَّذِينَ مَعَهُ إِذْ قَالُوا لِقَوْمِهِمْ إِنَّا بُرَآءُ مِنْكُمْ وَمِمَّا تَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ كَفَرْنَا بِكُمْ وَبَدَا بَيْنَنَا وَبَيْنَكُمُ الْعَدَاوَةُ وَالْبَغْضَاءُ أَبَدًا حَتَّىٰ تُؤْمِنُوا بِاللَّهِ وَحْدَهُ إِلَّا قَوْلَ إِبْرَاهِيمَ لِأَبِيهِ لَأَسْتَغْفِرَنَّ لَكَ وَمَا أَمْلِكُ لَكَ مِنَ اللَّهِ مِنْ شَيْءٍ ۖ رَبَّنَا عَلَيْكَ تَوَكَّلْنَا وَإِلَيْكَ أَنَبْنَا وَإِلَيْكَ الْمَصِيرُ (4) |
| ابراهيم و کسانى که با وى بودند، آنگاه که به قوم خود گفتند که ما از شما و از آنچه جز خداى يکتا مى‌پرستيد بيزاريم و شما را کافر مى‌شمريم و ميان ما و شما هميشه دشمنى و کينه‌توزى خواهد بود تا وقتى که به خداى يکتا ايمان بياوريد، برايتان نيکو مقتدايى بودند. مگر آنگاه که ابراهيم پدرش را گفت که براى تو آمرزش مى‌طلبم، زيرا نمى‌توانم عذاب خدا را از تو دفع کنم. اى پروردگار ما، بر تو توکل کرديم و به تو روى آورديم و سرانجام تو هستى. (4) |
| رَبَّنَا لَا تَجْعَلْنَا فِتْنَةً لِلَّذِينَ كَفَرُوا وَاغْفِرْ لَنَا رَبَّنَا ۖ إِنَّكَ أَنْتَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ (5) |
| اى پروردگار ما، ما را چنان مکن که کافران خوار دارندمان. و ما را بيامرز که تو پيروزمند و حکيمى. (5) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |