| سوره 29 | سوره مبارکه العنكبوت | صفحه 400 |
|
| وَلَمَّا جَاءَتْ رُسُلُنَا إِبْرَاهِيمَ بِالْبُشْرَىٰ قَالُوا إِنَّا مُهْلِكُو أَهْلِ هَٰذِهِ الْقَرْيَةِ ۖ إِنَّ أَهْلَهَا كَانُوا ظَالِمِينَ (31) |
| چون فرستادگان ما ابراهيم را مژده آوردند، گفتند: ما مردم اين قريه را هلاک خواهيم کرد، که مردمى ستمکاره هستند. (31) |
| قَالَ إِنَّ فِيهَا لُوطًا ۚ قَالُوا نَحْنُ أَعْلَمُ بِمَنْ فِيهَا ۖ لَنُنَجِّيَنَّهُ وَأَهْلَهُ إِلَّا امْرَأَتَهُ كَانَتْ مِنَ الْغَابِرِينَ (32) |
| گفت: لوط در آنجاست. گفتند: ما بهتر مى‌دانيم چه کسى در آنجاست. او و خاندانش را -جز زنش را که در همان جا خواهد ماند- نجات مى‌دهيم. (32) |
| وَلَمَّا أَنْ جَاءَتْ رُسُلُنَا لُوطًا سِيءَ بِهِمْ وَضَاقَ بِهِمْ ذَرْعًا وَقَالُوا لَا تَخَفْ وَلَا تَحْزَنْ ۖ إِنَّا مُنَجُّوكَ وَأَهْلَكَ إِلَّا امْرَأَتَكَ كَانَتْ مِنَ الْغَابِرِينَ (33) |
| چون فرستادگان ما نزد لوط آمدند، غمگين شد و در کارشان بماند. گفتند: مترس و غمگين مباش، ما تو و خاندانت را -جز زنت را که در همان جا خواهد ماند- نجات مى‌دهيم. (33) |
| إِنَّا مُنْزِلُونَ عَلَىٰ أَهْلِ هَٰذِهِ الْقَرْيَةِ رِجْزًا مِنَ السَّمَاءِ بِمَا كَانُوا يَفْسُقُونَ (34) |
| ما بر مردم اين قريه به سبب فسقى که مرتکب مى‌شوند، از آسمان عذاب نازل مى‌کنيم. (34) |
| وَلَقَدْ تَرَكْنَا مِنْهَا آيَةً بَيِّنَةً لِقَوْمٍ يَعْقِلُونَ (35) |
| هر آينه از آن قريه براى خردمندان عبرتى روشن بر جاى گذاشتيم. (35) |
| وَإِلَىٰ مَدْيَنَ أَخَاهُمْ شُعَيْبًا فَقَالَ يَا قَوْمِ اعْبُدُوا اللَّهَ وَارْجُوا الْيَوْمَ الْآخِرَ وَلَا تَعْثَوْا فِي الْأَرْضِ مُفْسِدِينَ (36) |
| و برادرشان شعيب را به مديَن فرستاديم. گفت: اى قوم من، خدا را بپرستيد و به روز قيامت اميدوار باشيد و در زمين به تبهکارى مکوشيد. (36) |
| فَكَذَّبُوهُ فَأَخَذَتْهُمُ الرَّجْفَةُ فَأَصْبَحُوا فِي دَارِهِمْ جَاثِمِينَ (37) |
| پس تکذيبش کردند و زلزله آنان را فروگرفت و در خانه‌هاى خود بر جاى مُردند. (37) |
| وَعَادًا وَثَمُودَ وَقَدْ تَبَيَّنَ لَكُمْ مِنْ مَسَاكِنِهِمْ ۖ وَزَيَّنَ لَهُمُ الشَّيْطَانُ أَعْمَالَهُمْ فَصَدَّهُمْ عَنِ السَّبِيلِ وَكَانُوا مُسْتَبْصِرِينَ (38) |
| و عاد و ثمود را هلاک کرديم. و اين از مسکنهايشان برايتان آشکار است. شيطان کارهايشان را در نظرشان بياراست و آنان را از راه باز داشت. و حال آنکه مردمى صاحب بصيرت بودند. (38) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |