| سوره 42 | سوره مبارکه الشورى | صفحه 488 |
|
| وَتَرَاهُمْ يُعْرَضُونَ عَلَيْهَا خَاشِعِينَ مِنَ الذُّلِّ يَنْظُرُونَ مِنْ طَرْفٍ خَفِيٍّ ۗ وَقَالَ الَّذِينَ آمَنُوا إِنَّ الْخَاسِرِينَ الَّذِينَ خَسِرُوا أَنْفُسَهُمْ وَأَهْلِيهِمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ ۗ أَلَا إِنَّ الظَّالِمِينَ فِي عَذَابٍ مُقِيمٍ (45) |
| و روز قيامت گمراهان را مى بينى که بر آتش عرضه مى شوند در حالى که از ذلّت و خوارى سرافکنده اند و بر اثر ترس زير چشمى عذاب ها را مى نگرند . و کسانى که ايمان آورده اند ، در آن صحنه مى گويند : به يقين زيانکارانِ واقعى کسانى اند که روز قيامت به خود زيان رسانده و به هلاکت انداخته اند و همسران و خدمتکاران بهشتى خود را از کف داده اند . آرى ، ستمکاران در عذابى هميشگى خواهند بود . (45) |
| وَمَا كَانَ لَهُمْ مِنْ أَوْلِيَاءَ يَنْصُرُونَهُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ ۗ وَمَنْ يُضْلِلِ اللَّهُ فَمَا لَهُ مِنْ سَبِيلٍ (46) |
| و سرپرستانى ندارند که به جاى خدا آنان را يارى کنند . و هر که را خدا به بيراهه بَرَد ، هيچ راهى براى رهايى از عذاب نخواهد داشت . (46) |
| اسْتَجِيبُوا لِرَبِّكُمْ مِنْ قَبْلِ أَنْ يَأْتِيَ يَوْمٌ لَا مَرَدَّ لَهُ مِنَ اللَّهِ ۚ مَا لَكُمْ مِنْ مَلْجَإٍ يَوْمَئِذٍ وَمَا لَكُمْ مِنْ نَكِيرٍ (47) |
| پيش از آن که روزى فرا رسد که از جانب خدا بازگشتى براى آن نيست ، فرمان پروردگارتان را اجابت کنيد . آن روز در برابر عذاب خدا هيچ پناهگاهى نخواهيد داشت و شما را راهى براى انکار آنچه کرده ايد نخواهد بود . (47) |
| فَإِنْ أَعْرَضُوا فَمَا أَرْسَلْنَاكَ عَلَيْهِمْ حَفِيظًا ۖ إِنْ عَلَيْكَ إِلَّا الْبَلَاغُ ۗ وَإِنَّا إِذَا أَذَقْنَا الْإِنْسَانَ مِنَّا رَحْمَةً فَرِحَ بِهَا ۖ وَإِنْ تُصِبْهُمْ سَيِّئَةٌ بِمَا قَدَّمَتْ أَيْدِيهِمْ فَإِنَّ الْإِنْسَانَ كَفُورٌ (48) |
| پس اگر از هشدارهاى تو روى برتافتند غمگين مباش ، چرا که ما تو را نفرستاده ايم که بر آنان نگهبان باشى . برعهده تو چيزى جز ابلاغ پيام نيست . و ما چون آدمى را از جانب خود نعمتى بچشانيم ، بدان شادمان مى شود و ما را از ياد مى برد . و اگر آنان را به سبب گناهانى که از پيش مرتکب شده اند بدى و رنجى رسد ، ناسپاسى مى کنند ، چرا که انسان چون به دنيا روى آوَرَد ، ناسپاس مى گردد . (48) |
| لِلَّهِ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۚ يَخْلُقُ مَا يَشَاءُ ۚ يَهَبُ لِمَنْ يَشَاءُ إِنَاثًا وَيَهَبُ لِمَنْ يَشَاءُ الذُّكُورَ (49) |
| فرمانروايى آسمان ها و زمين تنها از آنِ خداست; هر چه بخواهد مى آفريند; به هر که بخواهد دخترانى مى دهد و پسران را به هر که بخواهد عطا مى کند . (49) |
| أَوْ يُزَوِّجُهُمْ ذُكْرَانًا وَإِنَاثًا ۖ وَيَجْعَلُ مَنْ يَشَاءُ عَقِيمًا ۚ إِنَّهُ عَلِيمٌ قَدِيرٌ (50) |
| يا ميان هر دو صنف پسر و دختر ] براى هر که بخواهد [ جمع مى کند ، و هر که را بخواهد عقيم مى سازد . به راستى او دانا و تواناست . (50) |
| ۞ وَمَا كَانَ لِبَشَرٍ أَنْ يُكَلِّمَهُ اللَّهُ إِلَّا وَحْيًا أَوْ مِنْ وَرَاءِ حِجَابٍ أَوْ يُرْسِلَ رَسُولًا فَيُوحِيَ بِإِذْنِهِ مَا يَشَاءُ ۚ إِنَّهُ عَلِيٌّ حَكِيمٌ (51) |
| و هيچ بشرى را نسزد که خدا با او سخن بگويد جز به صورت وحى يا از پشت حجاب ، يا اين که فرستاده اى گسيل کند و او به اذن خدا آنچه را خدا بخواهد به وى وحى مى کند . همانا او بلندمرتبه اى است که سخن گفتنش همچون سخن گفتن بشر نيست ، و حکيمى است که مردم را به حال خود وانمى گذارد ، بلکه سخنش را از طريق وحى به آنان ابلاغ مى کند . (51) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |