| سوره 40 | سوره مبارکه غافر | صفحه 476 |
|
| وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا رُسُلًا مِنْ قَبْلِكَ مِنْهُمْ مَنْ قَصَصْنَا عَلَيْكَ وَمِنْهُمْ مَنْ لَمْ نَقْصُصْ عَلَيْكَ ۗ وَمَا كَانَ لِرَسُولٍ أَنْ يَأْتِيَ بِآيَةٍ إِلَّا بِإِذْنِ اللَّهِ ۚ فَإِذَا جَاءَ أَمْرُ اللَّهِ قُضِيَ بِالْحَقِّ وَخَسِرَ هُنَالِكَ الْمُبْطِلُونَ (78) |
| و همانا پيش از تو پيامبرانى را به رسالت فرستاديم . از آنان کسانى اند که سرگذشتشان را براى تو حکايت کرده ايم و از آنان کسانى اند که داستانشان را براى تو حکايت نکرده ايم ، و هيچ پيامبرى را نرسد که جز به اذن خدا آيتى بياورد که امّت کفرپيشه خود را با آن عذاب کند و حق را چيره سازد ، ولى چون امر خدا به عذاب در رسد ، ميان پيامبران و امّت آنها به حق داورى مى شود ، و آن جاست که باطل گرايان زيان مى بينند . (78) |
| اللَّهُ الَّذِي جَعَلَ لَكُمُ الْأَنْعَامَ لِتَرْكَبُوا مِنْهَا وَمِنْهَا تَأْكُلُونَ (79) |
| خداست آن که دام ها ( شتر ، گاو و گوسفند ) را براى شما آفريد تا بر برخى از آنها سوار شويد . و گوشت برخى از آنها را مى خوريد . (79) |
| وَلَكُمْ فِيهَا مَنَافِعُ وَلِتَبْلُغُوا عَلَيْهَا حَاجَةً فِي صُدُورِكُمْ وَعَلَيْهَا وَعَلَى الْفُلْكِ تُحْمَلُونَ (80) |
| و براى شما در آنها سودهايى است ( از پشم ، مو ، کرک و پوستشان استفاده مى کنيد و از شيرشان بهره مى بريد ) آنها را آفريد تا شما با سوار شدن بر آنها به مقصودى که در نظر داريد برسيد ، و شما را بر آنها و کشتى ها سوار مى کنند . (80) |
| وَيُرِيكُمْ آيَاتِهِ فَأَيَّ آيَاتِ اللَّهِ تُنْكِرُونَ (81) |
| و خدا آيات و نشانه هاى يکتايى خود را ، هم در آفرينش و هم به واسطه پيامبرانش ، به شما مى نماياند; پس کدام يک از آيات خدا را انکار مى کنيد ؟ (81) |
| أَفَلَمْ يَسِيرُوا فِي الْأَرْضِ فَيَنْظُرُوا كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ ۚ كَانُوا أَكْثَرَ مِنْهُمْ وَأَشَدَّ قُوَّةً وَآثَارًا فِي الْأَرْضِ فَمَا أَغْنَىٰ عَنْهُمْ مَا كَانُوا يَكْسِبُونَ (82) |
| آيا اينان که يگانگى خدا را باور ندارند در زمين گردش نکرده اند تا به ديده عبرت بنگرند که فرجام کسانى که پيش از آنان بودند چگونه شد ؟ آنان ، هم تعدادشان بيشتر از اينان بود و هم نيرومندتر بودند ، و بناهايى که در زمين بر جاى گذاشتند از بناهايى که اينان دارند بسيار استوارتر بود ، ولى آنچه به دست مى آوردند به حالشان سودى نبخشيد و عذاب خدا را از آنان بازنداشت . (82) |
| فَلَمَّا جَاءَتْهُمْ رُسُلُهُمْ بِالْبَيِّنَاتِ فَرِحُوا بِمَا عِنْدَهُمْ مِنَ الْعِلْمِ وَحَاقَ بِهِمْ مَا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ (83) |
| و هنگامى که پيامبرانشان آن معارف روشن را برايشان آوردند ، به دانشى که خود داشتند دل خوش کردند و پيام رسولان را به تمسخر گرفتند ، ولى سرانجام همان چيزى که به استهزا مى گرفتند بر آنان فرود آمد . (83) |
| فَلَمَّا رَأَوْا بَأْسَنَا قَالُوا آمَنَّا بِاللَّهِ وَحْدَهُ وَكَفَرْنَا بِمَا كُنَّا بِهِ مُشْرِكِينَ (84) |
| پس وقتى عذاب سخت ما را ديدند ، گفتند : خدا را به يکتايى باور داريم و به آنچه به سبب آن مشرک شديم کفر مىورزيم . (84) |
| فَلَمْ يَكُ يَنْفَعُهُمْ إِيمَانُهُمْ لَمَّا رَأَوْا بَأْسَنَا ۖ سُنَّتَ اللَّهِ الَّتِي قَدْ خَلَتْ فِي عِبَادِهِ ۖ وَخَسِرَ هُنَالِكَ الْكَافِرُونَ (85) |
| ولى هنگامى که عذاب سخت ما را مشاهده کردند ، ديگر ايمانشان برايشان سودى نداشت; چرا که از روى ناچارى ايمان آوردند . خدا اين سنت را مقرّر کرده و همواره در ميان بندگانش جارى بوده است که توبه مردم بعد از آن که عذاب را مشاهده کردند پذيرفته نشود ، در آن جا کافران زيان مى کنند . (85) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |