| سوره 40 | سوره مبارکه غافر | صفحه 476 |
|
| وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا رُسُلًا مِنْ قَبْلِكَ مِنْهُمْ مَنْ قَصَصْنَا عَلَيْكَ وَمِنْهُمْ مَنْ لَمْ نَقْصُصْ عَلَيْكَ ۗ وَمَا كَانَ لِرَسُولٍ أَنْ يَأْتِيَ بِآيَةٍ إِلَّا بِإِذْنِ اللَّهِ ۚ فَإِذَا جَاءَ أَمْرُ اللَّهِ قُضِيَ بِالْحَقِّ وَخَسِرَ هُنَالِكَ الْمُبْطِلُونَ (78) |
| قطعاً پيش از تو پيامبراني فرستاديم؛ سرگذشت گروهي از آنان را براي تو حکايت کرده ايم، و سرگذشت برخي را بيان نکرده ايم. هيچ پيامبري را نسزد که جز به اذن خدا معجزه اي بياورد؛ بنابراين هنگامي که فرمان خدا [به عذاب دشمنان لجوج] برسد، بر پايه حقّ و درستي داوري خواهد شد و آنجاست که اهل باطل زيان خواهند کرد. (78) |
| اللَّهُ الَّذِي جَعَلَ لَكُمُ الْأَنْعَامَ لِتَرْكَبُوا مِنْهَا وَمِنْهَا تَأْكُلُونَ (79) |
| خداست که چهارپايان را براي شما پديد آورد تا بر بعضي از آنها سوار شويد، و از [گوشت] بعضي از آنها بخوريد؛ (79) |
| وَلَكُمْ فِيهَا مَنَافِعُ وَلِتَبْلُغُوا عَلَيْهَا حَاجَةً فِي صُدُورِكُمْ وَعَلَيْهَا وَعَلَى الْفُلْكِ تُحْمَلُونَ (80) |
| و براي شما در آنها سودهايي است، [آري آنها را آفريد] تا با [سوار شدن بر آنها و حمل بار و بنه خود] به مقصدي که در دل هاي شماست برسيد، و بر آنها و بر کشتي ها حمل مي شويد. (80) |
| وَيُرِيكُمْ آيَاتِهِ فَأَيَّ آيَاتِ اللَّهِ تُنْكِرُونَ (81) |
| و همواره نشانه هاي [ربوبيت و قدرت] خود را به شما نشان مي دهد، پس کدام يک از نشانه هاي خدا را انکار مي کنيد؟! (81) |
| أَفَلَمْ يَسِيرُوا فِي الْأَرْضِ فَيَنْظُرُوا كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ ۚ كَانُوا أَكْثَرَ مِنْهُمْ وَأَشَدَّ قُوَّةً وَآثَارًا فِي الْأَرْضِ فَمَا أَغْنَىٰ عَنْهُمْ مَا كَانُوا يَكْسِبُونَ (82) |
| آيا در زمين گردش نکردند تا با تأمل بنگرند که سرانجام کساني که پيش از آنان بودند [و سرکشي و تکبّر مي کردند] چگونه بود؟ همانان که نفراتشان از اينان بيشتر و از ايشان نيرومندتر بودند، و در زمين آثاري پايدارتر [چون قلعه ها و خانه هاي استوار و کاخ هاي بسيار محکم] داشتند، ولي نفرات و قدرت و آثاري که همواره به دست مي آوردند [چيزي از عذاب خدا را] از آنان دفع نکرد. (82) |
| فَلَمَّا جَاءَتْهُمْ رُسُلُهُمْ بِالْبَيِّنَاتِ فَرِحُوا بِمَا عِنْدَهُمْ مِنَ الْعِلْمِ وَحَاقَ بِهِمْ مَا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ (83) |
| هنگامي که پيامبرانشان دلايل روشن براي آنان آوردند، به اندک دانشي که نزد خود داشتند خوشحال بودند [و غير آن را چيزي به حساب نمي آوردند] ولي عذابي که همواره آن را به مسخره مي گرفتند، آنان را احاطه کرد. (83) |
| فَلَمَّا رَأَوْا بَأْسَنَا قَالُوا آمَنَّا بِاللَّهِ وَحْدَهُ وَكَفَرْنَا بِمَا كُنَّا بِهِ مُشْرِكِينَ (84) |
| پس هنگامي که عذاب سخت ما را ديدند، گفتند: بي ترديد به خدا ايمان آورديم و به معبوداني که با او شريک قرار مي داديم، کافريم. (84) |
| فَلَمْ يَكُ يَنْفَعُهُمْ إِيمَانُهُمْ لَمَّا رَأَوْا بَأْسَنَا ۖ سُنَّتَ اللَّهِ الَّتِي قَدْ خَلَتْ فِي عِبَادِهِ ۖ وَخَسِرَ هُنَالِكَ الْكَافِرُونَ (85) |
| ولي زماني که عذاب سخت ما را ديدند، ايمانشان سودي به آنان نداد. سنت خداست که از ديرباز نسبت به بندگانش جاري شده است [که ايمانشان را پس از ديدن عذاب نمي پذيرد] و آنجاست که کافران زيانکار شدند. (85) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |