| سوره 2 | سوره مبارکه البقرة | صفحه 21 |
|
| وَقَالُوا كُونُوا هُودًا أَوْ نَصَارَىٰ تَهْتَدُوا ۗ قُلْ بَلْ مِلَّةَ إِبْرَاهِيمَ حَنِيفًا ۖ وَمَا كَانَ مِنَ الْمُشْرِكِينَ (135) |
| يهوديان به مسلمانان گفتند : يهودى شويد که در آن صورت هدايت مى يابيد ، و مسيحيان نيز به آنان گفتند : مسيحى شويد که در آن صورت هدايت خواهيد يافت . اى پيامبر ، در پاسخ آنان بگو : نه ، بلکه ما از آيين ابراهيم پيروى مى کنيم که از کجروى برکنار بود و از مشرکان نبود . (135) |
| قُولُوا آمَنَّا بِاللَّهِ وَمَا أُنْزِلَ إِلَيْنَا وَمَا أُنْزِلَ إِلَىٰ إِبْرَاهِيمَ وَإِسْمَاعِيلَ وَإِسْحَاقَ وَيَعْقُوبَ وَالْأَسْبَاطِ وَمَا أُوتِيَ مُوسَىٰ وَعِيسَىٰ وَمَا أُوتِيَ النَّبِيُّونَ مِنْ رَبِّهِمْ لَا نُفَرِّقُ بَيْنَ أَحَدٍ مِنْهُمْ وَنَحْنُ لَهُ مُسْلِمُونَ (136) |
| شما مسلمانان نيز در پاسخ آنان بگوييد : ما به خدا و اين قرآن که بر ما نازل شده ، و به آنچه بر ابراهيم و اسماعيل و اسحاق و يعقوب و اسباط ( پيامبرانى از نسل يعقوب ) فرود آمده ، و به آنچه به موسى و عيسى داده شده ، و به آنچه به همه پيامبران از جانب پروردگارشان عطا گرديده است ، ايمان آورده ايم ; ميان هيچ يک از آنان جدايى نمى افکنيم و ما تسليم و فرمانبردار خداييم . (136) |
| فَإِنْ آمَنُوا بِمِثْلِ مَا آمَنْتُمْ بِهِ فَقَدِ اهْتَدَوْا ۖ وَإِنْ تَوَلَّوْا فَإِنَّمَا هُمْ فِي شِقَاقٍ ۖ فَسَيَكْفِيكَهُمُ اللَّهُ ۚ وَهُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ (137) |
| پس اگر يهوديان و مسيحيان به مانند آنچه شما بدان ايمان آورده ايد ، ايمان بياورند قطعاً هدايت يافته اند ، و اگر روى برتابند ، جز اين نيست که در ستيز و مخالفت اند ، و به زودى خدا شرّشان را از تو کفايت مى کند و تو را بر آنان پيروز خواهد کرد ، که او شنوا و داناست . (137) |
| صِبْغَةَ اللَّهِ ۖ وَمَنْ أَحْسَنُ مِنَ اللَّهِ صِبْغَةً ۖ وَنَحْنُ لَهُ عَابِدُونَ (138) |
| ايمانِ به خدا و پيامبران و کتاب هاى آسمانى رنگى الهى است و خدا ما را آن گونه که بايد به آن رنگ درآورده است ، و کيست که رنگ آميزى او بهتر از خدا باشد ؟ و ما پرستشگران اوييم . (138) |
| قُلْ أَتُحَاجُّونَنَا فِي اللَّهِ وَهُوَ رَبُّنَا وَرَبُّكُمْ وَلَنَا أَعْمَالُنَا وَلَكُمْ أَعْمَالُكُمْ وَنَحْنُ لَهُ مُخْلِصُونَ (139) |
| بگو : آيا درباره خدا با ما بحث و گفتوگو مى کنيد ؟ با اين که او پروردگار ما و پروردگار شماست ، و کردارهاى ما از آنِ ما و کردارهاى شما از آنِ شماست ، و ما خالصانه و پيراسته از شرک او را مى پرستيم . (139) |
| أَمْ تَقُولُونَ إِنَّ إِبْرَاهِيمَ وَإِسْمَاعِيلَ وَإِسْحَاقَ وَيَعْقُوبَ وَالْأَسْبَاطَ كَانُوا هُودًا أَوْ نَصَارَىٰ ۗ قُلْ أَأَنْتُمْ أَعْلَمُ أَمِ اللَّهُ ۗ وَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنْ كَتَمَ شَهَادَةً عِنْدَهُ مِنَ اللَّهِ ۗ وَمَا اللَّهُ بِغَافِلٍ عَمَّا تَعْمَلُونَ (140) |
| يا شما يهوديان مى گوييد : ابراهيم و اسماعيل و اسحاق و يعقوب و اسباط يهودى بودند . و شما مسيحيان مى گوييد : آنان مسيحى بودند ؟ به آنان بگو : آيا شما به آيين آنها داناتريد يا خدا ؟ خدا به ما و شما خبر داده است که آنان پيش از پيدايش يهوديّت و مسيحيّت مى زيسته اند و کيست ستمکارتر از آن کس که حقيقتى را که از جانب خدا نزد اوست و شاهد آن بوده نهان کرده است ؟ خدا از آنچه مى کنيد بى خبر نيست . (140) |
| تِلْكَ أُمَّةٌ قَدْ خَلَتْ ۖ لَهَا مَا كَسَبَتْ وَلَكُمْ مَا كَسَبْتُمْ ۖ وَلَا تُسْأَلُونَ عَمَّا كَانُوا يَعْمَلُونَ (141) |
| آنان گروهى بودند که درگذشتند ، و اينک جدال درباره آنها که از کدام طايفه بودند به شما سودى نمى رساند . آنچه آنان فراهم آوردند براى خودشان ، و آنچه شما فراهم آورديد براى خودتان است ، و از شما درباره کارهايى که آنان انجام مى دادند سؤال نخواهد شد . (141) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |