| سوره 54 | سوره مبارکه القمر | صفحه 529 |
|
| خُشَّعًا أَبْصَارُهُمْ يَخْرُجُونَ مِنَ الْأَجْدَاثِ كَأَنَّهُمْ جَرَادٌ مُنْتَشِرٌ (7) |
| که (از هول آن) کافران به خواري چشم بر هم نهند و سر از قبرها بر آورده مانند ملخ به عرصه محشر منتشر شوند. (7) |
| مُهْطِعِينَ إِلَى الدَّاعِ ۖ يَقُولُ الْكَافِرُونَ هَٰذَا يَوْمٌ عَسِرٌ (8) |
| در آن حال منادي محشر را ناچار به سرعت اجابت کنند، کافران با هم گويند: اين روز همان روز سخت است (که ما انکار مي‌کرديم). (8) |
| ۞ كَذَّبَتْ قَبْلَهُمْ قَوْمُ نُوحٍ فَكَذَّبُوا عَبْدَنَا وَقَالُوا مَجْنُونٌ وَازْدُجِرَ (9) |
| پيش از اينان هم قوم نوح بنده ما نوح را تکذيب کردند و گفتند: او مردي ديوانه است، و (با زجر و ستم بسيار که از آنها کشيد از دعوت به حق) بازداشته شد. (9) |
| فَدَعَا رَبَّهُ أَنِّي مَغْلُوبٌ فَانْتَصِرْ (10) |
| تا آنکه به درگاه خدايش دعا کرد که من سخت مغلوب قوم شده‌ام تو مرا ياري فرما. (10) |
| فَفَتَحْنَا أَبْوَابَ السَّمَاءِ بِمَاءٍ مُنْهَمِرٍ (11) |
| ما هم درهاي آسمان گشوديم و سيلابي از آسمان فرو ريختيم. (11) |
| وَفَجَّرْنَا الْأَرْضَ عُيُونًا فَالْتَقَى الْمَاءُ عَلَىٰ أَمْرٍ قَدْ قُدِرَ (12) |
| و در زمين چشمه‌ها جاري ساختيم تا آب آسمان و زمين با هم به طوفاني که مقدّر حتمي بود اجتماع يافت. (12) |
| وَحَمَلْنَاهُ عَلَىٰ ذَاتِ أَلْوَاحٍ وَدُسُرٍ (13) |
| و نوح را در کشتي محکم اساس برنشانديم. (13) |
| تَجْرِي بِأَعْيُنِنَا جَزَاءً لِمَنْ كَانَ كُفِرَ (14) |
| که آن کشتي با نظر و حفظ و عنايت ما روان مي‌گشت (و چنين کرديم) تا به نوح که مورد کفر و انکار قوم قرار گرفت پاداش دهيم. (14) |
| وَلَقَدْ تَرَكْنَاهَا آيَةً فَهَلْ مِنْ مُدَّكِرٍ (15) |
| و آن کشتي را محفوظ داشتيم تا آيت عبرت خلق شود، آيا کسي هست که از آن پند گيرد؟ (15) |
| فَكَيْفَ كَانَ عَذَابِي وَنُذُرِ (16) |
| پس (اي بدکاران عالم بنگريد که) سختي عذاب و تنبيه من چگونه بود! (16) |
| وَلَقَدْ يَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّكْرِ فَهَلْ مِنْ مُدَّكِرٍ (17) |
| و ما قرآن را براي وعظ و اندرز بر فهم آسان کرديم آيا کسي هست که از آن پند گيرد؟ (17) |
| كَذَّبَتْ عَادٌ فَكَيْفَ كَانَ عَذَابِي وَنُذُرِ (18) |
| قوم عاد نيز (پيغمبرشان هود را) تکذيب کردند، پس باز بنگريد که عذاب و تنبيه من چگونه سخت بود! (18) |
| إِنَّا أَرْسَلْنَا عَلَيْهِمْ رِيحًا صَرْصَرًا فِي يَوْمِ نَحْسٍ مُسْتَمِرٍّ (19) |
| ما بر هلاک آنها تند بادي در روز نحسي پايدار فرستاديم. (19) |
| تَنْزِعُ النَّاسَ كَأَنَّهُمْ أَعْجَازُ نَخْلٍ مُنْقَعِرٍ (20) |
| که آن باد مردم را از جا بر مي‌کند چنانکه ساق درخت خرما از ريشه افکنند. (20) |
| فَكَيْفَ كَانَ عَذَابِي وَنُذُرِ (21) |
| پس باز بنگريد که عذاب و تنبيه من چگونه سخت بود! (21) |
| وَلَقَدْ يَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّكْرِ فَهَلْ مِنْ مُدَّكِرٍ (22) |
| و ما قرآن را براي وعظ و اندرز بر فهم آسان کرديم آيا کسي هست که از آن پند گيرد؟ (22) |
| كَذَّبَتْ ثَمُودُ بِالنُّذُرِ (23) |
| قوم ثمود هم آيات حق را تکذيب کردند. (23) |
| فَقَالُوا أَبَشَرًا مِنَّا وَاحِدًا نَتَّبِعُهُ إِنَّا إِذًا لَفِي ضَلَالٍ وَسُعُرٍ (24) |
| و گفتند: آيا سزد که ما يک بشري از جنس خودمان را پيروي کنيم؟ در اين صورت به گمراهي و جنون سخت در افتاده‌ايم. (24) |
| أَأُلْقِيَ الذِّكْرُ عَلَيْهِ مِنْ بَيْنِنَا بَلْ هُوَ كَذَّابٌ أَشِرٌ (25) |
| آيا بين ما افراد بشر تنها بر او وحي رسيد؟! (چنين نيست) بلکه او مرد دروغگوي بي‌باک و خودپسندي است. (25) |
| سَيَعْلَمُونَ غَدًا مَنِ الْكَذَّابُ الْأَشِرُ (26) |
| اين منکران به زودي فرداي قيامت کاملا معلومشان شود که دروغگوي بي‌باک و خودپسند کيست. (26) |
| إِنَّا مُرْسِلُو النَّاقَةِ فِتْنَةً لَهُمْ فَارْتَقِبْهُمْ وَاصْطَبِرْ (27) |
| ما (به صالح گفتيم که) براي امتحان آنها ناقه را (به درخواست آنها از سنگ) بيرون مي‌فرستيم و تو مراقب حالشان باش و (بر آزارشان) صبر پيشه گير. (27) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |