| سوره 37 | سوره مبارکه الصافات | صفحه 448 |
|
| يَقُولُ أَإِنَّكَ لَمِنَ الْمُصَدِّقِينَ (52) |
| که با من مي‌گفت: آيا تو (وعده‌هاي بهشت و قيامت را) باور مي‌کني؟ (52) |
| أَإِذَا مِتْنَا وَكُنَّا تُرَابًا وَعِظَامًا أَإِنَّا لَمَدِينُونَ (53) |
| آيا چون مرديم و استخوان ما خاک راه شد باز (زنده شويم و) پاداش و کيفري يابيم؟ (53) |
| قَالَ هَلْ أَنْتُمْ مُطَّلِعُونَ (54) |
| باز (اين گوينده بهشتي به رفيقان) گويد: آيا مي‌خواهيد نظر کنيد (و آن رفيق کافر را اينک در دوزخ بنگريد). (54) |
| فَاطَّلَعَ فَرَآهُ فِي سَوَاءِ الْجَحِيمِ (55) |
| آن گاه خود بنگرد و او را در ميان دوزخ (معذّب) بيند. (55) |
| قَالَ تَاللَّهِ إِنْ كِدْتَ لَتُرْدِينِ (56) |
| به او گويد: قسم به خدا که نزديک بود مرا (همچون خود) هلاک گرداني. (56) |
| وَلَوْلَا نِعْمَةُ رَبِّي لَكُنْتُ مِنَ الْمُحْضَرِينَ (57) |
| و اگر نعمت و لطف خداي من (نگهدار) نبود من هم به دوزخ (نزد تو) از حاضر شدگان بودم. (57) |
| أَفَمَا نَحْنُ بِمَيِّتِينَ (58) |
| (و از خوشحالي گويد) آيا ديگر ما را مرگي نخواهد بود؟ (58) |
| إِلَّا مَوْتَتَنَا الْأُولَىٰ وَمَا نَحْنُ بِمُعَذَّبِينَ (59) |
| جز همان مرگ اول (که در دنيا مرديم) و ديگر هيچ رنج و عذابي بر ما نخواهد بود؟ (59) |
| إِنَّ هَٰذَا لَهُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ (60) |
| اين است همان سعادت و رستگاري بزرگ. (60) |
| لِمِثْلِ هَٰذَا فَلْيَعْمَلِ الْعَامِلُونَ (61) |
| آنان که سعي و عملي مي‌کنند بايد بر مثل اين (بهشت جاوداني) کنند (نه بر دنياي دو روزه فاني). (61) |
| أَذَٰلِكَ خَيْرٌ نُزُلًا أَمْ شَجَرَةُ الزَّقُّومِ (62) |
| آيا اين پذيرايي (و مقام عالي) بهتر است يا درخت زقّوم جهنم؟ (62) |
| إِنَّا جَعَلْنَاهَا فِتْنَةً لِلظَّالِمِينَ (63) |
| که آن درخت را ما بلاي جان ستمکاران عالم گردانيديم. (63) |
| إِنَّهَا شَجَرَةٌ تَخْرُجُ فِي أَصْلِ الْجَحِيمِ (64) |
| آن زقوم به حقيقت درختي است که از بن دوزخ برآيد. (64) |
| طَلْعُهَا كَأَنَّهُ رُءُوسُ الشَّيَاطِينِ (65) |
| ميوه‌اش (در خباثت) گويي سرهاي شياطين است. (65) |
| فَإِنَّهُمْ لَآكِلُونَ مِنْهَا فَمَالِئُونَ مِنْهَا الْبُطُونَ (66) |
| اهل دوزخ از آن درخت (خباثت) آن طور مي‌خورند که شکمها پر مي‌سازند. (66) |
| ثُمَّ إِنَّ لَهُمْ عَلَيْهَا لَشَوْبًا مِنْ حَمِيمٍ (67) |
| پس از خوردن زقّوم دوزخ بر آنها آميزه‌اي از شراب سوزان خواهد بود. (67) |
| ثُمَّ إِنَّ مَرْجِعَهُمْ لَإِلَى الْجَحِيمِ (68) |
| و باز هم رجوعشان به سوي (عذاب دايم) جهنّم است. (68) |
| إِنَّهُمْ أَلْفَوْا آبَاءَهُمْ ضَالِّينَ (69) |
| چرا که آنها پدرانشان را در ضلالت و گمراهي يافتند. (69) |
| فَهُمْ عَلَىٰ آثَارِهِمْ يُهْرَعُونَ (70) |
| و باز از پي آنها شتابان مي‌رفتند. (70) |
| وَلَقَدْ ضَلَّ قَبْلَهُمْ أَكْثَرُ الْأَوَّلِينَ (71) |
| و قبل از اينان بيشتر پيشينيان هم سخت گمراه بودند. (71) |
| وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا فِيهِمْ مُنْذِرِينَ (72) |
| و ما رسولاني براي بيم و پند بر آنها فرستاديم. (72) |
| فَانْظُرْ كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُنْذَرِينَ (73) |
| (همه را تکذيب کردند) پس بنگر تا عاقبت کار آن امتهاي بيم داده شده (گمراه) به چه (سختي و هلاکت) انجاميد. (73) |
| إِلَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ (74) |
| جز بندگان پاک برگزيده خدا (همه هلاک شدند). (74) |
| وَلَقَدْ نَادَانَا نُوحٌ فَلَنِعْمَ الْمُجِيبُونَ (75) |
| و همانا نوح ما را (بر ياري خود) ندا کرد و ما او را چه نيکو اجابت کرديم. (75) |
| وَنَجَّيْنَاهُ وَأَهْلَهُ مِنَ الْكَرْبِ الْعَظِيمِ (76) |
| و او را با اهل بيتش (و پيروانش) همه را از اندوه و بلاي بزرگ (هلاکت غرق) نجات داديم. (76) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |