| سوره 37 | سوره مبارکه الصافات | صفحه 447 |
|
| مَا لَكُمْ لَا تَنَاصَرُونَ (25) |
| (به آنان خطاب شود که) چرا شما (در دفع عذاب) به يکديگر نصرت نمي‌کنيد؟ (25) |
| بَلْ هُمُ الْيَوْمَ مُسْتَسْلِمُونَ (26) |
| بلکه در اين روز آنها همه سخت تسليم و ذليلند. (26) |
| وَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلَىٰ بَعْضٍ يَتَسَاءَلُونَ (27) |
| و در آن هنگامه برخي از آنان به بعضي ديگر رو نموده (يعني مرئوسين با رؤسا) سؤال و جواب کنند. (27) |
| قَالُوا إِنَّكُمْ كُنْتُمْ تَأْتُونَنَا عَنِ الْيَمِينِ (28) |
| گويند: شما بوديد که از سمت راست (و چپ براي فريب) ما مي‌آمديد. (28) |
| قَالُوا بَلْ لَمْ تَكُونُوا مُؤْمِنِينَ (29) |
| آنها جواب دهند (که به ما مربوط نيست) بلکه شما خود ايمان نياورديد. (29) |
| وَمَا كَانَ لَنَا عَلَيْكُمْ مِنْ سُلْطَانٍ ۖ بَلْ كُنْتُمْ قَوْمًا طَاغِينَ (30) |
| و ما بر شما تسلط و حجتي نداشتيم بلکه شما خودتان طاغي و سرکش مردمي بوديد. (30) |
| فَحَقَّ عَلَيْنَا قَوْلُ رَبِّنَا ۖ إِنَّا لَذَائِقُونَ (31) |
| پس امروز بر همه ما وعده (انتقام) خدايمان حتمي است، و البته عذاب را خواهيم چشيد. (31) |
| فَأَغْوَيْنَاكُمْ إِنَّا كُنَّا غَاوِينَ (32) |
| و ما شما را بدين سبب گمراه کرديم که خود گمراه بوديم. (32) |
| فَإِنَّهُمْ يَوْمَئِذٍ فِي الْعَذَابِ مُشْتَرِكُونَ (33) |
| و در آن روز آنها همه در عذاب مشترکند. (33) |
| إِنَّا كَذَٰلِكَ نَفْعَلُ بِالْمُجْرِمِينَ (34) |
| ما چنين از بد کاران انتقام مي‌کشيم. (34) |
| إِنَّهُمْ كَانُوا إِذَا قِيلَ لَهُمْ لَا إِلَٰهَ إِلَّا اللَّهُ يَسْتَكْبِرُونَ (35) |
| آنها بودند که چون لا اله الاّ اللّه (کلمه توحيد) به ايشان گفته مي‌شد (از قبول آن) سرکشي مي‌کردند. (35) |
| وَيَقُولُونَ أَئِنَّا لَتَارِكُو آلِهَتِنَا لِشَاعِرٍ مَجْنُونٍ (36) |
| و مي‌گفتند: آيا ما به خاطر شاعر ديوانه‌اي دست از خدايان خود برداريم؟! (36) |
| بَلْ جَاءَ بِالْحَقِّ وَصَدَّقَ الْمُرْسَلِينَ (37) |
| (چنين نيست که آنها پنداشتند) بلکه (محمّد صلي الله عليه و آله پيغمبر بزرگي است که براي تعليم و هدايت خلق عالم) با برهان روشن حق آمد و (حجت و معجزاتش) صدق پيغمبران پيشين را نيز اثبات کرد. (37) |
| إِنَّكُمْ لَذَائِقُو الْعَذَابِ الْأَلِيمِ (38) |
| شما (که او را تکذيب کرديد امروز) عذاب سخت و دردناک خواهيد چشيد. (38) |
| وَمَا تُجْزَوْنَ إِلَّا مَا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ (39) |
| و جز به کردارتان مجازات نمي‌شويد. (39) |
| إِلَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ (40) |
| (امروز همه مسئولند) جز بندگان پاک برگزيده خدا. (40) |
| أُولَٰئِكَ لَهُمْ رِزْقٌ مَعْلُومٌ (41) |
| آنان را (در بهشت ابد) روزي جسماني و روحاني (بي حساب) معيّن است. (41) |
| فَوَاكِهُ ۖ وَهُمْ مُكْرَمُونَ (42) |
| ميوه‌هاي گوناگون بهشتي، و هم آنها (در آن عالم جاوداني) بزرگوار و محترمند. (42) |
| فِي جَنَّاتِ النَّعِيمِ (43) |
| در آن بهشت پر نعمت متنعّمند. (43) |
| عَلَىٰ سُرُرٍ مُتَقَابِلِينَ (44) |
| بر تختهاي عالي رو به روي يکديگر نشسته‌اند. (44) |
| يُطَافُ عَلَيْهِمْ بِكَأْسٍ مِنْ مَعِينٍ (45) |
| (حور و غلمان) با جام شراب طهور بر آنان دور مي‌زنند. (45) |
| بَيْضَاءَ لَذَّةٍ لِلشَّارِبِينَ (46) |
| شرابي سپيد و روشن که آشامندگان لذت کامل برند. (46) |
| لَا فِيهَا غَوْلٌ وَلَا هُمْ عَنْهَا يُنْزَفُونَ (47) |
| نه در آن مي‌خمار و دردسري و نه مستي و مدهوشي است. (47) |
| وَعِنْدَهُمْ قَاصِرَاتُ الطَّرْفِ عِينٌ (48) |
| و در بزم حضورشان حوران زيبا چشمي است که (جز به شوهر خود) به هيچ کس ننگرند. (48) |
| كَأَنَّهُنَّ بَيْضٌ مَكْنُونٌ (49) |
| گويي آن حوران (در سفيدي و لطافت) بيضه مکنونند [يعني تخم شتر مرغ که بسيار خوشرنگ است و شتر مرغ آن را با پر خويش مي‌پوشاند تا غبار بر آن ننشيند. (م)]. (49) |
| فَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلَىٰ بَعْضٍ يَتَسَاءَلُونَ (50) |
| در آنجا مؤمنان بعضي با بعضي به صحبت روي کنند. (50) |
| قَالَ قَائِلٌ مِنْهُمْ إِنِّي كَانَ لِي قَرِينٌ (51) |
| يکي از آنها گويد: (اي رفيقان بهشتي) مرا (در دنيا) همنشيني (کافر) بود. (51) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |