| سوره 8 | سوره مبارکه الانفال | صفحه 186 |
|
| يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ قُلْ لِمَنْ فِي أَيْدِيكُمْ مِنَ الْأَسْرَىٰ إِنْ يَعْلَمِ اللَّهُ فِي قُلُوبِكُمْ خَيْرًا يُؤْتِكُمْ خَيْرًا مِمَّا أُخِذَ مِنْكُمْ وَيَغْفِرْ لَكُمْ ۗ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَحِيمٌ (70) |
| اي رسول، به اسيراني که در دست شما مسلمين‌اند بگو که اگر خدا در دل شما خير و هدايتي مشاهده کند (و ايمان آريد) در مقابل آنچه از شما گرفته شده بهتر از آن را عطا مي‌کند و از گناهان شما مي‌گذرد که خدا آمرزنده و مهربان است. (70) |
| وَإِنْ يُرِيدُوا خِيَانَتَكَ فَقَدْ خَانُوا اللَّهَ مِنْ قَبْلُ فَأَمْكَنَ مِنْهُمْ ۗ وَاللَّهُ عَلِيمٌ حَكِيمٌ (71) |
| و اگر قصد خيانت با تو دارند پيش از اين با خدا هم خيانت کردند و خدا (تو را) بر آنها تمکين و تسلط داد و خدا دانا و درستکار است. (71) |
| إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَهَاجَرُوا وَجَاهَدُوا بِأَمْوَالِهِمْ وَأَنْفُسِهِمْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَالَّذِينَ آوَوْا وَنَصَرُوا أُولَٰئِكَ بَعْضُهُمْ أَوْلِيَاءُ بَعْضٍ ۚ وَالَّذِينَ آمَنُوا وَلَمْ يُهَاجِرُوا مَا لَكُمْ مِنْ وَلَايَتِهِمْ مِنْ شَيْءٍ حَتَّىٰ يُهَاجِرُوا ۚ وَإِنِ اسْتَنْصَرُوكُمْ فِي الدِّينِ فَعَلَيْكُمُ النَّصْرُ إِلَّا عَلَىٰ قَوْمٍ بَيْنَكُمْ وَبَيْنَهُمْ مِيثَاقٌ ۗ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ (72) |
| آنان که به خدا ايمان آوردند و از وطن خود هجرت نمودند و در راه خدا با مال و جانشان کوشش و فداکاري کردند (يعني مهاجرين مکه) و هم آنان که (به مهاجرين) منزل دادند و ياري کردند (يعني انصار مدينه) آنها دوستدار و مددکار يکديگرند و آنهايي که ايمان آورده‌اند ليکن مهاجرت نکرده‌اند هرگز شما دوستدار و طرفدار آنها نباشيد تا وقتي که هجرت گزينند، ولي اگر از شما در کار دين و پيشرفت اسلام مدد خواستند بر شماست که آنها را ياري کنيد مگر آنکه با قومي که با شما عهد و پيمان (مسالمت) بسته‌اند به خصومت برخيزند. و خدا به هر چه مي‌کنيد بيناست. (72) |
| وَالَّذِينَ كَفَرُوا بَعْضُهُمْ أَوْلِيَاءُ بَعْضٍ ۚ إِلَّا تَفْعَلُوهُ تَكُنْ فِتْنَةٌ فِي الْأَرْضِ وَفَسَادٌ كَبِيرٌ (73) |
| آنان که کافر شدند نيز دوستدار و مددکار يکديگرند و شما مسلمين اگر آن را (که خدا دستور داده از اتفاق و اخوت و غيره) کار نبنديد همانا فتنه و فسادي بزرگ روي زمين رخ خواهد داد. (73) |
| وَالَّذِينَ آمَنُوا وَهَاجَرُوا وَجَاهَدُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَالَّذِينَ آوَوْا وَنَصَرُوا أُولَٰئِكَ هُمُ الْمُؤْمِنُونَ حَقًّا ۚ لَهُمْ مَغْفِرَةٌ وَرِزْقٌ كَرِيمٌ (74) |
| و آنان که ايمان آوردند و هجرت گزيدند و در راه خدا کوشش و جانفشاني کردند و هم آنان که (مهاجران را با فداکاري) منزل دادند و ياري کردند آنها به حقيقت اهل ايمانند و هم آمرزش خدا و روزي نيکوي بهشتي مخصوص آنهاست. (74) |
| وَالَّذِينَ آمَنُوا مِنْ بَعْدُ وَهَاجَرُوا وَجَاهَدُوا مَعَكُمْ فَأُولَٰئِكَ مِنْكُمْ ۚ وَأُولُو الْأَرْحَامِ بَعْضُهُمْ أَوْلَىٰ بِبَعْضٍ فِي كِتَابِ اللَّهِ ۗ إِنَّ اللَّهَ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ (75) |
| و آنان که بعد از شما ايمان آوردند و (يا بعد از صلح حديبيه) هجرت گزيدند و به اتفاق شما جهاد کردند آنها نيز از شما مؤمنان هستند، و ارث مراتب خويشاوندان در کتاب خدا بعضي بر بعض ديگر مقدم شده [يعني قانون ارث بردن برادران ديني از يکديگر، نسخ شده است. (م)]، که خدا به هر چيز داناست. (75) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |