| سوره 21 | سوره مبارکه الانبياء | صفحه 323 |
|
| وَكَمْ قَصَمْنَا مِنْ قَرْيَةٍ كَانَتْ ظَالِمَةً وَأَنْشَأْنَا بَعْدَهَا قَوْمًا آخَرِينَ (11) |
| و چه بسيار از شهرهايي که [اهلش] ستمکار بودند، درهم شکستيم، و پس از آنان قومي ديگرپديد آورديم. (11) |
| فَلَمَّا أَحَسُّوا بَأْسَنَا إِذَا هُمْ مِنْهَا يَرْكُضُونَ (12) |
| پس هنگامي که عذاب ما را احساس کردند، ناگهان از آن مي گريختند. (12) |
| لَا تَرْكُضُوا وَارْجِعُوا إِلَىٰ مَا أُتْرِفْتُمْ فِيهِ وَمَسَاكِنِكُمْ لَعَلَّكُمْ تُسْأَلُونَ (13) |
| [از روي استهزا و تحقير به آنان گفتند:] فرار نکنيد، و به سوي زندگي مرفّهي که در آن نازپرورده [و مغرور] بوديد و خانه هايتان بازگرديد تا [بار ديگر به وسيله تهيدستان و مستمندان] از شما درخواست کمک شود [و شما آنان را با کبر و نخوت برانيد.] (13) |
| قَالُوا يَا وَيْلَنَا إِنَّا كُنَّا ظَالِمِينَ (14) |
| [با ديدن عذاب فرياد برداشتند و] گفتند: اي واي بر ما که ما قطعاً ستمکار بوديم! (14) |
| فَمَا زَالَتْ تِلْكَ دَعْوَاهُمْ حَتَّىٰ جَعَلْنَاهُمْ حَصِيدًا خَامِدِينَ (15) |
| پس همواره سخنشان همين بود تا آنکه آنان را ريشه کن و خاموش ساختيم. (15) |
| وَمَا خَلَقْنَا السَّمَاءَ وَالْأَرْضَ وَمَا بَيْنَهُمَا لَاعِبِينَ (16) |
| و ما آسمان و زمين و آنچه را ميان آن دو قرار دارد به بازي نيافريده ايم. (16) |
| لَوْ أَرَدْنَا أَنْ نَتَّخِذَ لَهْوًا لَاتَّخَذْنَاهُ مِنْ لَدُنَّا إِنْ كُنَّا فَاعِلِينَ (17) |
| اگر مي خواستيم بازيچه و سرگرمي انتخاب کنيم، چنان چه، [بر فرض محال] کننده [اين کار] بوديم، آن را از نزدِ ذاتِ خود [برابر با شأنمان] انتخاب مي کرديم [نه از آسمان و زمين که مملوکِ ما هستند.] (17) |
| بَلْ نَقْذِفُ بِالْحَقِّ عَلَى الْبَاطِلِ فَيَدْمَغُهُ فَإِذَا هُوَ زَاهِقٌ ۚ وَلَكُمُ الْوَيْلُ مِمَّا تَصِفُونَ (18) |
| نه، بلکه [شأن ما اين است که] با حق بر باطل مي کوبيم تا آن را درهم شکند [و از هم بپاشد] پس ناگهان باطل نابود شود؛ و واي بر شما از آنچه [درباره خدا و مخلوقات او به ناحق] توصيف مي کنيد. (18) |
| وَلَهُ مَنْ فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۚ وَمَنْ عِنْدَهُ لَا يَسْتَكْبِرُونَ عَنْ عِبَادَتِهِ وَلَا يَسْتَحْسِرُونَ (19) |
| و هر که در آسمان ها و زمين است، فقط در سيطره مالکيّت و فرمانروايي اوست، و کساني که [از فرشتگان] در محضر اويند از بندگيش تکبّر نمي ورزند و خسته و درمانده نمي شوند. (19) |
| يُسَبِّحُونَ اللَّيْلَ وَالنَّهَارَ لَا يَفْتُرُونَ (20) |
| شبانه روز او را بي آنکه سست شوند، تسبيح مي گويند. (20) |
| أَمِ اتَّخَذُوا آلِهَةً مِنَ الْأَرْضِ هُمْ يُنْشِرُونَ (21) |
| آيا معبوداني از زمين اختيار کرده اند که آنان مردگان را زنده مي کنند؟! (21) |
| لَوْ كَانَ فِيهِمَا آلِهَةٌ إِلَّا اللَّهُ لَفَسَدَتَا ۚ فَسُبْحَانَ اللَّهِ رَبِّ الْعَرْشِ عَمَّا يَصِفُونَ (22) |
| اگر در آسمان و زمين معبوداني جز خدا بود بي ترديد آن دو تباه مي شد؛ پس منزّه است خداي صاحب عرش از آنچه [او را به ناحق به آن] وصف مي کنند. (22) |
| لَا يُسْأَلُ عَمَّا يَفْعَلُ وَهُمْ يُسْأَلُونَ (23) |
| خدا از آنچه انجام مي دهد، بازخواست نمي شود و آنان [در برابر خدا] بازخواست خواهند شد. (23) |
| أَمِ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِهِ آلِهَةً ۖ قُلْ هَاتُوا بُرْهَانَكُمْ ۖ هَٰذَا ذِكْرُ مَنْ مَعِيَ وَذِكْرُ مَنْ قَبْلِي ۗ بَلْ أَكْثَرُهُمْ لَا يَعْلَمُونَ الْحَقَّ ۖ فَهُمْ مُعْرِضُونَ (24) |
| [شگفتا!] آيا به جاي خدا معبوداني اختيار کرده اند؟ بگو: [اگر انتخاب شما حق است] دليل و برهانتان را [بر آن] بياوريد، اين [قرآن] يادآور امت من [نسبت به توحيد و نفي شرک] و يادآور امت هاي پيش از من [نسبت به معارف توحيدي ديگر کتاب هاي آسماني] است؛ [حق نه اين است که مشرکان مي گويند] بلکه بيشترشان حق را نمي شناسند و به اين سبب از آن روي گردانند. (24) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |