| سوره 67 | سوره مبارکه الملك | صفحه 564 |
|
| فَلَمَّا رَأَوْهُ زُلْفَةً سِيئَتْ وُجُوهُ الَّذِينَ كَفَرُوا وَقِيلَ هَٰذَا الَّذِي كُنْتُمْ بِهِ تَدَّعُونَ (27) |
| و هنگامى که آن وعده را نزديک ببينند ، چهره کسانى که آن را انکار مى کردند اندوهبار مى شود و آثار ناکامى و نوميدى در آنها آشکار مى گردد و به آنان گفته مى شود : اين است همان چيزى که پيوسته آن را مى طلبيديد و مى گفتيد : اين وعده کى فرا مى رسد ؟ (27) |
| قُلْ أَرَأَيْتُمْ إِنْ أَهْلَكَنِيَ اللَّهُ وَمَنْ مَعِيَ أَوْ رَحِمَنَا فَمَنْ يُجِيرُ الْكَافِرِينَ مِنْ عَذَابٍ أَلِيمٍ (28) |
| اى پيامبر ، به آنان که همواره حوادث ناگوار را براى تو و پيروانت آرزو مى کنند بگو : به من خبر دهيد ، اگر خدا مرا و هر که را با من است نابود کند يا ما را مورد رحمت قرار دهد ، چه کسى شما کافران را پناه مى دهد و از عذابى دردناک مى رهاند ؟ (28) |
| قُلْ هُوَ الرَّحْمَٰنُ آمَنَّا بِهِ وَعَلَيْهِ تَوَكَّلْنَا ۖ فَسَتَعْلَمُونَ مَنْ هُوَ فِي ضَلَالٍ مُبِينٍ (29) |
| بگو : آن کسى که من شما را به بى همتا دانستن او فرا مى خوانم و شما از او مى خواهيد که مرا هلاک کند ، همان خداى رحمان است که ما به او ايمان آورده و فقط بر او توکل کرده ايم . پس به زودى خواهيد دانست که از ما و شما چه کسى در گمراهى آشکارى قرار داشته است . (29) |
| قُلْ أَرَأَيْتُمْ إِنْ أَصْبَحَ مَاؤُكُمْ غَوْرًا فَمَنْ يَأْتِيكُمْ بِمَاءٍ مَعِينٍ (30) |
| بگو : به من خبر دهيد ، اگر آب ] مورد نياز [ شما در زمين فرو رود ، چه کسى آبى روان براى شما خواهد آورد ؟ (30) |
|
|
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
|
به نام خداوند بخشنده مهربان
|
| ن ۚ وَالْقَلَمِ وَمَا يَسْطُرُونَ (1) |
| نون . سوگند به قلم و آنچه با قلم مى نويسند ، (1) |
| مَا أَنْتَ بِنِعْمَةِ رَبِّكَ بِمَجْنُونٍ (2) |
| که تو در پرتو نعمتِ رسالتى که پروردگارت به تو عطا کرده است ، به جنون مبتلا نيستى و نخواهى شد . (2) |
| وَإِنَّ لَكَ لَأَجْرًا غَيْرَ مَمْنُونٍ (3) |
| و قطعاً براى تو پاداشى پايان ناپذير خواهد بود . (3) |
| وَإِنَّكَ لَعَلَىٰ خُلُقٍ عَظِيمٍ (4) |
| و راستى تو خلق و خويى نيکو و والا دارى . (4) |
| فَسَتُبْصِرُ وَيُبْصِرُونَ (5) |
| به زودى تو مى بينى و آنان نيز خواهند ديد ، (5) |
| بِأَيْيِكُمُ الْمَفْتُونُ (6) |
| که کدام يک از شما بى خرد و گرفتار جنونند . (6) |
| إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنْ ضَلَّ عَنْ سَبِيلِهِ وَهُوَ أَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِينَ (7) |
| همانا پروردگارت به کسى که از راه او منحرف شده داناتر است ، و همو به کسانى که ره يافته اند آگاه تر است . (7) |
| فَلَا تُطِعِ الْمُكَذِّبِينَ (8) |
| پس اى پيامبر ، از آنان که تو را دروغ پرداز شمردند پيروى مکن . (8) |
| وَدُّوا لَوْ تُدْهِنُ فَيُدْهِنُونَ (9) |
| آنان دوست دارند که تو در کارِ دين خود کوتاهى کنى و اندک گرايشى به آيينشان نشان دهى در اين صورت آنان هم در دين خود مسامحه مى کنند و به دين تو اندک گرايشى نشان مى دهند . (9) |
| وَلَا تُطِعْ كُلَّ حَلَّافٍ مَهِينٍ (10) |
| تو نبايد پيروى کنى از هر کسى که بسيار قسم مى خورد ، کم خرد و کوته انديش است ، (10) |
| هَمَّازٍ مَشَّاءٍ بِنَمِيمٍ (11) |
| بسيار عيبجو و سخن چين است و حرفِ اين و آن را براى فسادگرى به ديگران مى رساند; (11) |
| مَنَّاعٍ لِلْخَيْرِ مُعْتَدٍ أَثِيمٍ (12) |
| بازدارنده مردم از کار خير است و تجاوزکار و گناه پيشه است; (12) |
| عُتُلٍّ بَعْدَ ذَٰلِكَ زَنِيمٍ (13) |
| علاوه بر اين صفات زشت ، درشت خوى و بى ريشه است . (13) |
| أَنْ كَانَ ذَا مَالٍ وَبَنِينَ (14) |
| او به سبب اين که مال دارد و از پسرانى چند برخوردار است ، گرفتار اين صفات زشت شده است . (14) |
| إِذَا تُتْلَىٰ عَلَيْهِ آيَاتُنَا قَالَ أَسَاطِيرُ الْأَوَّلِينَ (15) |
| هنگامى که آيات ما بر او تلاوت شود مى گويد : اينها افسانه هايى است که مردم نخستين بافته اند . (15) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |