| سوره 38 | سوره مبارکه ص | صفحه 456 |
|
| وَوَهَبْنَا لَهُ أَهْلَهُ وَمِثْلَهُمْ مَعَهُمْ رَحْمَةً مِنَّا وَذِكْرَىٰ لِأُولِي الْأَلْبَابِ (43) |
| و خانواده اش را که از دست داده بود به او بخشيديم و آنها را به دو برابر رسانديم ، تا از جانب ما رحمتى بر او و تذکّرى براى خردمندان باشد . (43) |
| وَخُذْ بِيَدِكَ ضِغْثًا فَاضْرِبْ بِهِ وَلَا تَحْنَثْ ۗ إِنَّا وَجَدْنَاهُ صَابِرًا ۚ نِعْمَ الْعَبْدُ ۖ إِنَّهُ أَوَّابٌ (44) |
| و به او گفتيم : سوگند خود را مشکن و يک دسته شاخه گياه ، به تعداد تازيانه هايى که سوگند ياد کردى به همسرت بزنى ، در دست گير و آنها را يکجا بر او بزن . به راستى ما ايّوب را بر آن دردها و رنج هايى که بر او وارد ساختيم ، شکيبا يافتيم; او خوب بنده اى بود; چرا که همواره به ما رجوع مى کرد . (44) |
| وَاذْكُرْ عِبَادَنَا إِبْرَاهِيمَ وَإِسْحَاقَ وَيَعْقُوبَ أُولِي الْأَيْدِي وَالْأَبْصَارِ (45) |
| و نيز بندگان ما ابراهيم و اسحاق و يعقوب را ياد کن; آنان در اطاعت از خدا و رساندن خير به مردمان نيرومند و در راهيابى به باورهاى درست و کارهاى شايسته تيزبين بودند; (45) |
| إِنَّا أَخْلَصْنَاهُمْ بِخَالِصَةٍ ذِكْرَى الدَّارِ (46) |
| زيرا ما آنان را به سبب برخوردارى از خصلتى پاک که ياد سراى آخرت بود ، براى خود خالص ساخته بوديم ، به گونه اى که نه شيطان از آنان نصيبى داشت و نه هواى نفس . (46) |
| وَإِنَّهُمْ عِنْدَنَا لَمِنَ الْمُصْطَفَيْنَ الْأَخْيَارِ (47) |
| آنان نزد ما از برگزيدگان به شمار مى رفتند و از نيکان بودند . (47) |
| وَاذْكُرْ إِسْمَاعِيلَ وَالْيَسَعَ وَذَا الْكِفْلِ ۖ وَكُلٌّ مِنَ الْأَخْيَارِ (48) |
| و از ديگر پيامبران ما ، اسماعيل و يَسع و ذوالکِفل را ياد کن و ] بدان که [ همه آنان از بهترين انسان ها بودند . (48) |
| هَٰذَا ذِكْرٌ ۚ وَإِنَّ لِلْمُتَّقِينَ لَحُسْنَ مَآبٍ (49) |
| اين قرآن يادآور توحيد و معارف الهى است و قطعاً تقواپيشگان در جهان ديگر بازگشتى نيکو خواهند داشت . (49) |
| جَنَّاتِ عَدْنٍ مُفَتَّحَةً لَهُمُ الْأَبْوَابُ (50) |
| براى آنان بهشت هايى است هميشگى که درهاى نعمت آن برايشان گشوده است . (50) |
| مُتَّكِئِينَ فِيهَا يَدْعُونَ فِيهَا بِفَاكِهَةٍ كَثِيرَةٍ وَشَرَابٍ (51) |
| در آن جا عزّتمندانه ] بر تخت ها [ تکيه مى زنند و ميوه هايى را که در آن جا بسيار است و نيز نوشيدنى را به سوى خود فرا مى خوانند . (51) |
| ۞ وَعِنْدَهُمْ قَاصِرَاتُ الطَّرْفِ أَتْرَابٌ (52) |
| در کنارشان همسرانى هستند که فقط چشم به شوهران خود دارند و ديده از غير آنان فرو بسته اند و همسال و همسان شوهران خويش اند . (52) |
| هَٰذَا مَا تُوعَدُونَ لِيَوْمِ الْحِسَابِ (53) |
| اين بهشت همان چيزى است که براى روز حساب به شما تقواپيشگان وعده داده مى شود . (53) |
| إِنَّ هَٰذَا لَرِزْقُنَا مَا لَهُ مِنْ نَفَادٍ (54) |
| آرى ، اين است روزىِ ما به شما که هرگز آن را فنايى نيست . (54) |
| هَٰذَا ۚ وَإِنَّ لِلطَّاغِينَ لَشَرَّ مَآبٍ (55) |
| اين است فرجام تقواپيشگان و قطعاً سرکشان در آن سرا ، بد بازگشتگاهى خواهند داشت . (55) |
| جَهَنَّمَ يَصْلَوْنَهَا فَبِئْسَ الْمِهَادُ (56) |
| بازگشتگاه آنان دوزخ است که به آن درمى آيند و از حرارتش به رنج مى افتند; بد بسترى براى دوزخيان آماده شده است . (56) |
| هَٰذَا فَلْيَذُوقُوهُ حَمِيمٌ وَغَسَّاقٌ (57) |
| اين آبى است جوشان و چرکين و بدبو ، که بايد آن را بچشند و چاره اى جز اين ندارند . (57) |
| وَآخَرُ مِنْ شَكْلِهِ أَزْوَاجٌ (58) |
| و اين هم چيز ديگرى است از جنس همان آبِ داغ و مايع چرکين با انواع گوناگون آن ، که آنها را نيز بايد بچشند . (58) |
| هَٰذَا فَوْجٌ مُقْتَحِمٌ مَعَكُمْ ۖ لَا مَرْحَبًا بِهِمْ ۚ إِنَّهُمْ صَالُو النَّارِ (59) |
| به سران شرک و کفر گفته مى شود : اين گروهى که از شما پيروى کردند ، به اجبار در ميان شما درمى آيند و در دوزخ با شما خواهند بود . سران مى گويند : خوشامد مبادشان ، چرا که به آتش درآمدگان و از حرارت آن به رنج افتادگانند . (59) |
| قَالُوا بَلْ أَنْتُمْ لَا مَرْحَبًا بِكُمْ ۖ أَنْتُمْ قَدَّمْتُمُوهُ لَنَا ۖ فَبِئْسَ الْقَرَارُ (60) |
| پيروان در پاسخ مى گويند : بلکه شما را خوشامد مباد ! شما بوديد که اين را براى ما پيش آورديد ، و شوم است ماندن در آتش . (60) |
| قَالُوا رَبَّنَا مَنْ قَدَّمَ لَنَا هَٰذَا فَزِدْهُ عَذَابًا ضِعْفًا فِي النَّارِ (61) |
| آن گاه مى گويند : پروردگارا ، هر کس اين عذاب را براى ما پيش آورده است او را در آتش ، عذابى دو چندان بيفزاى . (61) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |