| سوره 8 | سوره مبارکه الانفال | صفحه 186 |
|
| يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ قُلْ لِمَنْ فِي أَيْدِيكُمْ مِنَ الْأَسْرَىٰ إِنْ يَعْلَمِ اللَّهُ فِي قُلُوبِكُمْ خَيْرًا يُؤْتِكُمْ خَيْرًا مِمَّا أُخِذَ مِنْكُمْ وَيَغْفِرْ لَكُمْ ۗ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَحِيمٌ (70) |
| اى پيامبر ، به اسيرانى که در دست شمايند و از آنان فديه گرفته ايد ، بگو : اگر خداوند در دل هاى شما خيرى ( ايمان و حق باورى ) سراغ داشته باشد ، بهتر از آنچه از شما گرفته شده به شما مى دهد و شما را مى آمرزد ، چرا که خداوند آمرزنده و مهربان است . (70) |
| وَإِنْ يُرِيدُوا خِيَانَتَكَ فَقَدْ خَانُوا اللَّهَ مِنْ قَبْلُ فَأَمْكَنَ مِنْهُمْ ۗ وَاللَّهُ عَلِيمٌ حَكِيمٌ (71) |
| و اگر خواستند به تو خيانت کنند و بار ديگر آتش جنگ را بر ضدّ تو شعلهور سازند ، خدا تو را بر آنان پيروز خواهد ساخت ، چرا که آنان پيش تر نيز به سبب کفرشان ، به خدا خيانت کردند و خدا تو را بر آنان چيره ساخت ، و خدا به خيانت آنان داناست و براساس حکمتش ، تو را بر آنان چيره مى سازد . (71) |
| إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَهَاجَرُوا وَجَاهَدُوا بِأَمْوَالِهِمْ وَأَنْفُسِهِمْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَالَّذِينَ آوَوْا وَنَصَرُوا أُولَٰئِكَ بَعْضُهُمْ أَوْلِيَاءُ بَعْضٍ ۚ وَالَّذِينَ آمَنُوا وَلَمْ يُهَاجِرُوا مَا لَكُمْ مِنْ وَلَايَتِهِمْ مِنْ شَيْءٍ حَتَّىٰ يُهَاجِرُوا ۚ وَإِنِ اسْتَنْصَرُوكُمْ فِي الدِّينِ فَعَلَيْكُمُ النَّصْرُ إِلَّا عَلَىٰ قَوْمٍ بَيْنَكُمْ وَبَيْنَهُمْ مِيثَاقٌ ۗ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ (72) |
| کسانى که ايمان آورده و به مدينه هجرت نموده و با مال و جانشان در راه خدا جهاد کرده اند ، و کسانى که پيامبر و مؤمنان را در مدينه جاى داده و خدا و رسولش را يارى نموده اند ، اينان بر يکديگر ولايت دارند ، و کسانى که ايمان آورده ولى هجرت نکرده اند ، از ولايت آنان چيزى بر شما مقرّر نيست ، تا آن که هجرت کنند ، مگر ولايت يارى رسانى که اگر از شما در امر دين کمک خواستند بر شماست که آنان را يارى دهيد ، مگر اين که بر ضدّ قومى باشد که ميان شما و آنان پيمانى ]مبنى بر عدم تعرّض[ منعقد شده است ، و خدا به آنچه مى کنيد بيناست . (72) |
| وَالَّذِينَ كَفَرُوا بَعْضُهُمْ أَوْلِيَاءُ بَعْضٍ ۚ إِلَّا تَفْعَلُوهُ تَكُنْ فِتْنَةٌ فِي الْأَرْضِ وَفَسَادٌ كَبِيرٌ (73) |
| کسانى که کفر ورزيده اند ولىّ يکديگرند و خدا ميان شما و آنان ولايتى مقرّر نکرده است . اگر قانون ولايت را که ميان شما مؤمنان مقرّر شده است به کار نبنديد و يا پيوند ولايت با کافران داشته باشيد ، در زمين فتنه و فسادى بزرگ روى خواهد داد . (73) |
| وَالَّذِينَ آمَنُوا وَهَاجَرُوا وَجَاهَدُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَالَّذِينَ آوَوْا وَنَصَرُوا أُولَٰئِكَ هُمُ الْمُؤْمِنُونَ حَقًّا ۚ لَهُمْ مَغْفِرَةٌ وَرِزْقٌ كَرِيمٌ (74) |
| و کسانى که ايمان آورده و هجرت نموده و در راه خدا جهاد کرده اند ، و آنان که به پيامبر و مهاجران جاى داده و خدا و رسولش را يارى کرده اند ، اينان همان مؤمنان راستين اند که برايشان آمرزش و رزقى ارجمند است که در بهشت نصيبشان خواهد شد . (74) |
| وَالَّذِينَ آمَنُوا مِنْ بَعْدُ وَهَاجَرُوا وَجَاهَدُوا مَعَكُمْ فَأُولَٰئِكَ مِنْكُمْ ۚ وَأُولُو الْأَرْحَامِ بَعْضُهُمْ أَوْلَىٰ بِبَعْضٍ فِي كِتَابِ اللَّهِ ۗ إِنَّ اللَّهَ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ (75) |
| و کسانى که پس از اين ايمان بياورند و هجرت نمايند و همراه شما جهاد کنند ، از شما خواهند بود و پيوند ولايت ميان شما و آنان برقرار مى گردد ، و خويشاوندان در ارث بردن از يکديگر بر ديگران مقدّم اند و اين حکم در کتاب خدا ثبت شده است . بنابراين ، از اين پس هجرت و اخوّت ايمانى سبب ارث نخواهد بود . به يقين ، خداوند به هر چيزى داناست . (75) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |