| سوره 7 | سوره مبارکه الاعراف | صفحه 151 |
|
| بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
| به نام خداوند بخشنده مهربان
|
| المص (1) |
| الف . لام . ميم . صاد . (1) |
| كِتَابٌ أُنْزِلَ إِلَيْكَ فَلَا يَكُنْ فِي صَدْرِكَ حَرَجٌ مِنْهُ لِتُنْذِرَ بِهِ وَذِكْرَىٰ لِلْمُؤْمِنِينَ (2) |
| اين قرآن کتابى گرانقدر است که به سوى تو فرو فرستاده شده است ، پس مبادا از ناحيه آن در سينه ات تنگى و فشارى باشد . خدا آن را فروفرستاده تا مردم را به وسيله آن هشدار دهى و براى مؤمنان مايه يادآورى باشد و مقام پروردگارشان را به آنان بشناساند . (2) |
| اتَّبِعُوا مَا أُنْزِلَ إِلَيْكُمْ مِنْ رَبِّكُمْ وَلَا تَتَّبِعُوا مِنْ دُونِهِ أَوْلِيَاءَ ۗ قَلِيلًا مَا تَذَكَّرُونَ (3) |
| اى مردم ، از آنچه از جانب پروردگارتان به سوى شما فروفرستاده شده است پيروى کنيد و تحت ولايت و سرپرستى او درآييد و از غير او پيروى نکنيد که سرپرست شما مى گردند . چه اندک درمى يابيد که پروردگار شما خداى يکتاست . (3) |
| وَكَمْ مِنْ قَرْيَةٍ أَهْلَكْنَاهَا فَجَاءَهَا بَأْسُنَا بَيَاتًا أَوْ هُمْ قَائِلُونَ (4) |
| و چه بسيار شهرهايى که آنها را تباه ساختيم و چنان بود که عذاب ما شب هنگام يا نيمروز در حالى که به خواب فرو رفته بودند ، به سراغشان آمد . (4) |
| فَمَا كَانَ دَعْوَاهُمْ إِذْ جَاءَهُمْ بَأْسُنَا إِلَّا أَنْ قَالُوا إِنَّا كُنَّا ظَالِمِينَ (5) |
| پس هنگامى که عذاب ما به آنان رسيد ، سخنشان جز اين نبود که گفتند : به يقين ما ستمکار بوديم . (5) |
| فَلَنَسْأَلَنَّ الَّذِينَ أُرْسِلَ إِلَيْهِمْ وَلَنَسْأَلَنَّ الْمُرْسَلِينَ (6) |
| پس قطعاً از مردمى که پيامبران به سوى آنان فرستاده شدند ، مى پرسيم که آيا ايمان آوردند و کارهاى شايسته کردند ، و از پيامبران نيز که به سوى آنان به رسالت آمدند خواهيم پرسيد . که آيا پيام خدا را ابلاغ نمودند (6) |
| فَلَنَقُصَّنَّ عَلَيْهِمْ بِعِلْمٍ ۖ وَمَا كُنَّا غَائِبِينَ (7) |
| آنگاه قطعاً از روى علم ، آنچه را که بر پيامبران و امّت هايشان گذشته است براى آنان حکايت مى کنيم ، و ما هيچ گاه غايب نبوده ايم ، بلکه شاهد اعمال و گفتار آنان بوده ايم . (7) |
| وَالْوَزْنُ يَوْمَئِذٍ الْحَقُّ ۚ فَمَنْ ثَقُلَتْ مَوَازِينُهُ فَأُولَٰئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ (8) |
| آن روز که قيامت برپا شود و زمان حساب فرارسد ، حق تنها وسيله سنجش است ; پس هر کس وزنه هاى اعمالش سنگين باشد آنان سعادتمندند . (8) |
| وَمَنْ خَفَّتْ مَوَازِينُهُ فَأُولَٰئِكَ الَّذِينَ خَسِرُوا أَنْفُسَهُمْ بِمَا كَانُوا بِآيَاتِنَا يَظْلِمُونَ (9) |
| و هر کس وزنه هاى اعمالش سبک باشد ، آنان کسانى اند که خود را زيانمند کرده اند ، چرا که از روى ستم آيات ما را انکار نموده اند . (9) |
| وَلَقَدْ مَكَّنَّاكُمْ فِي الْأَرْضِ وَجَعَلْنَا لَكُمْ فِيهَا مَعَايِشَ ۗ قَلِيلًا مَا تَشْكُرُونَ (10) |
| و همانا ما شما را در زمين سکونت داديم ، و براى شما در آن اسباب زندگى نهاديم . شما اندک سپاسگزارى مى کنيد . (10) |
| وَلَقَدْ خَلَقْنَاكُمْ ثُمَّ صَوَّرْنَاكُمْ ثُمَّ قُلْنَا لِلْمَلَائِكَةِ اسْجُدُوا لِآدَمَ فَسَجَدُوا إِلَّا إِبْلِيسَ لَمْ يَكُنْ مِنَ السَّاجِدِينَ (11) |
| و همانا ما شما را آفريديم ، سپس شما را صورتگرى کرديم ، آن گاه به فرشتگان گفتيم : براى آدم سجده کنيد . پس همه سجده کردند ، جز ابليس که از سجده کنندگان نبود . (11) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |