| سوره 24 | سوره مبارکه النور | صفحه 351 |
|
| إِنَّ الَّذِينَ جَاءُوا بِالْإِفْكِ عُصْبَةٌ مِنْكُمْ ۚ لَا تَحْسَبُوهُ شَرًّا لَكُمْ ۖ بَلْ هُوَ خَيْرٌ لَكُمْ ۚ لِكُلِّ امْرِئٍ مِنْهُمْ مَا اكْتَسَبَ مِنَ الْإِثْمِ ۚ وَالَّذِي تَوَلَّىٰ كِبْرَهُ مِنْهُمْ لَهُ عَذَابٌ عَظِيمٌ (11) |
| همانا کساني که آن بهتان را بستند (و به عايشه تهمت کار ناشايست زدند که رسول و مؤمنان را بيازارند) گروهي همدست از (منافقان) شمايند؛ نپنداريد ضرري از آن به آبروي شما مي‌رسد بلکه خير و ثواب نيز (چون بر تهمت صبر کنيد از خدا) خواهيد يافت؛ هر يک از آنها به عقاب گناه خود خواهند رسيد؛ و آن کس از منافقان که رأس و منشأ اين بهتان بزرگ گشت هم او به عذابي بزرگ معذب خواهد شد. (11) |
| لَوْلَا إِذْ سَمِعْتُمُوهُ ظَنَّ الْمُؤْمِنُونَ وَالْمُؤْمِنَاتُ بِأَنْفُسِهِمْ خَيْرًا وَقَالُوا هَٰذَا إِفْكٌ مُبِينٌ (12) |
| آيا سزاوار اين نبود که چون (از منافقان) چنين بهتان و دروغها شنيديد مردان و زنان مؤمن حسن ظنّشان درباره يکديگر بيشتر شده و گويند: اين دروغي است آشکار؟ (12) |
| لَوْلَا جَاءُوا عَلَيْهِ بِأَرْبَعَةِ شُهَدَاءَ ۚ فَإِذْ لَمْ يَأْتُوا بِالشُّهَدَاءِ فَأُولَٰئِكَ عِنْدَ اللَّهِ هُمُ الْكَاذِبُونَ (13) |
| چرا (منافقان) بر دعوي خود چهار شاهد (عادل) اقامه نکردند؟ پس حالي که شاهد نياوردند البته نزد خدا مردمي دروغزنند. (13) |
| وَلَوْلَا فَضْلُ اللَّهِ عَلَيْكُمْ وَرَحْمَتُهُ فِي الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ لَمَسَّكُمْ فِي مَا أَفَضْتُمْ فِيهِ عَذَابٌ عَظِيمٌ (14) |
| و اگر فضل و رحمت خدا در دنيا و عقبي شامل حال شما (مؤمنان) نبود به مجرّد خوض در اين‌گونه سخنان (نفاق انگيز) به شما عذابي بزرگ مي‌رسيد. (14) |
| إِذْ تَلَقَّوْنَهُ بِأَلْسِنَتِكُمْ وَتَقُولُونَ بِأَفْوَاهِكُمْ مَا لَيْسَ لَكُمْ بِهِ عِلْمٌ وَتَحْسَبُونَهُ هَيِّنًا وَهُوَ عِنْدَ اللَّهِ عَظِيمٌ (15) |
| زيرا شما آن سخنان را از زبان يکديگر تلقّي کرده و حرفي بر زبان مي‌گفتيد که علم به آن نداشتيد و اين کار را سهل و کوچک مي‌پنداشتيد در صورتي که نزد خدا (گناهي) بسيار بزرگ بود. (15) |
| وَلَوْلَا إِذْ سَمِعْتُمُوهُ قُلْتُمْ مَا يَكُونُ لَنَا أَنْ نَتَكَلَّمَ بِهَٰذَا سُبْحَانَكَ هَٰذَا بُهْتَانٌ عَظِيمٌ (16) |
| چرا به محض شنيدن اين سخن نگفتيد که هرگز ما را تکلم به اين روا نيست، پاک خدايا، اين بهتاني بزرگ است؟ (16) |
| يَعِظُكُمُ اللَّهُ أَنْ تَعُودُوا لِمِثْلِهِ أَبَدًا إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ (17) |
| خدا به شما (مؤمنان) موعظه و اندرز مي‌کند که زنهار ديگر گرد اين چنين سخن نگرديد اگر اهل ايمانيد. (17) |
| وَيُبَيِّنُ اللَّهُ لَكُمُ الْآيَاتِ ۚ وَاللَّهُ عَلِيمٌ حَكِيمٌ (18) |
| و خدا آيات خود را براي شما بيان مي‌کند، و او (به حقايق امور و سرائر خلق) دانا و (به مصالح بندگان و نظام عالم کاملا) آگاه است. (18) |
| إِنَّ الَّذِينَ يُحِبُّونَ أَنْ تَشِيعَ الْفَاحِشَةُ فِي الَّذِينَ آمَنُوا لَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ فِي الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ ۚ وَاللَّهُ يَعْلَمُ وَأَنْتُمْ لَا تَعْلَمُونَ (19) |
| آنان که (چون عبد اللّه ابيّ سلول و منافقان ديگر) دوست مي‌دارند که در ميان اهل ايمان کار منکري اشاعه و شهرت يابد آنها را در دنيا و آخرت عذابي دردناک خواهد بود و خدا (فتنه‌گري و دروغشان را) مي‌داند و شما نمي‌دانيد. (19) |
| وَلَوْلَا فَضْلُ اللَّهِ عَلَيْكُمْ وَرَحْمَتُهُ وَأَنَّ اللَّهَ رَءُوفٌ رَحِيمٌ (20) |
| و اگر فضل و رحمت خدا و رأفت و مهرباني او شامل حال شما (مؤمنان) نبود (در عقاب گناهتان تعجيل کردي و توبه نپذيرفتي). (20) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |