| سوره 24 | سوره مبارکه النور | صفحه 351 |
|
| إِنَّ الَّذِينَ جَاءُوا بِالْإِفْكِ عُصْبَةٌ مِنْكُمْ ۚ لَا تَحْسَبُوهُ شَرًّا لَكُمْ ۖ بَلْ هُوَ خَيْرٌ لَكُمْ ۚ لِكُلِّ امْرِئٍ مِنْهُمْ مَا اكْتَسَبَ مِنَ الْإِثْمِ ۚ وَالَّذِي تَوَلَّىٰ كِبْرَهُ مِنْهُمْ لَهُ عَذَابٌ عَظِيمٌ (11) |
| کسانى که آن دروغ بزرگ را ساخته‌اند گروهى از شمايند. مپنداريد که شما را در آن شرى بود. نه، خير شما در آن بود. هر مردى از آنها بدان اندازه از گناه که مرتکب شده است به کيفر رسد، و از ميان آنها آن که بيشترين اين بهتان را به عهده دارد به عذابى بزرگ گرفتار مى‌آيد. (11) |
| لَوْلَا إِذْ سَمِعْتُمُوهُ ظَنَّ الْمُؤْمِنُونَ وَالْمُؤْمِنَاتُ بِأَنْفُسِهِمْ خَيْرًا وَقَالُوا هَٰذَا إِفْكٌ مُبِينٌ (12) |
| چرا هنگامى که آن بهتان را شنيديد مردان و زنان مؤمن به خود گمان نيک نبردند و نگفتند که اين تهمتى آشکار است؟ (12) |
| لَوْلَا جَاءُوا عَلَيْهِ بِأَرْبَعَةِ شُهَدَاءَ ۚ فَإِذْ لَمْ يَأْتُوا بِالشُّهَدَاءِ فَأُولَٰئِكَ عِنْدَ اللَّهِ هُمُ الْكَاذِبُونَ (13) |
| چرا چهار شاهد بر ادعاى خود نياوردند؟ پس اگر شاهدانى نياورده‌اند، در نزد خدا در زمره دروغگويانند. (13) |
| وَلَوْلَا فَضْلُ اللَّهِ عَلَيْكُمْ وَرَحْمَتُهُ فِي الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ لَمَسَّكُمْ فِي مَا أَفَضْتُمْ فِيهِ عَذَابٌ عَظِيمٌ (14) |
| اگر فضل و رحمت خدا در دنيا و آخرت ارزانيتان نمى‌بود، به سزاى آن سخنان که مى‌گفتيد شما را عذابى بزرگ درمى‌رسيد. (14) |
| إِذْ تَلَقَّوْنَهُ بِأَلْسِنَتِكُمْ وَتَقُولُونَ بِأَفْوَاهِكُمْ مَا لَيْسَ لَكُمْ بِهِ عِلْمٌ وَتَحْسَبُونَهُ هَيِّنًا وَهُوَ عِنْدَ اللَّهِ عَظِيمٌ (15) |
| آنگاه که آن سخن را از دهان يکديگر مى‌گرفتيد و چيزى بر زبان مى‌رانديد که در باره آن هيچ نمى‌دانستيد و مى‌پنداشتيد که کارى خرد است، و حال آنکه در نزد خدا کارى بزرگ بود. (15) |
| وَلَوْلَا إِذْ سَمِعْتُمُوهُ قُلْتُمْ مَا يَكُونُ لَنَا أَنْ نَتَكَلَّمَ بِهَٰذَا سُبْحَانَكَ هَٰذَا بُهْتَانٌ عَظِيمٌ (16) |
| چرا آنگاه که اين سخن شنيديد نگفتيد: ما را نشايد که آن را بازگوييم، پروردگارا تو منزهى، اين تهمتى بزرگ است؟ (16) |
| يَعِظُكُمُ اللَّهُ أَنْ تَعُودُوا لِمِثْلِهِ أَبَدًا إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ (17) |
| خدا شما را اندرز مى‌دهد که اگر از مؤمنان هستيد، بار ديگر گرد چنان کارى مگرديد. (17) |
| وَيُبَيِّنُ اللَّهُ لَكُمُ الْآيَاتِ ۚ وَاللَّهُ عَلِيمٌ حَكِيمٌ (18) |
| خدا آيات را براى شما بيان مى‌کند. و خدا دانا و حکيم است. (18) |
| إِنَّ الَّذِينَ يُحِبُّونَ أَنْ تَشِيعَ الْفَاحِشَةُ فِي الَّذِينَ آمَنُوا لَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ فِي الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ ۚ وَاللَّهُ يَعْلَمُ وَأَنْتُمْ لَا تَعْلَمُونَ (19) |
| براى کسانى که دوست دارند در باره مؤمنان تهمت زنا شايع شود، در دنيا و آخرت عذابى دردآور مهياست. خدا مى‌داند و شما نمى‌دانيد. (19) |
| وَلَوْلَا فَضْلُ اللَّهِ عَلَيْكُمْ وَرَحْمَتُهُ وَأَنَّ اللَّهَ رَءُوفٌ رَحِيمٌ (20) |
| چه مى‌شد اگر فضل و رحمتى که خدا به شما ارزانى داشته است نمى‌بود؟ و اگر نه اين بود که خدا مهربان و بخشاينده است؟ (20) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |