| سوره 11 | سوره مبارکه هود | صفحه 227 |
|
| قَالَ يَا نُوحُ إِنَّهُ لَيْسَ مِنْ أَهْلِكَ ۖ إِنَّهُ عَمَلٌ غَيْرُ صَالِحٍ ۖ فَلَا تَسْأَلْنِ مَا لَيْسَ لَكَ بِهِ عِلْمٌ ۖ إِنِّي أَعِظُكَ أَنْ تَكُونَ مِنَ الْجَاهِلِينَ (46) |
| گفت: <اى نوح! قطعاً او از خانواده تو نيست ، چرا که او کردارى ناشايسته است. پس مخواه از من چيزى را که بدان علم ندارى. همانا من تو را پند مى دهم و برحذر مى دارم که از نادانان باشى>. (46) |
| قَالَ رَبِّ إِنِّي أَعُوذُ بِكَ أَنْ أَسْأَلَكَ مَا لَيْسَ لِي بِهِ عِلْمٌ ۖ وَإِلَّا تَغْفِرْ لِي وَتَرْحَمْنِي أَكُنْ مِنَ الْخَاسِرِينَ (47) |
| گفت: <پروردگارا! همانا من به تو پناه مى برم از اينکه چيزى از تو بخواهم که بدان علم ندارم و اگر مرا نبخشايى و به من رحم نکنى از زيانکاران خواهم بود>. (47) |
| قِيلَ يَا نُوحُ اهْبِطْ بِسَلَامٍ مِنَّا وَبَرَكَاتٍ عَلَيْكَ وَعَلَىٰ أُمَمٍ مِمَّنْ مَعَكَ ۚ وَأُمَمٌ سَنُمَتِّعُهُمْ ثُمَّ يَمَسُّهُمْ مِنَّا عَذَابٌ أَلِيمٌ (48) |
| گفته شد: <اى نوح! فرود آى با سلام و برکاتى از ناحيه ما بر تو و بر امتهايى که از همراهان تو به وجود خواهند آمد. و امتهايى [از نسل همراهانت به صحنه مى آيند ]که ايشان را بهره مند خواهيم ساخت ، سپس عذاب دردناکى از جانب ما به ايشان خواهدرسيد (48) |
| تِلْكَ مِنْ أَنْبَاءِ الْغَيْبِ نُوحِيهَا إِلَيْكَ ۖ مَا كُنْتَ تَعْلَمُهَا أَنْتَ وَلَا قَوْمُكَ مِنْ قَبْلِ هَٰذَا ۖ فَاصْبِرْ ۖ إِنَّ الْعَاقِبَةَ لِلْمُتَّقِينَ (49) |
| اينها از خبرهاى غيبى است که آنها را به تو وحى مى کنيم. پيش از اين (قرآن) نه تو آنهارا مى دانستى و نه قوم تو. پس شکيبايى کن; زيرا فرجام از آنِ تقواپيشگان است>. (49) |
| وَإِلَىٰ عَادٍ أَخَاهُمْ هُودًا ۚ قَالَ يَا قَوْمِ اعْبُدُوا اللَّهَ مَا لَكُمْ مِنْ إِلَٰهٍ غَيْرُهُ ۖ إِنْ أَنْتُمْ إِلَّا مُفْتَرُونَ (50) |
| و به سوى [قوم] عاد ، برادرشان هود را [فرستاديم]. گفت: <اى قوم من! خداوند را بپرستيد; زيرا جز خداوند هيچ معبودى نداريد. شما [مشرکان ]جز دروغپردازان نيستيد. (50) |
| يَا قَوْمِ لَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْرًا ۖ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَى الَّذِي فَطَرَنِي ۚ أَفَلَا تَعْقِلُونَ (51) |
| اى قوم من! از شما در برابر آن (ابلاغ رسالت) هيچ پاداشى درخواست نمى کنم. پاداش من نيست مگر بر آن کس که مرا پديد آورده است. پس آيانمى فهميد. (51) |
| وَيَا قَوْمِ اسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ ثُمَّ تُوبُوا إِلَيْهِ يُرْسِلِ السَّمَاءَ عَلَيْكُمْ مِدْرَارًا وَيَزِدْكُمْ قُوَّةً إِلَىٰ قُوَّتِكُمْ وَلَا تَتَوَلَّوْا مُجْرِمِينَ (52) |
| و اى قوم من! از پروردگارتان آمرزش بخواهيد. آن گاه به سوى او بازگرديد. [اگر چنين کنيد] ابرهايى که ريزشى فراوان دارند ، بر شما مى فرستد و نيرويى بر نيرويتان مى افزايد و مبادا تبه کارانه روى برتابيد>. (52) |
| قَالُوا يَا هُودُ مَا جِئْتَنَا بِبَيِّنَةٍ وَمَا نَحْنُ بِتَارِكِي آلِهَتِنَا عَنْ قَوْلِكَ وَمَا نَحْنُ لَكَ بِمُؤْمِنِينَ (53) |
| گفتند: <اى هود! براى ما دليل روشنى نياوردى و ما يقيناً معبودهاى خويش را به خاطر سخن تو رها نمى کنيم و ما قطعاً به تو ايمان نمى آوريم; (53) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |