| سوره 49 | سوره مبارکه الحجرات | صفحه 516 |
|
| وَلَوْ أَنَّهُمْ صَبَرُوا حَتَّىٰ تَخْرُجَ إِلَيْهِمْ لَكَانَ خَيْرًا لَهُمْ ۚ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَحِيمٌ (5) |
| و اگر آنها صبر مي‌کردند تا وقتي که تو بر ايشان خارج شوي بسيار بر آنها بهتر بود و (باز هم اگر توبه کنند) خدا بسيار آمرزنده و مهربان است. (5) |
| يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِنْ جَاءَكُمْ فَاسِقٌ بِنَبَإٍ فَتَبَيَّنُوا أَنْ تُصِيبُوا قَوْمًا بِجَهَالَةٍ فَتُصْبِحُوا عَلَىٰ مَا فَعَلْتُمْ نَادِمِينَ (6) |
| اي مؤمنان، هر گاه فاسقي خبري براي شما آورد تحقيق کنيد، مبادا از روي ناداني به قومي رنجي رسانيد و سخت از کار خود پشيمان گرديد. (6) |
| وَاعْلَمُوا أَنَّ فِيكُمْ رَسُولَ اللَّهِ ۚ لَوْ يُطِيعُكُمْ فِي كَثِيرٍ مِنَ الْأَمْرِ لَعَنِتُّمْ وَلَٰكِنَّ اللَّهَ حَبَّبَ إِلَيْكُمُ الْإِيمَانَ وَزَيَّنَهُ فِي قُلُوبِكُمْ وَكَرَّهَ إِلَيْكُمُ الْكُفْرَ وَالْفُسُوقَ وَالْعِصْيَانَ ۚ أُولَٰئِكَ هُمُ الرَّاشِدُونَ (7) |
| و بدانيد رسول خدا در ميان شماست، که اگر در بسياري از امور رأي شما را پيروي کند خود به رنج و زحمت مي‌افتيد و ليکن خدا مقام ايمان را محبوب شما گردانيد و در دلهاتان نيکو بياراست و کفر و فسق و معصيت را زشت و منفور در نظرتان ساخت. اينان به حقيقت اهل صواب و هدايتند. (7) |
| فَضْلًا مِنَ اللَّهِ وَنِعْمَةً ۚ وَاللَّهُ عَلِيمٌ حَكِيمٌ (8) |
| اين مقام بر آنان به فضل خدا و نعمت الهي حاصل گرديد و خدا (به احوال بندگان) دانا و (به صلاح نظام عالم) آگاه است. (8) |
| وَإِنْ طَائِفَتَانِ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ اقْتَتَلُوا فَأَصْلِحُوا بَيْنَهُمَا ۖ فَإِنْ بَغَتْ إِحْدَاهُمَا عَلَى الْأُخْرَىٰ فَقَاتِلُوا الَّتِي تَبْغِي حَتَّىٰ تَفِيءَ إِلَىٰ أَمْرِ اللَّهِ ۚ فَإِنْ فَاءَتْ فَأَصْلِحُوا بَيْنَهُمَا بِالْعَدْلِ وَأَقْسِطُوا ۖ إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُقْسِطِينَ (9) |
| و اگر دو طايفه از اهل ايمان با هم به قتال و دشمني برخيزند البته شما مؤمنان بين آنها صلح برقرار داريد و اگر يک قوم بر ديگري ظلم کرد با آن طايفه ظالم قتال کنيد تا به فرمان خدا باز آيد، پس هر گاه به حکم حق برگشت با حفظ عدالت ميان آنها را صلح دهيد و هميشه (با هر دوست و دشمني) عدالت کنيد که خدا بسيار اهل عدل و داد را دوست مي‌دارد. (9) |
| إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ إِخْوَةٌ فَأَصْلِحُوا بَيْنَ أَخَوَيْكُمْ ۚ وَاتَّقُوا اللَّهَ لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ (10) |
| به حقيقت مؤمنان همه برادر يکديگرند پس هميشه بين برادران ايماني خود صلح دهيد و خداترس و پرهيزکار باشيد، باشد که مورد لطف و رحمت الهي گرديد. (10) |
| يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا يَسْخَرْ قَوْمٌ مِنْ قَوْمٍ عَسَىٰ أَنْ يَكُونُوا خَيْرًا مِنْهُمْ وَلَا نِسَاءٌ مِنْ نِسَاءٍ عَسَىٰ أَنْ يَكُنَّ خَيْرًا مِنْهُنَّ ۖ وَلَا تَلْمِزُوا أَنْفُسَكُمْ وَلَا تَنَابَزُوا بِالْأَلْقَابِ ۖ بِئْسَ الِاسْمُ الْفُسُوقُ بَعْدَ الْإِيمَانِ ۚ وَمَنْ لَمْ يَتُبْ فَأُولَٰئِكَ هُمُ الظَّالِمُونَ (11) |
| اي اهل ايمان، مؤمنان هرگز نبايد قومي قوم ديگر را مسخره و استهزا کنند، شايد آن قوم که مسخره مي‌کنند از خود آنان بهتر باشند. و نيز بين زنان با ايمان قومي ديگري را سخريّه نکنند که بسا آن قوم از خود آن زنان بهتر باشند، و هرگز عيبجويي (از همدينان) خود مکنيد و به نام و لقب‌هاي زشت يکديگر را مخوانيد که پس از ايمان به خدا نام فسق (بر مؤمن نهادن) بسيار زشت است و هر که توبه نکند چنين کسان بسيار ظالم و ستمکارند. (11) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |