| سوره 28 | سوره مبارکه القصص | صفحه 393 |
|
| وَمَا أُوتِيتُمْ مِنْ شَيْءٍ فَمَتَاعُ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَزِينَتُهَا ۚ وَمَا عِنْدَ اللَّهِ خَيْرٌ وَأَبْقَىٰ ۚ أَفَلَا تَعْقِلُونَ (60) |
| و آنچه از نعمتها (ي اين عالم) به شما داده شده متاع و زيور (بي‌قدر) زندگاني دنياست و آنچه نزد خداست بسيار بهتر و باقي‌تر است، آيا فهم و عقل کار نمي‌بنديد؟ (60) |
| أَفَمَنْ وَعَدْنَاهُ وَعْدًا حَسَنًا فَهُوَ لَاقِيهِ كَمَنْ مَتَّعْنَاهُ مَتَاعَ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا ثُمَّ هُوَ يَوْمَ الْقِيَامَةِ مِنَ الْمُحْضَرِينَ (61) |
| آيا آن کس که ما به او وعده نيکو (ي بهشت ابدي) داده‌ايم مانند کسي است که او را از متاع دنيا (ي فاني) بهره‌مند ساختيم سپس در قيامت او را (براي حساب و مجازات) حاضر آرند. (61) |
| وَيَوْمَ يُنَادِيهِمْ فَيَقُولُ أَيْنَ شُرَكَائِيَ الَّذِينَ كُنْتُمْ تَزْعُمُونَ (62) |
| و (ياد آور) روزي که خدا آن مشرکان را ندا کند و گويد که کجا شدند آن خداياني که شريکان من مي‌پنداشتيد؟ (62) |
| قَالَ الَّذِينَ حَقَّ عَلَيْهِمُ الْقَوْلُ رَبَّنَا هَٰؤُلَاءِ الَّذِينَ أَغْوَيْنَا أَغْوَيْنَاهُمْ كَمَا غَوَيْنَا ۖ تَبَرَّأْنَا إِلَيْكَ ۖ مَا كَانُوا إِيَّانَا يَعْبُدُونَ (63) |
| در آن حال آنان که وعده عذابشان محقق و حتمي شده (يعني پيشوايان کفر) گويند: پروردگارا، ما که اين مردم را گمراه کرديم سببش گمراهي ما بود که خلق را هم مانند خود گمراه مي‌خواستيم، و امروز (از پيروان خود) به سوي تو بيزاري مي‌جوييم که آنها (از روي عقيده) ما را نمي‌پرستيدند (بلکه به هواي نفس خود در پي ما آمدند). (63) |
| وَقِيلَ ادْعُوا شُرَكَاءَكُمْ فَدَعَوْهُمْ فَلَمْ يَسْتَجِيبُوا لَهُمْ وَرَأَوُا الْعَذَابَ ۚ لَوْ أَنَّهُمْ كَانُوا يَهْتَدُونَ (64) |
| و (در آن روز به مردم بت پرست) گويند: اينک آنان را که شريک خدا گرفتيد بخوانيد (تا شما را از عذاب برهانند)، آنها را بخوانند ولي جواب به ايشان ندهند و چون عذاب را به چشم ببينند آرزو کنند که اي کاش (مانند مؤمنان) هدايت يافته بودند. (64) |
| وَيَوْمَ يُنَادِيهِمْ فَيَقُولُ مَاذَا أَجَبْتُمُ الْمُرْسَلِينَ (65) |
| و روزي که خدا خلق را ندا کند که شما چگونه به رسولان (حق) پاسخ داديد؟ (65) |
| فَعَمِيَتْ عَلَيْهِمُ الْأَنْبَاءُ يَوْمَئِذٍ فَهُمْ لَا يَتَسَاءَلُونَ (66) |
| پس راه هر گونه عذر و سخن، آن روز بر آنها پوشيده و مسدود شده و هيچ (از هول عذاب) سؤال و جواب نکنند. (66) |
| فَأَمَّا مَنْ تَابَ وَآمَنَ وَعَمِلَ صَالِحًا فَعَسَىٰ أَنْ يَكُونَ مِنَ الْمُفْلِحِينَ (67) |
| اما آن کس که توبه کرده و ايمان آورده و عمل صالح به جاي آورده اميد است که از رستگاران باشد. (67) |
| وَرَبُّكَ يَخْلُقُ مَا يَشَاءُ وَيَخْتَارُ ۗ مَا كَانَ لَهُمُ الْخِيَرَةُ ۚ سُبْحَانَ اللَّهِ وَتَعَالَىٰ عَمَّا يُشْرِكُونَ (68) |
| و خداي تو هر چه خواهد بيافريند و (هر کس را صلاح داند) بر گزيند، ديگران را (در نظم عالم) هيچ اختيار و گزينشي نيست، ذات پاک الهي منزه و برتر از آن است که به او شرک آورند. (68) |
| وَرَبُّكَ يَعْلَمُ مَا تُكِنُّ صُدُورُهُمْ وَمَا يُعْلِنُونَ (69) |
| و خداي تو به آنچه خلق در دل پنهان کنند و يا آشکار سازند به همه آگاه است. (69) |
| وَهُوَ اللَّهُ لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ ۖ لَهُ الْحَمْدُ فِي الْأُولَىٰ وَالْآخِرَةِ ۖ وَلَهُ الْحُكْمُ وَإِلَيْهِ تُرْجَعُونَ (70) |
| و اوست خداي يکتا که جز او هيچ خدايي نيست، هم ستايش در اول و آخر عالم (در اين جهان و آن جهان) مخصوص او، هم حکم و سلطنت جهان با او و هم رجوع شما به سوي اوست. (70) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |