| سوره 2 | سوره مبارکه البقرة | صفحه 36 |
|
| لَا يُؤَاخِذُكُمُ اللَّهُ بِاللَّغْوِ فِي أَيْمَانِكُمْ وَلَٰكِنْ يُؤَاخِذُكُمْ بِمَا كَسَبَتْ قُلُوبُكُمْ ۗ وَاللَّهُ غَفُورٌ حَلِيمٌ (225) |
| خدا شما را به سوگندهاي لغو مؤاخذه نکند و ليکن به آنچه در دل داريد مؤاخذه خواهد کرد و خدا بسيار آمرزنده و بردبار است. (225) |
| لِلَّذِينَ يُؤْلُونَ مِنْ نِسَائِهِمْ تَرَبُّصُ أَرْبَعَةِ أَشْهُرٍ ۖ فَإِنْ فَاءُوا فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ (226) |
| آنان که با زنان خود ايلاء کنند (بر ترک مباشرت آنها قسم بخورند) چهار ماه انتظار کشند، اگر (از قسم خود) بازگشتند خداوند آمرزنده و مهربان است. (226) |
| وَإِنْ عَزَمُوا الطَّلَاقَ فَإِنَّ اللَّهَ سَمِيعٌ عَلِيمٌ (227) |
| و اگر عزم طلاق نمودند خدا (به گفتار و کردارشان) شنوا و داناست. (227) |
| وَالْمُطَلَّقَاتُ يَتَرَبَّصْنَ بِأَنْفُسِهِنَّ ثَلَاثَةَ قُرُوءٍ ۚ وَلَا يَحِلُّ لَهُنَّ أَنْ يَكْتُمْنَ مَا خَلَقَ اللَّهُ فِي أَرْحَامِهِنَّ إِنْ كُنَّ يُؤْمِنَّ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ ۚ وَبُعُولَتُهُنَّ أَحَقُّ بِرَدِّهِنَّ فِي ذَٰلِكَ إِنْ أَرَادُوا إِصْلَاحًا ۚ وَلَهُنَّ مِثْلُ الَّذِي عَلَيْهِنَّ بِالْمَعْرُوفِ ۚ وَلِلرِّجَالِ عَلَيْهِنَّ دَرَجَةٌ ۗ وَاللَّهُ عَزِيزٌ حَكِيمٌ (228) |
| و زنهايي که طلاق داده شدند از شوهر نمودن خودداري کنند تا سه پاکي بر آنان بگذرد و آنچه را (حيض يا حملي) که خدا در رحم آنها آفريده کتمان نکنند اگر به خدا و روز قيامت ايمان دارند. و شوهران آنها در زمان عدّه سزاوارترند که آنها را به زني خود رجوع دهند اگر نيّت سازش دارند، و زنان را بر شوهران حق مشروعي است چنانچه شوهران را بر زنان، ليکن مردان را بر زنان افزوني است، و خدا (بر هر چيز) توانا و داناست. (228) |
| الطَّلَاقُ مَرَّتَانِ ۖ فَإِمْسَاكٌ بِمَعْرُوفٍ أَوْ تَسْرِيحٌ بِإِحْسَانٍ ۗ وَلَا يَحِلُّ لَكُمْ أَنْ تَأْخُذُوا مِمَّا آتَيْتُمُوهُنَّ شَيْئًا إِلَّا أَنْ يَخَافَا أَلَّا يُقِيمَا حُدُودَ اللَّهِ ۖ فَإِنْ خِفْتُمْ أَلَّا يُقِيمَا حُدُودَ اللَّهِ فَلَا جُنَاحَ عَلَيْهِمَا فِيمَا افْتَدَتْ بِهِ ۗ تِلْكَ حُدُودُ اللَّهِ فَلَا تَعْتَدُوهَا ۚ وَمَنْ يَتَعَدَّ حُدُودَ اللَّهِ فَأُولَٰئِكَ هُمُ الظَّالِمُونَ (229) |
| طلاق (طلاقي که شوهر در آن رجوع تواند کرد) دو مرتبه است، پس چون طلاق داد يا رجوع کند به سازگاري و يا رها کند به نيکي، و حلال نيست که چيزي از مهر آنان به جور بگيريد، مگر آنکه بترسيد حدود دين خدا را راجع به احکام ازدواج نگاه ندارند، در چنين صورت زن هر چه از مهر خود به شوهر (براي طلاق) ببخشد بر آنان روا باشد. اين احکام، حدود دين خداست، از آن سرکشي مکنيد و کساني که از احکام خدا سرپيچند آنها به حقيقت ستمکارند. (229) |
| فَإِنْ طَلَّقَهَا فَلَا تَحِلُّ لَهُ مِنْ بَعْدُ حَتَّىٰ تَنْكِحَ زَوْجًا غَيْرَهُ ۗ فَإِنْ طَلَّقَهَا فَلَا جُنَاحَ عَلَيْهِمَا أَنْ يَتَرَاجَعَا إِنْ ظَنَّا أَنْ يُقِيمَا حُدُودَ اللَّهِ ۗ وَتِلْكَ حُدُودُ اللَّهِ يُبَيِّنُهَا لِقَوْمٍ يَعْلَمُونَ (230) |
| پس اگر زن را طلاق (سوم) داد ديگر آن زن بر او حلال نيست تا اينکه زن به ديگري شوهر کند، اگر آن شوهر دوم زن را طلاق داد زن با شوهر اوّل (که سه طلاق داده) توانند به زوجيّت بازگردند اگر گمان برند که احکام خدا را (راجع به امر ازدواج) نگاه خواهند داشت. اين است احکام خدا که براي مردم دانا بيان مي‌کند. (230) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |