| سوره 24 | سوره مبارکه النور | صفحه 354 |
|
| وَأَنْكِحُوا الْأَيَامَىٰ مِنْكُمْ وَالصَّالِحِينَ مِنْ عِبَادِكُمْ وَإِمَائِكُمْ ۚ إِنْ يَكُونُوا فُقَرَاءَ يُغْنِهِمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ ۗ وَاللَّهُ وَاسِعٌ عَلِيمٌ (32) |
| و البته بايد مردان بي‌زن و زنان بي‌شوهر و کنيزان و بندگان شايسته خود را به نکاح يکديگر درآوريد، اگر آن مردان و زنان فقيرند خدا به لطف و فضل خود آنان را بي‌نياز و مستغني خواهد فرمود و خدا رحمتش وسيع و نامتناهي و (به احوال بندگان) آگاه است. (32) |
| وَلْيَسْتَعْفِفِ الَّذِينَ لَا يَجِدُونَ نِكَاحًا حَتَّىٰ يُغْنِيَهُمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ ۗ وَالَّذِينَ يَبْتَغُونَ الْكِتَابَ مِمَّا مَلَكَتْ أَيْمَانُكُمْ فَكَاتِبُوهُمْ إِنْ عَلِمْتُمْ فِيهِمْ خَيْرًا ۖ وَآتُوهُمْ مِنْ مَالِ اللَّهِ الَّذِي آتَاكُمْ ۚ وَلَا تُكْرِهُوا فَتَيَاتِكُمْ عَلَى الْبِغَاءِ إِنْ أَرَدْنَ تَحَصُّنًا لِتَبْتَغُوا عَرَضَ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا ۚ وَمَنْ يُكْرِهْهُنَّ فَإِنَّ اللَّهَ مِنْ بَعْدِ إِكْرَاهِهِنَّ غَفُورٌ رَحِيمٌ (33) |
| و آنان که وسيله نکاح نيابند بايد عفت نفس پيشه کنند تا خدا آنها را به لطف و فضل خود بي‌نياز گرداند. و از بردگانتان آنان که تقاضاي مکاتبه کنند (يعني خواهند که خود را از مولا به مبلغي مشروط يا مطلق خريداري کنند) تقاضاي آنها را اگر خير و صلاحي در ايشان مشاهده کنيد بپذيريد و (براي کمک به آزاد شدن آنها) از مال خدا که به شما اعطا فرموده (به عنوان زکات و صدقات در وجه مال المکاتبه) به آنها بدهيد، و کنيزکان خود را که مايلند به عفت، زنهار براي طمع مال دنيا جبرا به زنا وادار مکنيد، که هر کس آنها را اکراه به زنا کند خدا در حق آنها که مجبور بودند بسيار آمرزنده و مهربان است (ليکن شما را که آنها را به زنا مجبور کنيد به جاي آنان عقاب خواهد کرد). (33) |
| وَلَقَدْ أَنْزَلْنَا إِلَيْكُمْ آيَاتٍ مُبَيِّنَاتٍ وَمَثَلًا مِنَ الَّذِينَ خَلَوْا مِنْ قَبْلِكُمْ وَمَوْعِظَةً لِلْمُتَّقِينَ (34) |
| و همانا ما به سوي شما آياتي روشن نازل گردانيديم و داستاني از آنان که پيش از شما درگذشتند و موعظه‌اي براي اهل تقوا فرستاديم. (34) |
| ۞ اللَّهُ نُورُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۚ مَثَلُ نُورِهِ كَمِشْكَاةٍ فِيهَا مِصْبَاحٌ ۖ الْمِصْبَاحُ فِي زُجَاجَةٍ ۖ الزُّجَاجَةُ كَأَنَّهَا كَوْكَبٌ دُرِّيٌّ يُوقَدُ مِنْ شَجَرَةٍ مُبَارَكَةٍ زَيْتُونَةٍ لَا شَرْقِيَّةٍ وَلَا غَرْبِيَّةٍ يَكَادُ زَيْتُهَا يُضِيءُ وَلَوْ لَمْ تَمْسَسْهُ نَارٌ ۚ نُورٌ عَلَىٰ نُورٍ ۗ يَهْدِي اللَّهُ لِنُورِهِ مَنْ يَشَاءُ ۚ وَيَضْرِبُ اللَّهُ الْأَمْثَالَ لِلنَّاسِ ۗ وَاللَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ (35) |
| خدا نور (وجودبخش) آسمانها و زمين است، داستان نورش به مشکاتي ماند که در آن روشن چراغي باشد و آن چراغ در ميان شيشه‌اي که از تلألؤ آن گويي ستاره‌اي است درخشان، و روشن از درخت مبارک زيتون که (با آنکه) شرقي و غربي نيست (شرق و غرب جهان بدان فروزان است) و بي‌آنکه آتشي زيت آن را برافروزد خود به خود (جهاني را) روشني بخشد، پرتو آن نور (حقيقت) بر روي نور (معرفت) قرار گرفته است. و خدا هر که را خواهد به نور خود (و اشراقات وحي خويش) هدايت کند و (اين) مثلها را خدا براي مردم (هوشمند) مي‌زند (که به راه معرفتش هدايت يابند) و خدا به همه امور داناست! (35) |
| فِي بُيُوتٍ أَذِنَ اللَّهُ أَنْ تُرْفَعَ وَيُذْكَرَ فِيهَا اسْمُهُ يُسَبِّحُ لَهُ فِيهَا بِالْغُدُوِّ وَالْآصَالِ (36) |
| (و آن مشکات) در خانه‌هايي (قرار دارد مانند معابد و مساجد و منازل انبياء و اولياء) که خدا رخصت داده که آنجا رفعت يابد و در آنها ذکر او شود و صبح و شام تسبيح و تنزيه ذات پاک او کنند. (36) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |