| سوره 2 | سوره مبارکه البقرة | صفحه 20 |
|
| وَإِذْ يَرْفَعُ إِبْرَاهِيمُ الْقَوَاعِدَ مِنَ الْبَيْتِ وَإِسْمَاعِيلُ رَبَّنَا تَقَبَّلْ مِنَّا ۖ إِنَّكَ أَنْتَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ (127) |
| و (ياد آر) وقتي که ابراهيم و اسماعيل ديوارهاي خانه کعبه را بر مي‌افراشتند عرض کردند: پروردگارا (اين خدمت) از ما قبول فرما، که تويي که (دعاي خلق را) شنوا و (به اسرار همه) دانايي. (127) |
| رَبَّنَا وَاجْعَلْنَا مُسْلِمَيْنِ لَكَ وَمِنْ ذُرِّيَّتِنَا أُمَّةً مُسْلِمَةً لَكَ وَأَرِنَا مَنَاسِكَنَا وَتُبْ عَلَيْنَا ۖ إِنَّكَ أَنْتَ التَّوَّابُ الرَّحِيمُ (128) |
| پروردگارا، دل ما را تسليم فرمان خود گردان و فرزندان ما را نيز امتي تسليم و رضاي خود بدار، و راه پرستش و طاعت را به ما بنما و بر ما (وظيفه بندگي را) سهل و آسان‌گير، که تويي توبه‌پذير و مهربان. (128) |
| رَبَّنَا وَابْعَثْ فِيهِمْ رَسُولًا مِنْهُمْ يَتْلُو عَلَيْهِمْ آيَاتِكَ وَيُعَلِّمُهُمُ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَيُزَكِّيهِمْ ۚ إِنَّكَ أَنْتَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ (129) |
| پروردگارا، در ميان آنان رسولي از خودشان برانگيز که بر آنان تلاوت آيات تو کند و آنان را علم کتاب و حکمت بياموزد و روانشان را (از هر زشتي) پاک و منزه سازد، که تو بر هر کار که خواهي قدرت و علم کامل داري. (129) |
| وَمَنْ يَرْغَبُ عَنْ مِلَّةِ إِبْرَاهِيمَ إِلَّا مَنْ سَفِهَ نَفْسَهُ ۚ وَلَقَدِ اصْطَفَيْنَاهُ فِي الدُّنْيَا ۖ وَإِنَّهُ فِي الْآخِرَةِ لَمِنَ الصَّالِحِينَ (130) |
| و چه کس از آيين پاک ابراهيم روي گرداند به جز مردم بيخرد؟! زيرا ما ابراهيم را در دنيا (به شرف رسالت) برگزيديم و البته در آخرت هم از شايستگان است. (130) |
| إِذْ قَالَ لَهُ رَبُّهُ أَسْلِمْ ۖ قَالَ أَسْلَمْتُ لِرَبِّ الْعَالَمِينَ (131) |
| آن گاه (برگزيده شد) که خدا به او فرمود: اي ابراهيم سر به فرمان خدا فرود آر، عرض کرد: پروردگار عالميان را مطيع فرمانم. (131) |
| وَوَصَّىٰ بِهَا إِبْرَاهِيمُ بَنِيهِ وَيَعْقُوبُ يَا بَنِيَّ إِنَّ اللَّهَ اصْطَفَىٰ لَكُمُ الدِّينَ فَلَا تَمُوتُنَّ إِلَّا وَأَنْتُمْ مُسْلِمُونَ (132) |
| و ابراهيم و يعقوب بدين گونه به فرزندان خود سفارش و توصيه نمودند که اي فرزندان من، خدا براي شما آيين پاک برگزيد، پس (پيروي کنيد و) تا گاه جان سپردن الاّ تسليم رضاي خدا نباشيد. (132) |
| أَمْ كُنْتُمْ شُهَدَاءَ إِذْ حَضَرَ يَعْقُوبَ الْمَوْتُ إِذْ قَالَ لِبَنِيهِ مَا تَعْبُدُونَ مِنْ بَعْدِي قَالُوا نَعْبُدُ إِلَٰهَكَ وَإِلَٰهَ آبَائِكَ إِبْرَاهِيمَ وَإِسْمَاعِيلَ وَإِسْحَاقَ إِلَٰهًا وَاحِدًا وَنَحْنُ لَهُ مُسْلِمُونَ (133) |
| شما کي و کجا حاضر بوديد هنگامي که مرگ يعقوب در رسيد و به فرزندان خود گفت که شما پس از مرگ من که را مي‌پرستيد؟ گفتند: خداي تو را و خداي پدران تو ابراهيم و اسماعيل و اسحاق را که معبود يگانه است و ما مطيع فرمان اوييم. (133) |
| تِلْكَ أُمَّةٌ قَدْ خَلَتْ ۖ لَهَا مَا كَسَبَتْ وَلَكُمْ مَا كَسَبْتُمْ ۖ وَلَا تُسْأَلُونَ عَمَّا كَانُوا يَعْمَلُونَ (134) |
| آنها گروهي بودند که درگذشتند، هر کار نيک و بد کردند براي خود کردند و شما هم هر چه کنيد براي خويش خواهيد کرد و شما مسئول کار آنها نخواهيد بود. (134) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |