| سوره 4 | سوره مبارکه النساء | صفحه 101 |
|
| الَّذِينَ يَتَرَبَّصُونَ بِكُمْ فَإِنْ كَانَ لَكُمْ فَتْحٌ مِنَ اللَّهِ قَالُوا أَلَمْ نَكُنْ مَعَكُمْ وَإِنْ كَانَ لِلْكَافِرِينَ نَصِيبٌ قَالُوا أَلَمْ نَسْتَحْوِذْ عَلَيْكُمْ وَنَمْنَعْكُمْ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ ۚ فَاللَّهُ يَحْكُمُ بَيْنَكُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ ۗ وَلَنْ يَجْعَلَ اللَّهُ لِلْكَافِرِينَ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ سَبِيلًا (141) |
| منافقان آناني هستند که نگران و مراقب حال شمايند، چنانچه براي شما فتح و ظفري پيش آيد (براي اخذ غنيمت) گويند: نه آخر ما با شما بوديم؟! و اگر کافران را فتح و بهره‌اي رسد به آنها گويند: نه ما شما را به اسرار مسلمانان آگاه کرديم و شما را از آسيب مؤمنان نگهداري نموديم؟! پس خدا فرداي قيامت ميان شما و آنان حکم کند، و خداوند هيچ گاه براي کافران نسبت به اهل ايمان راه تسلّط باز نخواهد نمود. (141) |
| إِنَّ الْمُنَافِقِينَ يُخَادِعُونَ اللَّهَ وَهُوَ خَادِعُهُمْ وَإِذَا قَامُوا إِلَى الصَّلَاةِ قَامُوا كُسَالَىٰ يُرَاءُونَ النَّاسَ وَلَا يَذْكُرُونَ اللَّهَ إِلَّا قَلِيلًا (142) |
| همانا منافقان با خدا مکر و حيله مي‌کنند و خدا نيز با آنان مکر مي‌کند، و چون به نماز آيند با حال بي‌ميلي و کسالت نماز کنند و براي رياکاري آيند و ذکر خدا را جز اندک نکنند. (142) |
| مُذَبْذَبِينَ بَيْنَ ذَٰلِكَ لَا إِلَىٰ هَٰؤُلَاءِ وَلَا إِلَىٰ هَٰؤُلَاءِ ۚ وَمَنْ يُضْلِلِ اللَّهُ فَلَنْ تَجِدَ لَهُ سَبِيلًا (143) |
| دو دل و مردّد باشند، نه به سوي مؤمنان يکدل مي‌روند و نه به جانب کافران. و هر که را خدا گمراه کند پس هرگز براي او راه هدايتي نخواهي يافت. (143) |
| يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَتَّخِذُوا الْكَافِرِينَ أَوْلِيَاءَ مِنْ دُونِ الْمُؤْمِنِينَ ۚ أَتُرِيدُونَ أَنْ تَجْعَلُوا لِلَّهِ عَلَيْكُمْ سُلْطَانًا مُبِينًا (144) |
| اي اهل ايمان، مبادا کافران را به دوستي گرفته و مؤمنان را رها کنيد! آيا مي‌خواهيد براي خدا بر (عقاب و کفر و عصيان) خود حجّتي آشکار قرار دهيد؟! (144) |
| إِنَّ الْمُنَافِقِينَ فِي الدَّرْكِ الْأَسْفَلِ مِنَ النَّارِ وَلَنْ تَجِدَ لَهُمْ نَصِيرًا (145) |
| البته منافقان را در جهنم پست‌ترين جايگاه است و براي آنان هرگز ياري نخواهي يافت. (145) |
| إِلَّا الَّذِينَ تَابُوا وَأَصْلَحُوا وَاعْتَصَمُوا بِاللَّهِ وَأَخْلَصُوا دِينَهُمْ لِلَّهِ فَأُولَٰئِكَ مَعَ الْمُؤْمِنِينَ ۖ وَسَوْفَ يُؤْتِ اللَّهُ الْمُؤْمِنِينَ أَجْرًا عَظِيمًا (146) |
| مگر آنها که توبه نموده و تباهکاري خود را اصلاح کردند و به (دين) خدا در آويختند (و به کتاب حق متوسل شدند) و دين خود را براي خدا خالص گردانيدند، پس اين گروه در صف مؤمنان باشند و به زودي خدا به مؤمنان اجر بزرگ عطا خواهد فرمود. (146) |
| مَا يَفْعَلُ اللَّهُ بِعَذَابِكُمْ إِنْ شَكَرْتُمْ وَآمَنْتُمْ ۚ وَكَانَ اللَّهُ شَاكِرًا عَلِيمًا (147) |
| خداوند چه غرضي دارد که شما را عذاب کند اگر (لطف خدا را) شکر گزاريد و (به او) ايمان آريد؟! خدا شکر نعمت از شما مي‌پذيرد و علمش (به صلاح خلق) محيط است. (147) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |