| سوره 2 | سوره مبارکه البقرة | صفحه 4 |
|
| مَثَلُهُمْ كَمَثَلِ الَّذِي اسْتَوْقَدَ نَارًا فَلَمَّا أَضَاءَتْ مَا حَوْلَهُ ذَهَبَ اللَّهُ بِنُورِهِمْ وَتَرَكَهُمْ فِي ظُلُمَاتٍ لَا يُبْصِرُونَ (17) |
| داستان منافقان مانند داستان کسانى است که آتشى برافروختند ، و چون پيرامونشان را روشن ساخت ، خدا نورشان را از ميان برد ، و آنان را در تاريکى هايى که چيزى نمى ديدند رها کرد . (17) |
| صُمٌّ بُكْمٌ عُمْيٌ فَهُمْ لَا يَرْجِعُونَ (18) |
| آنان کر و لال و کورند ; نه توانِ شنيدن حق را دارند و نه بر باز گفتن آن توانا هستند و نه مى توانند نشانه هاى حق را بنگرند ; از اين رو از گمراهى خود باز نخواهند گشت . (18) |
| أَوْ كَصَيِّبٍ مِنَ السَّمَاءِ فِيهِ ظُلُمَاتٌ وَرَعْدٌ وَبَرْقٌ يَجْعَلُونَ أَصَابِعَهُمْ فِي آذَانِهِمْ مِنَ الصَّوَاعِقِ حَذَرَ الْمَوْتِ ۚ وَاللَّهُ مُحِيطٌ بِالْكَافِرِينَ (19) |
| يا داستانشان مانند داستان کسانى است که در رگبارى تند که از آسمان فرو مى ريزد و در آن تاريکى ها و رعد و برقى است ، گرفتار شده اند . در اثر خروش صاعقه ها از ترس مرگ ، انگشتان خود را در گوش هايشان مى نهند ، و خدا بر کافران احاطه دارد . (19) |
| يَكَادُ الْبَرْقُ يَخْطَفُ أَبْصَارَهُمْ ۖ كُلَّمَا أَضَاءَ لَهُمْ مَشَوْا فِيهِ وَإِذَا أَظْلَمَ عَلَيْهِمْ قَامُوا ۚ وَلَوْ شَاءَ اللَّهُ لَذَهَبَ بِسَمْعِهِمْ وَأَبْصَارِهِمْ ۚ إِنَّ اللَّهَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ (20) |
| نزديک است درخشش برق ديدگانشان را برُبايد . هرگاه راه را براى آنان روشن کند ، در پرتو آن پيش مى روند ، و چون راه را بر آنان تاريک کند مى ايستند . و اگر خدا مى خواست ، از آغاز ، شنوايى را از گوش ها و بينايى را از چشم هايشان مى گرفت ، که خدا بر هر کارى تواناست . (20) |
| يَا أَيُّهَا النَّاسُ اعْبُدُوا رَبَّكُمُ الَّذِي خَلَقَكُمْ وَالَّذِينَ مِنْ قَبْلِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ (21) |
| اى مردم ، پروردگارتان را بپرستيد ; همان کسى که شما و کسانى را که پيش از شما بوده اند آفريده است ، باشد که تقواپيشه گرديد و از گرايش به کفر و نفاق بپرهيزيد . (21) |
| الَّذِي جَعَلَ لَكُمُ الْأَرْضَ فِرَاشًا وَالسَّمَاءَ بِنَاءً وَأَنْزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَأَخْرَجَ بِهِ مِنَ الثَّمَرَاتِ رِزْقًا لَكُمْ ۖ فَلَا تَجْعَلُوا لِلَّهِ أَنْدَادًا وَأَنْتُمْ تَعْلَمُونَ (22) |
| همان کسى که زمين را براى شما بسترى ]گسترده[ و آسمان را بنايى ]برافراشته[ قرار داد ، و از آسمان آبى فرود آورد و به وسيله آن براى شما از ميوه ها و محصولات رزقى پديد آورد . پس شما که از دانشى برخورداريد ، براى خدا همتايانى قرار ندهيد . (22) |
| وَإِنْ كُنْتُمْ فِي رَيْبٍ مِمَّا نَزَّلْنَا عَلَىٰ عَبْدِنَا فَأْتُوا بِسُورَةٍ مِنْ مِثْلِهِ وَادْعُوا شُهَدَاءَكُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ (23) |
| و اگر در آسمانى بودن اين قرآن که بر بنده خود محمّد فرو فرستاده ايم ترديد داريد و در اين ادّعا راست مى گوييد ، سوره اى مانند آن بياوريد و گواهانتان را ـ جز خدا ـ فرا خوانيد تا بر همسانى آنچه در رديف قرآن برمى شمريد گواهى دهند . (23) |
| فَإِنْ لَمْ تَفْعَلُوا وَلَنْ تَفْعَلُوا فَاتَّقُوا النَّارَ الَّتِي وَقُودُهَا النَّاسُ وَالْحِجَارَةُ ۖ أُعِدَّتْ لِلْكَافِرِينَ (24) |
| پس اگر چنين نکرديد ـ که هرگز نمى کنيد و نتوانيد کرد ـ از آن آتشى که هيزمش انسان ها و سنگ هاى مورد پرستش شمايند ، و براى کافران آماده شده است پروا کنيد . (24) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |