| سوره 2 | سوره مبارکه البقرة | صفحه 33 |
|
| سَلْ بَنِي إِسْرَائِيلَ كَمْ آتَيْنَاهُمْ مِنْ آيَةٍ بَيِّنَةٍ ۗ وَمَنْ يُبَدِّلْ نِعْمَةَ اللَّهِ مِنْ بَعْدِ مَا جَاءَتْهُ فَإِنَّ اللَّهَ شَدِيدُ الْعِقَابِ (211) |
| از بنى اسرائيل بپرس چقدر نشانه هاى روشن و روشنگر که هر کدام نعمتى به شمار مى رفت به آنان داديم ، ولى آن نشانه ها را ناديده انگاشتند و نعمت هاى الهى را دگرگون ساختند و دچار کيفر شدند . و هر کس نعمت خدا را پس از آن که در اختيارش قرار گيرد دگرگون کند ( در مسيرى که بايسته است به کار نبندد ) دچار کيفر الهى مى شود ، و خدا سخت کيفر است . (211) |
| زُيِّنَ لِلَّذِينَ كَفَرُوا الْحَيَاةُ الدُّنْيَا وَيَسْخَرُونَ مِنَ الَّذِينَ آمَنُوا ۘ وَالَّذِينَ اتَّقَوْا فَوْقَهُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ ۗ وَاللَّهُ يَرْزُقُ مَنْ يَشَاءُ بِغَيْرِ حِسَابٍ (212) |
| زندگى دنيا براى کافران آراسته شده و به همين سبب است که چشم خود را بر هر حقيقتى مى بندند و کسانى را که ايمان آورده اند به مسخره مى گيرند ; در حالى که تقواپيشگان در روز قيامت از آنان برترند . و خداوند هر که را بخواهد ، بدون محاسبه عملش روزى مى دهد . (212) |
| كَانَ النَّاسُ أُمَّةً وَاحِدَةً فَبَعَثَ اللَّهُ النَّبِيِّينَ مُبَشِّرِينَ وَمُنْذِرِينَ وَأَنْزَلَ مَعَهُمُ الْكِتَابَ بِالْحَقِّ لِيَحْكُمَ بَيْنَ النَّاسِ فِيمَا اخْتَلَفُوا فِيهِ ۚ وَمَا اخْتَلَفَ فِيهِ إِلَّا الَّذِينَ أُوتُوهُ مِنْ بَعْدِ مَا جَاءَتْهُمُ الْبَيِّنَاتُ بَغْيًا بَيْنَهُمْ ۖ فَهَدَى اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا لِمَا اخْتَلَفُوا فِيهِ مِنَ الْحَقِّ بِإِذْنِهِ ۗ وَاللَّهُ يَهْدِي مَنْ يَشَاءُ إِلَىٰ صِرَاطٍ مُسْتَقِيمٍ (213) |
| مردم در آغاز ، يک امّت بودند و اختلافى نداشتند ; سپس تضاد منافع باعث اختلاف ميان آنان شد و براى رفع اختلاف به قوانين و مقرراتى نيازمند گشتند . پس خداوند پيامبران را به عنوان نويددهنده و هشدارگر برانگيخت و کتاب آسمانى را به حق در حالى که گواه راستگويى آنان بود ، فرو فرستاد ، تا ميان مردم درباره آنچه در آن اختلاف داشتند داورى کند . سپس در مورد کتاب آسمانى و آيين خدا نيز اختلاف پديد آمد ، و تنها عالمانِ دينى که به آنان کتاب آسمانى داده شد در آن اختلاف کردند ، آن هم پس از آن که دلايل روشن و روشنگر برايشان آمده بود ، و اختلافشان نيز در اثر برترى جويى و ستمى بود که ميان آنان پديد آمده بود . در اين ميان ، خداوند کسانى را که ايمان داشتند ، به اذن خود به همان حقى که ديگران در آن اختلاف کردند هدايت نمود ، و خدا هر که را بخواهد به راهى راست هدايت مى کند . (213) |
| أَمْ حَسِبْتُمْ أَنْ تَدْخُلُوا الْجَنَّةَ وَلَمَّا يَأْتِكُمْ مَثَلُ الَّذِينَ خَلَوْا مِنْ قَبْلِكُمْ ۖ مَسَّتْهُمُ الْبَأْسَاءُ وَالضَّرَّاءُ وَزُلْزِلُوا حَتَّىٰ يَقُولَ الرَّسُولُ وَالَّذِينَ آمَنُوا مَعَهُ مَتَىٰ نَصْرُ اللَّهِ ۗ أَلَا إِنَّ نَصْرَ اللَّهِ قَرِيبٌ (214) |
| آيا مى پنداريد به بهشت مى رويد و حال آن که هنوز همانند داستان کسانى که قبل از شما درگذشتند براى شما پيش نيامده است ؟ محنت ها و گزندها به آنان رسيد و پيوسته دچار ترس و اضطراب شدند تا آن جا که پيامبر و کسانى که ايمان آورده و با او بودند ، گفتند : يارى خدا کى خواهد بود ؟ هان ، به يقين يارى خدا نزديک است . (214) |
| يَسْأَلُونَكَ مَاذَا يُنْفِقُونَ ۖ قُلْ مَا أَنْفَقْتُمْ مِنْ خَيْرٍ فَلِلْوَالِدَيْنِ وَالْأَقْرَبِينَ وَالْيَتَامَىٰ وَالْمَسَاكِينِ وَابْنِ السَّبِيلِ ۗ وَمَا تَفْعَلُوا مِنْ خَيْرٍ فَإِنَّ اللَّهَ بِهِ عَلِيمٌ (215) |
| از تو مى پرسند : چه چيز انفاق کنند ؟ بگو : هر مالى انفاق کنيد ، براى پدر و مادر و خويشاوندان نزديک تر و يتيمان و بينوايان و درراه مانده است ; و هر کار نيکى انجام دهيد ، قطعاً خدا به آن آگاه است . (215) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |