| سوره 81 | سوره مبارکه التكوير | صفحه 586 |
|
| بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
| به نام خداوند بخشنده مهربان
|
| إِذَا الشَّمْسُ كُوِّرَتْ (1) |
| هنگامي که آفتاب تابان تاريک شود. (1) |
| وَإِذَا النُّجُومُ انْكَدَرَتْ (2) |
| و هنگامي که ستارگان آسمان تيره شوند (و فرو ريزند). (2) |
| وَإِذَا الْجِبَالُ سُيِّرَتْ (3) |
| و آن گاه که گوهها به رفتار آيند. (3) |
| وَإِذَا الْعِشَارُ عُطِّلَتْ (4) |
| و آن گاه که شتران ده ماهه آبستن را (که نزد عرب بسيار عزيز است) به کلي رها کنند. (4) |
| وَإِذَا الْوُحُوشُ حُشِرَتْ (5) |
| و هنگامي که وحوش (و طيور نيز به عرصه قيامت) محشور شوند. (5) |
| وَإِذَا الْبِحَارُ سُجِّرَتْ (6) |
| و هنگامي که درياهاي آب (چون آتش سوزان) شعله‌ور گردد. (6) |
| وَإِذَا النُّفُوسُ زُوِّجَتْ (7) |
| و هنگامي که نفوس خلق همه با همجنس خود در پيوندند. (7) |
| وَإِذَا الْمَوْءُودَةُ سُئِلَتْ (8) |
| و هنگامي که از دختران زنده به گور شده باز پرسند. (8) |
| بِأَيِّ ذَنْبٍ قُتِلَتْ (9) |
| که (آن بي گناهان) به چه جرم و گناه کشته شدند؟! (9) |
| وَإِذَا الصُّحُفُ نُشِرَتْ (10) |
| و هنگامي که نامه اعمال خلق گشوده شود. (10) |
| وَإِذَا السَّمَاءُ كُشِطَتْ (11) |
| و هنگامي که آسمان را از جاي بر کنند. (11) |
| وَإِذَا الْجَحِيمُ سُعِّرَتْ (12) |
| و هنگامي که آتش دوزخ را سخت بيفروزند. (12) |
| وَإِذَا الْجَنَّةُ أُزْلِفَتْ (13) |
| و هنگامي که بهشت را (به اهلش) نزديک سازند. (13) |
| عَلِمَتْ نَفْسٌ مَا أَحْضَرَتْ (14) |
| در آن هنگام (که روز قيامت است) هر نفسي هر آنچه بر خود حاضر کرده همه را بداند. (14) |
| فَلَا أُقْسِمُ بِالْخُنَّسِ (15) |
| چنين نيست (که منکران قرآن پندارند) قسم ياد مي‌کنم به ستارگان باز گردنده. (15) |
| الْجَوَارِ الْكُنَّسِ (16) |
| که به گردش آيند و در مکان خود رخ پنهان کنند. (16) |
| وَاللَّيْلِ إِذَا عَسْعَسَ (17) |
| قسم به شب تار هنگامي که روي جهان را تاريک گرداند. (17) |
| وَالصُّبْحِ إِذَا تَنَفَّسَ (18) |
| و قسم به صبح روشن وقتي که دم زند (و عالم را به روي خود بيفروزد). (18) |
| إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ كَرِيمٍ (19) |
| (قسم به اين آيات) که همانا قرآن کلام رسول بزرگوار حق (جبرئيل) است. (19) |
| ذِي قُوَّةٍ عِنْدَ ذِي الْعَرْشِ مَكِينٍ (20) |
| که فرشته با قوّت و قدرت است و نزد خداي مقتدر عرش با جاه و منزلت است. (20) |
| مُطَاعٍ ثَمَّ أَمِينٍ (21) |
| و در آنجا فرمانده فرشتگان و امين وحي خداست. (21) |
| وَمَا صَاحِبُكُمْ بِمَجْنُونٍ (22) |
| و رسول عصر شما هرگز ديوانه نيست. (22) |
| وَلَقَدْ رَآهُ بِالْأُفُقِ الْمُبِينِ (23) |
| و او امين وحي را در افق اعلاي مشرق درست مشاهده کرد. (23) |
| وَمَا هُوَ عَلَى الْغَيْبِ بِضَنِينٍ (24) |
| و اين رسول شما بر وحي از عالم غيب بخل نمي‌ورزد (و شما را از علم وحي خود آگاه مي‌سازد). (24) |
| وَمَا هُوَ بِقَوْلِ شَيْطَانٍ رَجِيمٍ (25) |
| و قرآن او هرگز کلام شيطاني مردود نيست. (25) |
| فَأَيْنَ تَذْهَبُونَ (26) |
| پس شما به کجا مي‌رويد؟ (26) |
| إِنْ هُوَ إِلَّا ذِكْرٌ لِلْعَالَمِينَ (27) |
| اين (قرآن عظيم) جز پند و نصيحت اهل عالم هيچ نيست. (27) |
| لِمَنْ شَاءَ مِنْكُمْ أَنْ يَسْتَقِيمَ (28) |
| تا هر که از شما بندگان بخواهد راه راست (حق پرستي و سعادت ابد) پيش گيرد. (28) |
| وَمَا تَشَاءُونَ إِلَّا أَنْ يَشَاءَ اللَّهُ رَبُّ الْعَالَمِينَ (29) |
| و شما (کافران، راه حق را) نمي‌خواهيد مگر خداي آفريننده عالم بخواهد. (29) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |