| سوره 40 | سوره مبارکه غافر | صفحه 472 |
|
| ۞ وَيَا قَوْمِ مَا لِي أَدْعُوكُمْ إِلَى النَّجَاةِ وَتَدْعُونَنِي إِلَى النَّارِ (41) |
| و اي قوم، چرا من شما را به راه نجات (و طريق بهشت) دعوت مي‌کنم و شما مرا به سوي آتش دوزخ مي‌خوانيد؟ (41) |
| تَدْعُونَنِي لِأَكْفُرَ بِاللَّهِ وَأُشْرِكَ بِهِ مَا لَيْسَ لِي بِهِ عِلْمٌ وَأَنَا أَدْعُوكُمْ إِلَى الْعَزِيزِ الْغَفَّارِ (42) |
| شما مرا دعوت مي‌کنيد که به خدا کافر شوم و از بي‌دانشي بتي را که در جهان هيچ مؤثر نمي‌دانم شريک خدا قرار دهم، و من شما را به سوي خداي مقتدر بسيار با بخشش و آمرزش مي‌خوانم. (42) |
| لَا جَرَمَ أَنَّمَا تَدْعُونَنِي إِلَيْهِ لَيْسَ لَهُ دَعْوَةٌ فِي الدُّنْيَا وَلَا فِي الْآخِرَةِ وَأَنَّ مَرَدَّنَا إِلَى اللَّهِ وَأَنَّ الْمُسْرِفِينَ هُمْ أَصْحَابُ النَّارِ (43) |
| بي‌شک آنچه شما مرا به سوي او مي‌خوانيد (از بتها و فراعنه و معبودان باطل) آن هيچ دعوتي (و اثر سودمندي) در دنيا و آخرت ندارد و محققا (بدانيد که در قيامت) بازگشت ما به سوي خداست و البته مسرفان (ستمکاران فاسق در آنجا) همه اهل آتش دوزخند. (43) |
| فَسَتَذْكُرُونَ مَا أَقُولُ لَكُمْ ۚ وَأُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ ۚ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبَادِ (44) |
| پس به زودي گفتارم را (هنگام پاداش عمل) متذکر مي‌شويد و من کار خود به خدا وامي‌گذارم، که او کاملا بر احوال بندگان بيناست. (44) |
| فَوَقَاهُ اللَّهُ سَيِّئَاتِ مَا مَكَرُوا ۖ وَحَاقَ بِآلِ فِرْعَوْنَ سُوءُ الْعَذَابِ (45) |
| (قوم به جاي آنکه پند مؤمن آل فرعون را بشنوند قصد آزارش کردند) پس خدا از شر و مکر فرعونيان او را محفوظ داشت و عذاب سخت آل فرعون را فرا گرفت (و همه به درياي هلاک غرق شدند). (45) |
| النَّارُ يُعْرَضُونَ عَلَيْهَا غُدُوًّا وَعَشِيًّا ۖ وَيَوْمَ تَقُومُ السَّاعَةُ أَدْخِلُوا آلَ فِرْعَوْنَ أَشَدَّ الْعَذَابِ (46) |
| (اينک که در عالم برزخند) آنها صبح و شام بر آتش دوزخ عرضه مي‌شوند، و چون روز قيامت بر پا شود (خطاب آيد که) فرعونيان را به سخت‌ترين عذاب (جهنم) وارد کنيد. (46) |
| وَإِذْ يَتَحَاجُّونَ فِي النَّارِ فَيَقُولُ الضُّعَفَاءُ لِلَّذِينَ اسْتَكْبَرُوا إِنَّا كُنَّا لَكُمْ تَبَعًا فَهَلْ أَنْتُمْ مُغْنُونَ عَنَّا نَصِيبًا مِنَ النَّارِ (47) |
| و (ياد آر) وقتي که در آتش دوزخ با هم به احتجاج و مجادله برآيند، ضعيفان ملّت به پيشوايان گردنکش خود مي‌گويند: ما (در دنيا) پيروي شما کرديم (که گمراه شديم) آيا مي‌توانيد امروز شما هم به عوض آن از آتش عذاب ما بکاهيد؟ (47) |
| قَالَ الَّذِينَ اسْتَكْبَرُوا إِنَّا كُلٌّ فِيهَا إِنَّ اللَّهَ قَدْ حَكَمَ بَيْنَ الْعِبَادِ (48) |
| پيشوايان متکبر پاسخ دهند که ما و شما همه بايد در آتش دوزخ (يکسان معذّب) باشيم، که خدا ميان بندگان البته (به عدل) حکم فرموده است. (48) |
| وَقَالَ الَّذِينَ فِي النَّارِ لِخَزَنَةِ جَهَنَّمَ ادْعُوا رَبَّكُمْ يُخَفِّفْ عَنَّا يَوْمًا مِنَ الْعَذَابِ (49) |
| و اهل دوزخ به خازنان جهنم گويند: از خداي خود بخواهيد که روزي عذاب ما را تخفيف دهد. (49) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |