| سوره 15 | سوره مبارکه الحجر | صفحه 263 |
|
| وَلَقَدْ جَعَلْنَا فِي السَّمَاءِ بُرُوجًا وَزَيَّنَّاهَا لِلنَّاظِرِينَ (16) |
| و همانا ما در آسمان کاخهاي بلند برافراشتيم و بر چشم بينايان عالم آن کاخها را به زيب و زيور بياراستيم. (16) |
| وَحَفِظْنَاهَا مِنْ كُلِّ شَيْطَانٍ رَجِيمٍ (17) |
| و آن را از (دستبرد) هر شيطان مردودي محفوظ داشتيم. (17) |
| إِلَّا مَنِ اسْتَرَقَ السَّمْعَ فَأَتْبَعَهُ شِهَابٌ مُبِينٌ (18) |
| ليکن هر شيطاني براي سرقت سمع (يعني براي دزديدن و دريافتن سخن فرشتگان عالم بالا) به آسمان نزديک شود تير شهاب و شعله آسماني او را تعقيب کند. (18) |
| وَالْأَرْضَ مَدَدْنَاهَا وَأَلْقَيْنَا فِيهَا رَوَاسِيَ وَأَنْبَتْنَا فِيهَا مِنْ كُلِّ شَيْءٍ مَوْزُونٍ (19) |
| و زمين را هم ما بگسترديم و در آن کوههاي عظيم بر نهاديم و در آن از هر گياه و هر نبات مناسب و موافق حکمت و عنايت برويانيديم. (19) |
| وَجَعَلْنَا لَكُمْ فِيهَا مَعَايِشَ وَمَنْ لَسْتُمْ لَهُ بِرَازِقِينَ (20) |
| و در اين زمين هم لوازم معاش و زندگاني شما را مهيا کرديم و هم بر ساير حيوانات که شما به آنها روزي نمي‌دهيد قوت و غذا فراهم ساختيم. (20) |
| وَإِنْ مِنْ شَيْءٍ إِلَّا عِنْدَنَا خَزَائِنُهُ وَمَا نُنَزِّلُهُ إِلَّا بِقَدَرٍ مَعْلُومٍ (21) |
| و هيچ چيز در عالم نيست جز آنکه منبع و خزانه آن نزد ماست ولي ما از آن بر عالم خلق الاّ به قدر معين (که مصلحت است) فرو نمي‌فرستيم. (21) |
| وَأَرْسَلْنَا الرِّيَاحَ لَوَاقِحَ فَأَنْزَلْنَا مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَأَسْقَيْنَاكُمُوهُ وَمَا أَنْتُمْ لَهُ بِخَازِنِينَ (22) |
| و ما بادهاي باردار کننده (رحم طبيعت) را فرستاديم، آن‌گاه باران را از آسمان فرود آورديم تا به آن آب، شما را سيراب گردانيديم و گر نه شما نمي‌توانستيد آبهايي (براي وقت حاجت خود در هر جاي زمين از کوه و دره و بيابان و صحرا) منبع ساخته و جاري سازيد. (22) |
| وَإِنَّا لَنَحْنُ نُحْيِي وَنُمِيتُ وَنَحْنُ الْوَارِثُونَ (23) |
| و محققا ماييم که زنده مي‌کنيم و مي‌ميرانيم و وارث (همه خلق که فاني مي‌شوند) ما هستيم. (23) |
| وَلَقَدْ عَلِمْنَا الْمُسْتَقْدِمِينَ مِنْكُمْ وَلَقَدْ عَلِمْنَا الْمُسْتَأْخِرِينَ (24) |
| و البته ما به همه گذشتگان و آيندگان شما آگاهي کامل داريم. (24) |
| وَإِنَّ رَبَّكَ هُوَ يَحْشُرُهُمْ ۚ إِنَّهُ حَكِيمٌ عَلِيمٌ (25) |
| و البته خداي تو همه خلايق را در قيامت محشور خواهد کرد، که کار او از روي علم و حکمت است. (25) |
| وَلَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ مِنْ صَلْصَالٍ مِنْ حَمَإٍ مَسْنُونٍ (26) |
| و همانا ما انسان را از گل و لاي کهنه متغير بيافريديم. (26) |
| وَالْجَانَّ خَلَقْنَاهُ مِنْ قَبْلُ مِنْ نَارِ السَّمُومِ (27) |
| و طايفه ديوان را پيشتر از آتش گدازنده، خلق کرديم. (27) |
| وَإِذْ قَالَ رَبُّكَ لِلْمَلَائِكَةِ إِنِّي خَالِقٌ بَشَرًا مِنْ صَلْصَالٍ مِنْ حَمَإٍ مَسْنُونٍ (28) |
| و (ياد آر) آن گاه که پروردگارت به فرشتگان عالم اظهار فرمود که من بشري از ماده گل و لاي کهنه متغير، خلق خواهم کرد. (28) |
| فَإِذَا سَوَّيْتُهُ وَنَفَخْتُ فِيهِ مِنْ رُوحِي فَقَعُوا لَهُ سَاجِدِينَ (29) |
| پس چون آن (عنصر) را معتدل بيارايم و در آن از روح خويش بدمم همه (از جهت حرمت و عظمت آن روح الهي) بر او سجده کنيد. (29) |
| فَسَجَدَ الْمَلَائِكَةُ كُلُّهُمْ أَجْمَعُونَ (30) |
| پس همه فرشتگان سجده کردند. (30) |
| إِلَّا إِبْلِيسَ أَبَىٰ أَنْ يَكُونَ مَعَ السَّاجِدِينَ (31) |
| مگر ابليس که از همراهي با سجده کنندگان امتناع ورزيد. (31) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |