| سوره 18 | سوره مبارکه الكهف | صفحه 297 |
|
| وَاصْبِرْ نَفْسَكَ مَعَ الَّذِينَ يَدْعُونَ رَبَّهُمْ بِالْغَدَاةِ وَالْعَشِيِّ يُرِيدُونَ وَجْهَهُ ۖ وَلَا تَعْدُ عَيْنَاكَ عَنْهُمْ تُرِيدُ زِينَةَ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا ۖ وَلَا تُطِعْ مَنْ أَغْفَلْنَا قَلْبَهُ عَنْ ذِكْرِنَا وَاتَّبَعَ هَوَاهُ وَكَانَ أَمْرُهُ فُرُطًا (28) |
| اى پيامبر ، به کافران مرفّه که در بند ايمان نيستند دل مبند ، بلکه خود را پاى بند و همراه کسانى که هر صبح و شام پروردگارشان را مى خوانند و خشنودى او را مى طلبند قرار ده و ديدگانت از آنان نگردد و به کفرپيشگان مرفّه نگرايد که آرايش زندگى اين دنيا را بخواهى ، و از آن کس که ما دلش را از ياد خود غافل ساخته ايم و از پى هواى خويش رفته و کارش ناديده گرفتن حق بوده است پيروى مکن . (28) |
| وَقُلِ الْحَقُّ مِنْ رَبِّكُمْ ۖ فَمَنْ شَاءَ فَلْيُؤْمِنْ وَمَنْ شَاءَ فَلْيَكْفُرْ ۚ إِنَّا أَعْتَدْنَا لِلظَّالِمِينَ نَارًا أَحَاطَ بِهِمْ سُرَادِقُهَا ۚ وَإِنْ يَسْتَغِيثُوا يُغَاثُوا بِمَاءٍ كَالْمُهْلِ يَشْوِي الْوُجُوهَ ۚ بِئْسَ الشَّرَابُ وَسَاءَتْ مُرْتَفَقًا (29) |
| و به آنان بگو : حق از جانب پروردگار شماست . پس هر که بخواهد ايمان بياورد و هر که بخواهد کافر شود ، ولى بدانند که ما براى ستمکاران آتشى آماده کرده ايم که سراپرده اش آنان را احاطه کرده است ، و اگر يارى بطلبند ، با آبى مانند مس ذوب شده که چهره ها را مى گدازد به فريادشان مى رسند . بد نوشيدنى اى است آن آب و بد تکيه گاهى است آن آتش . (29) |
| إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ إِنَّا لَا نُضِيعُ أَجْرَ مَنْ أَحْسَنَ عَمَلًا (30) |
| به يقين ، کسانى که ايمان آورده و کارهاى شايسته کرده اند ، پاداششان را به طور کامل مى دهيم ، زيرا ما پاداش کسى را که کار نيکو کند تباه نمى کنيم . (30) |
| أُولَٰئِكَ لَهُمْ جَنَّاتُ عَدْنٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهِمُ الْأَنْهَارُ يُحَلَّوْنَ فِيهَا مِنْ أَسَاوِرَ مِنْ ذَهَبٍ وَيَلْبَسُونَ ثِيَابًا خُضْرًا مِنْ سُنْدُسٍ وَإِسْتَبْرَقٍ مُتَّكِئِينَ فِيهَا عَلَى الْأَرَائِكِ ۚ نِعْمَ الثَّوَابُ وَحَسُنَتْ مُرْتَفَقًا (31) |
| اينانند که برايشان بوستان هايى دايمى است ، از زير قصرهايشان نهرها روان است . در آن جا با دستواره هايى زرّين آراسته مى گردند و جامه هايى سبز از حرير نازک و ديباى ستبر بر تن مى کنند ، در آن جا بر تخت ها تکيه مى زنند . نيکو پاداشى است آن بوستان ها و نيکو تکيه گاهى است آن تخت ها ، (31) |
| ۞ وَاضْرِبْ لَهُمْ مَثَلًا رَجُلَيْنِ جَعَلْنَا لِأَحَدِهِمَا جَنَّتَيْنِ مِنْ أَعْنَابٍ وَحَفَفْنَاهُمَا بِنَخْلٍ وَجَعَلْنَا بَيْنَهُمَا زَرْعًا (32) |
| براى آنان که به دنيا دل بسته و از ياد خدا غافلند حکايتى را بيان کن ; حکايت دو مردى که به يکى از آنها دو باغ انگور داديم و گرداگرد آن دو باغ را با درختان خرما پوشانديم و ميان آن دو کشتزارى قرار داديم . (32) |
| كِلْتَا الْجَنَّتَيْنِ آتَتْ أُكُلَهَا وَلَمْ تَظْلِمْ مِنْهُ شَيْئًا ۚ وَفَجَّرْنَا خِلَالَهُمَا نَهَرًا (33) |
| درختان هر دو باغ ميوه خود را مى دادند و چيزى از آن نمى کاستند ، و ميان آن دو باغ نهرى جوشان روان ساخته بوديم . (33) |
| وَكَانَ لَهُ ثَمَرٌ فَقَالَ لِصَاحِبِهِ وَهُوَ يُحَاوِرُهُ أَنَا أَكْثَرُ مِنْكَ مَالًا وَأَعَزُّ نَفَرًا (34) |
| علاوه بر اينها او ثروتى فراوان داشت ; پس به رفيقش در حالى که با او گفتوگو مى کرد ، گفت : دارايى من از تو بيشتر است و نفراتم ( فرزندان و خدمتکارانم ) از تو نيرومندترند . (34) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |