| سوره 34 | سوره مبارکه سبا | صفحه 434 |
|
| قُلْ جَاءَ الْحَقُّ وَمَا يُبْدِئُ الْبَاطِلُ وَمَا يُعِيدُ (49) |
| باز بگو: (کتاب و رسول و يا شمشير) حق آمد و ديگر باطل در اول و آخر (در دنيا و آخرت) محو و نابود است. (49) |
| قُلْ إِنْ ضَلَلْتُ فَإِنَّمَا أَضِلُّ عَلَىٰ نَفْسِي ۖ وَإِنِ اهْتَدَيْتُ فَبِمَا يُوحِي إِلَيَّ رَبِّي ۚ إِنَّهُ سَمِيعٌ قَرِيبٌ (50) |
| باز بگو: اگر من (به عقيده شما) گمراه شده‌ام زيانش بر من است (نه بر شما)، و اگر هدايت يافته‌ام آن به وحي خداي من به من است (نه به هوش و تدبير من) که خدا البته (دعاي بندگان را) شنوا و (به قلوب خلق) نزديک است. (50) |
| وَلَوْ تَرَىٰ إِذْ فَزِعُوا فَلَا فَوْتَ وَأُخِذُوا مِنْ مَكَانٍ قَرِيبٍ (51) |
| و اگر تو سختي حال مجرمان را مشاهده کني هنگامي که ترسان و هراسانند، در آن حال هيچ (از عذاب و قهر الهي) فوت نشوند و از مکان نزديکي دستگير شوند. (51) |
| وَقَالُوا آمَنَّا بِهِ وَأَنَّىٰ لَهُمُ التَّنَاوُشُ مِنْ مَكَانٍ بَعِيدٍ (52) |
| و کافران (در آن حال که عذاب دوزخ را به چشم ببينند پشيمان شده و) گويند: ما به حق ايمان آورديم. و با اين همه دوري (از مقام ايمان) کجا بدان مقام در قيامت نائل توانند شد؟ (52) |
| وَقَدْ كَفَرُوا بِهِ مِنْ قَبْلُ ۖ وَيَقْذِفُونَ بِالْغَيْبِ مِنْ مَكَانٍ بَعِيدٍ (53) |
| در صورتي که آنها پيش از اين به حق کافر بودند و از جايي دور (از مقام علم و يقين) نسبت ناروا (ي جنون و سحر و کذب به رسول حق) مي‌دادند. (53) |
| وَحِيلَ بَيْنَهُمْ وَبَيْنَ مَا يَشْتَهُونَ كَمَا فُعِلَ بِأَشْيَاعِهِمْ مِنْ قَبْلُ ۚ إِنَّهُمْ كَانُوا فِي شَكٍّ مُرِيبٍ (54) |
| و (امروز) ميان آنها و آرزوهايشان (که به دنيا بر گردند يا توبه و ايمانشان را بپذيرند تا از عذاب رهايي يابند) به کلي دوري و مباينت افکندند چنان که به امثال آنها از امم گذشته که آنها هم در شک و ريب بودند نيز چنين کردند. (54) |
|
|
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
|
به نام خداوند بخشنده مهربان
|
| الْحَمْدُ لِلَّهِ فَاطِرِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ جَاعِلِ الْمَلَائِكَةِ رُسُلًا أُولِي أَجْنِحَةٍ مَثْنَىٰ وَثُلَاثَ وَرُبَاعَ ۚ يَزِيدُ فِي الْخَلْقِ مَا يَشَاءُ ۚ إِنَّ اللَّهَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ (1) |
| سپاس خداي راست که آفريننده آسمانها و زمين است و فرشتگان را رسولان (پيمبران خود) گردانيد و داراي دو و سه و چهار بال و پر (قدرت) قرار داد، هر چه بخواهد در آفرينش مي‌افزايد که خدا بر (بعث و ايجاد) هر چيز قادر است. (1) |
| مَا يَفْتَحِ اللَّهُ لِلنَّاسِ مِنْ رَحْمَةٍ فَلَا مُمْسِكَ لَهَا ۖ وَمَا يُمْسِكْ فَلَا مُرْسِلَ لَهُ مِنْ بَعْدِهِ ۚ وَهُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ (2) |
| دري که خدا از رحمت به روي مردم بگشايد هيچ کس نتواند بست و آن در که او ببندد هيچ کس جز او نتواند گشود، و اوست خداي بي‌همتاي با حکمت و اقتدار. (2) |
| يَا أَيُّهَا النَّاسُ اذْكُرُوا نِعْمَتَ اللَّهِ عَلَيْكُمْ ۚ هَلْ مِنْ خَالِقٍ غَيْرُ اللَّهِ يَرْزُقُكُمْ مِنَ السَّمَاءِ وَالْأَرْضِ ۚ لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ ۖ فَأَنَّىٰ تُؤْفَكُونَ (3) |
| اي مردم، متذکر شويد که چه نعمتها خدا به شما عطا فرمود، آيا جز خدا آفريننده‌اي هست که از آسمان و زمين به شما روزي دهد؟ هرگز جز آن خداي يکتا خدايي نيست، پس اين مشرکان چگونه شما را (از درگاه حق رو به بتان باطل) مي‌گردانند؟ (3) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |