فرهنگ (هنر ، شعر ، ادبیات و ...) همه برای ترویج زیبایی ، دانایی و خوبی هستند

زیبایی و دانایی هر دو خوب هستند و خوب بودن برای همه ممکن است. خوب و شاد باشید

صفحه اصلی >> Cultural Part - بخش فرهنگي >> English Translation of Quran

English Translation of Quran

Chapter 53

سوره مبارکه النجم
The Star

Page 526
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
In the name of Allah (God), the Beneficent, the Merciful.
وَالنَّجْمِ إِذَا هَوَىٰ (1)
By the Star when it setteth, (1)
مَا ضَلَّ صَاحِبُكُمْ وَمَا غَوَىٰ (2)
Your comrade erreth not, nor is deceived; (2)
وَمَا يَنْطِقُ عَنِ الْهَوَىٰ (3)
Nor doth he speak of (his own) desire. (3)
إِنْ هُوَ إِلَّا وَحْيٌ يُوحَىٰ (4)
It is naught save an inspiration that is inspired, (4)
عَلَّمَهُ شَدِيدُ الْقُوَىٰ (5)
Which one of mighty powers hath taught him, (5)
ذُو مِرَّةٍ فَاسْتَوَىٰ (6)
One vigorous; and he grew clear to view (6)
وَهُوَ بِالْأُفُقِ الْأَعْلَىٰ (7)
When he was on the uppermost horizon. (7)
ثُمَّ دَنَا فَتَدَلَّىٰ (8)
Then he drew nigh and came down (8)
فَكَانَ قَابَ قَوْسَيْنِ أَوْ أَدْنَىٰ (9)
Till he was (distant) two bows' length or even nearer, (9)
فَأَوْحَىٰ إِلَىٰ عَبْدِهِ مَا أَوْحَىٰ (10)
And He revealed unto His slave that which He revealed. (10)
مَا كَذَبَ الْفُؤَادُ مَا رَأَىٰ (11)
The heart lied not (in seeing) what it saw. (11)
أَفَتُمَارُونَهُ عَلَىٰ مَا يَرَىٰ (12)
Will ye then dispute with him concerning what he seeth? (12)
وَلَقَدْ رَآهُ نَزْلَةً أُخْرَىٰ (13)
And verily he saw him yet another time (13)
عِنْدَ سِدْرَةِ الْمُنْتَهَىٰ (14)
By the lote-tree of the utmost boundary, (14)
عِنْدَهَا جَنَّةُ الْمَأْوَىٰ (15)
Nigh unto which is the Garden of Abode. (15)
إِذْ يَغْشَى السِّدْرَةَ مَا يَغْشَىٰ (16)
When that which shroudeth did enshroud the lote-tree, (16)
مَا زَاغَ الْبَصَرُ وَمَا طَغَىٰ (17)
The eye turned not aside nor yet was overbold. (17)
لَقَدْ رَأَىٰ مِنْ آيَاتِ رَبِّهِ الْكُبْرَىٰ (18)
Verily he saw one of the greater revelations of his Lord. (18)
أَفَرَأَيْتُمُ اللَّاتَ وَالْعُزَّىٰ (19)
Have ye thought upon Al-Lat and Al-'Uzza (19)
وَمَنَاةَ الثَّالِثَةَ الْأُخْرَىٰ (20)
And Manat, the third, the other? (20)
أَلَكُمُ الذَّكَرُ وَلَهُ الْأُنْثَىٰ (21)
Are yours the males and His the females? (21)
تِلْكَ إِذًا قِسْمَةٌ ضِيزَىٰ (22)
That indeed were an unfair division! (22)
إِنْ هِيَ إِلَّا أَسْمَاءٌ سَمَّيْتُمُوهَا أَنْتُمْ وَآبَاؤُكُمْ مَا أَنْزَلَ اللَّهُ بِهَا مِنْ سُلْطَانٍ ۚ إِنْ يَتَّبِعُونَ إِلَّا الظَّنَّ وَمَا تَهْوَى الْأَنْفُسُ ۖ وَلَقَدْ جَاءَهُمْ مِنْ رَبِّهِمُ الْهُدَىٰ (23)
They are but names which ye have named, ye and your fathers, for which Allah hath revealed no warrant. They follow but a guess and that which (they) themselves desire. And now the guidance from their Lord hath come unto them. (23)
أَمْ لِلْإِنْسَانِ مَا تَمَنَّىٰ (24)
Or shall man have what he coveteth? (24)
فَلِلَّهِ الْآخِرَةُ وَالْأُولَىٰ (25)
But unto Allah belongeth the after (life), and the former. (25)
۞ وَكَمْ مِنْ مَلَكٍ فِي السَّمَاوَاتِ لَا تُغْنِي شَفَاعَتُهُمْ شَيْئًا إِلَّا مِنْ بَعْدِ أَنْ يَأْذَنَ اللَّهُ لِمَنْ يَشَاءُ وَيَرْضَىٰ (26)
And how many angels are in the heavens whose intercession availeth naught save after Allah giveth leave to whom He chooseth and accepteth. (26)
Last PageNext PagePage 526Previous PageFirst Page
(The words in brackets added by translator)


Select a TranslationSelect a ChapterGo to Page 

اندیشه پاک
اگر مرادِ تو، ای دوست، بی‌مرادیِ ماستمرادِ خویش دگرباره من نخواهم خواست
اگر قبول کنی، ور برانی از بر خویشخلاف رأی تو کردن خلاف مذهب ماست
میان عیب و هنر پیش دوستانِ کریمتفاوتی نکند، چون نظر به‌عینِ رضاست
عنایتی که تو را بود اگر مُبَدَّل شدخلل‌پذیر نباشد ارادتی که مراست
مرا به هرچه کنی، دل نخواهی آزردنکه هرچه دوست پسندد به‌جای دوست، رواست #
بلا و زحمتِ امروز بر دل درویشاز آن خوش است که امیدِ رحمتِ فرداست *
* عرفا از جمله سعدی همواره اشاره به عدم نومیدی از رحمت الهی دارند برای مثال
مپندار از آن در که هرگز نبست، که نومید گردد برآورده دست
ذات حضرت حق بخشنده است و طبق آیات قرآن او رحمت را بر خود واجب نموده
پروردگارتان رحمت را بر خود واجب کرده است (آیه 54 سوره انعام)
حافظ نیز بارها به این موضوع اشاره دارد از جمله
لطف خدا بیشتر از جرم ماست ، نکته سربسته چه دانی خموش
اشاره و تاکید این بزرگان به عنوان انسان شناس و حکیم بر عدم نومیدی از رحمت الهی برطبق آیات قرآن برای این است که اولین مرحله بسیاری از مشکلات فردی و اجتماعی همین یاس و نومیدی است
همگان باید مراقب حرف و عمل خود باشند تا مردم را در مسیر نومیدی که در خلاف جهت خداست قرار ندهند که این عمل گاه عواقب جبران ناپذیری برای فرد و جامعه دارد

# ابیات مرتبط با این شعر
672670مشاهده متن کاملسعدی شیرازی (2019/09/12-02:00)




زیبایی ، حقیقت ، خوبی
زیبایی ، حقیقت ، خوبی