| سوره 7 | سوره مبارکه الاعراف | صفحه 151 |
|
| بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
| به نام خداوند بخشنده بخشايشگر
|
| المص (1) |
| المص (1) |
| كِتَابٌ أُنْزِلَ إِلَيْكَ فَلَا يَكُنْ فِي صَدْرِكَ حَرَجٌ مِنْهُ لِتُنْذِرَ بِهِ وَذِكْرَىٰ لِلْمُؤْمِنِينَ (2) |
| اين کتابي است که بر تو نازل شده، و نبايد از ناحيه آن، ناراحتي در سينه داشته باشي! تا به وسيله آن، (مردم را از عواقب سوء عقايد و اعمال نادرستشان) بيم دهي، و تذکري است براي مومنان. (2) |
| اتَّبِعُوا مَا أُنْزِلَ إِلَيْكُمْ مِنْ رَبِّكُمْ وَلَا تَتَّبِعُوا مِنْ دُونِهِ أَوْلِيَاءَ ۗ قَلِيلًا مَا تَذَكَّرُونَ (3) |
| از چيزي که از طرف پروردگارتان بر شما نازل شده، پيروي کنيد! و از اوليا و معبودهاي ديگر جز او، پيروي نکنيد! اما کمتر متذکر ميشويد! (3) |
| وَكَمْ مِنْ قَرْيَةٍ أَهْلَكْنَاهَا فَجَاءَهَا بَأْسُنَا بَيَاتًا أَوْ هُمْ قَائِلُونَ (4) |
| چه بسيار شهرها و آباديها که آنها را (بر اثر گناه فراوانشان) هلاک کرديم!و عذاب ما شبهنگام، يا در روز هنگامي که استراحت کرده بودند، به سراغشان آمد. (4) |
| فَمَا كَانَ دَعْوَاهُمْ إِذْ جَاءَهُمْ بَأْسُنَا إِلَّا أَنْ قَالُوا إِنَّا كُنَّا ظَالِمِينَ (5) |
| و در آن موقع که عذاب ما به سراغ آنها آمد، سخني نداشتند جز اينکه گفتند:(ما ظالم بوديم!) (ولي اين اعتراف به گناه، ديگر دير شده بود، و سودي به حالشان نداشت. ) (5) |
| فَلَنَسْأَلَنَّ الَّذِينَ أُرْسِلَ إِلَيْهِمْ وَلَنَسْأَلَنَّ الْمُرْسَلِينَ (6) |
| به يقين، (هم) از کساني که پيامبران به سوي آنها فرستاده شدند سوال خواهيم کرد، (و هم) از پيامبران سوال ميکنيم! (6) |
| فَلَنَقُصَّنَّ عَلَيْهِمْ بِعِلْمٍ ۖ وَمَا كُنَّا غَائِبِينَ (7) |
| و مسلما (اعمالشان را) با علم (خود) براي آنان شرح خواهيم داد، و ما هرگز غايب نبوديم (بلکه همه جا حاضر و ناظر اعمال بندگان هستيم)! (7) |
| وَالْوَزْنُ يَوْمَئِذٍ الْحَقُّ ۚ فَمَنْ ثَقُلَتْ مَوَازِينُهُ فَأُولَٰئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ (8) |
| وزن کردن (اعمال، و سنجش ارزش آنها) در آن روز، حق است! کساني که ميزانهاي (عمل) آنها سنگين است، همان رستگارانند! (8) |
| وَمَنْ خَفَّتْ مَوَازِينُهُ فَأُولَٰئِكَ الَّذِينَ خَسِرُوا أَنْفُسَهُمْ بِمَا كَانُوا بِآيَاتِنَا يَظْلِمُونَ (9) |
| و کساني که ميزانهاي (عمل) آنها سبک است، افرادي هستند که سرمايه وجود خود را، بخاطر ظلم و ستمي که نسبت به آيات ما ميکردند، از دست داده اند. (9) |
| وَلَقَدْ مَكَّنَّاكُمْ فِي الْأَرْضِ وَجَعَلْنَا لَكُمْ فِيهَا مَعَايِشَ ۗ قَلِيلًا مَا تَشْكُرُونَ (10) |
| ما تسلط و مالکيت و حکومت بر زمين را براي شما قرار داديم، و انواع وسايل زندگي را براي شما فراهم ساختيم، اما کمتر شکرگزاري ميکنيد! (10) |
| وَلَقَدْ خَلَقْنَاكُمْ ثُمَّ صَوَّرْنَاكُمْ ثُمَّ قُلْنَا لِلْمَلَائِكَةِ اسْجُدُوا لِآدَمَ فَسَجَدُوا إِلَّا إِبْلِيسَ لَمْ يَكُنْ مِنَ السَّاجِدِينَ (11) |
| ما شما را آفريديم، سپس صورت بندي کرديم، بعد به فرشتگان گفتيم: (براي آدم خضوع کنيد!) آنها همه سجده کردند، جز ابليس که از سجدهکنندگان نبود. (11) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |