سوره 31 | سوره مبارکه لقمان | صفحه 413 |
|
أَلَمْ تَرَوْا أَنَّ اللَّهَ سَخَّرَ لَكُمْ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ وَأَسْبَغَ عَلَيْكُمْ نِعَمَهُ ظَاهِرَةً وَبَاطِنَةً ۗ وَمِنَ النَّاسِ مَنْ يُجَادِلُ فِي اللَّهِ بِغَيْرِ عِلْمٍ وَلَا هُدًى وَلَا كِتَابٍ مُنِيرٍ (20) |
آيا نديديد خداوند آنچه را در آسمانها و زمين است مسخر شما کرده، و نعمتهاي آشکار و پنهان خود را به طور فراوان بر شما ارزاني داشته است؟! ولي بعضي از مردم بدون هيچ دانش و هدايت و کتاب روشنگري درباره خدا مجادله ميکنند! (20) |
وَإِذَا قِيلَ لَهُمُ اتَّبِعُوا مَا أَنْزَلَ اللَّهُ قَالُوا بَلْ نَتَّبِعُ مَا وَجَدْنَا عَلَيْهِ آبَاءَنَا ۚ أَوَلَوْ كَانَ الشَّيْطَانُ يَدْعُوهُمْ إِلَىٰ عَذَابِ السَّعِيرِ (21) |
و هنگامي که به آنان گفته شود: (از آنچه خدا نازل کرده پيروي کنيد!)، ميگويند: (نه، بلکه ما از چيزي پيروي ميکنيم که پدران خود را بر آن يافتيم!)آيا حتي اگر شيطان آنان را دعوت به عذاب آتش فروزان کند (باز هم تبعيت ميکنند)؟! (21) |
۞ وَمَنْ يُسْلِمْ وَجْهَهُ إِلَى اللَّهِ وَهُوَ مُحْسِنٌ فَقَدِ اسْتَمْسَكَ بِالْعُرْوَةِ الْوُثْقَىٰ ۗ وَإِلَى اللَّهِ عَاقِبَةُ الْأُمُورِ (22) |
کسي که روي خود را تسليم خدا کند در حالي که نيکوکار باشد، به دستگيره محکمي چنگ زده (و به تکيهگاه مطمئني تکيه کرده است)، و عاقبت همه کارها به سوي خداست. (22) |
وَمَنْ كَفَرَ فَلَا يَحْزُنْكَ كُفْرُهُ ۚ إِلَيْنَا مَرْجِعُهُمْ فَنُنَبِّئُهُمْ بِمَا عَمِلُوا ۚ إِنَّ اللَّهَ عَلِيمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ (23) |
و کسي که کافر شود، کفر او تو را غمگين نسازد، بازگشت همه آنان به سوي ماست و ما آنها را از اعمالي که انجام داده اند (و نتايج شوم آن) آگاه خواهيم ساخت، خداوند به آنچه درون سينه هاست آگاه است. (23) |
نُمَتِّعُهُمْ قَلِيلًا ثُمَّ نَضْطَرُّهُمْ إِلَىٰ عَذَابٍ غَلِيظٍ (24) |
ما اندکي آنها را از متاع دنيا بهره مند ميکنيم، سپس آنها را به تحمل عذاب شديدي وادار ميسازيم! (24) |
وَلَئِنْ سَأَلْتَهُمْ مَنْ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ لَيَقُولُنَّ اللَّهُ ۚ قُلِ الْحَمْدُ لِلَّهِ ۚ بَلْ أَكْثَرُهُمْ لَا يَعْلَمُونَ (25) |
و هرگاه از آنان سوال کني: (چه کسي آسمانها و زمين را آفريده است؟) مسلما ميگويند: (الله)، بگو: (الحمد لله (که خود شما معترفيد)!) ولي بيشتر آنان نميدانند! (25) |
لِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۚ إِنَّ اللَّهَ هُوَ الْغَنِيُّ الْحَمِيدُ (26) |
آنچه در آسمانها و زمين است از آن خداست، چرا که خداوند بي نياز و شايسته ستايش است! (26) |
وَلَوْ أَنَّمَا فِي الْأَرْضِ مِنْ شَجَرَةٍ أَقْلَامٌ وَالْبَحْرُ يَمُدُّهُ مِنْ بَعْدِهِ سَبْعَةُ أَبْحُرٍ مَا نَفِدَتْ كَلِمَاتُ اللَّهِ ۗ إِنَّ اللَّهَ عَزِيزٌ حَكِيمٌ (27) |
و اگر همه درختان روي زمين قلم شود، و دريا براي آن مرکب گردد، و هفت درياچه به آن افزوده شود، اينها همه تمام ميشود ولي کلمات خدا پايان نميگيرد، خداوند عزيز و حکيم است. (27) |
مَا خَلْقُكُمْ وَلَا بَعْثُكُمْ إِلَّا كَنَفْسٍ وَاحِدَةٍ ۗ إِنَّ اللَّهَ سَمِيعٌ بَصِيرٌ (28) |
آفرينش و برانگيختن (و زندگي دوباره) همه شما (در قيامت) همانند يک فرد بيش نيست، خداوند شنوا و بيناست! (28) |
|
(کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |