| سوره 91 | سوره مبارکه الشمس | صفحه 595 |
|
| بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
| به نام خداوند بخشنده مهربان
|
| وَالشَّمْسِ وَضُحَاهَا (1) |
| سوگند به آفتاب و روشنى‌اش به هنگام چاشت، (1) |
| وَالْقَمَرِ إِذَا تَلَاهَا (2) |
| و سوگند به ماه چون از پى آن برآيد، (2) |
| وَالنَّهَارِ إِذَا جَلَّاهَا (3) |
| و سوگند به روز چون گيتى را روشن کند، (3) |
| وَاللَّيْلِ إِذَا يَغْشَاهَا (4) |
| و سوگند به شب چون فرو پوشدش، (4) |
| وَالسَّمَاءِ وَمَا بَنَاهَا (5) |
| و سوگند به آسمان و آن که آن را بر آورده، (5) |
| وَالْأَرْضِ وَمَا طَحَاهَا (6) |
| و سوگند به زمين و آن که آن را بگسترده، (6) |
| وَنَفْسٍ وَمَا سَوَّاهَا (7) |
| و سوگند به نفس و آن که نيکويش بيافريده - (7) |
| فَأَلْهَمَهَا فُجُورَهَا وَتَقْوَاهَا (8) |
| سپس بديها و پرهيزگاريهايش را به او الهام کرده - (8) |
| قَدْ أَفْلَحَ مَنْ زَكَّاهَا (9) |
| که: هر که در پاکى آن کوشيد رستگار شد، (9) |
| وَقَدْ خَابَ مَنْ دَسَّاهَا (10) |
| و هر که در پليدى‌اش فرو پوشيد نوميد گرديد. (10) |
| كَذَّبَتْ ثَمُودُ بِطَغْوَاهَا (11) |
| قوم ثمود از روى سرکشى تکذيب کردند. (11) |
| إِذِ انْبَعَثَ أَشْقَاهَا (12) |
| آنگاه که شقى ترينشان برخاست. (12) |
| فَقَالَ لَهُمْ رَسُولُ اللَّهِ نَاقَةَ اللَّهِ وَسُقْيَاهَا (13) |
| پيامبر خدا به آنها گفت که ماده‌شتر خدا را با آبشخورش واگذاريد. (13) |
| فَكَذَّبُوهُ فَعَقَرُوهَا فَدَمْدَمَ عَلَيْهِمْ رَبُّهُمْ بِذَنْبِهِمْ فَسَوَّاهَا (14) |
| تکذيبش کردند و شتر را پى کردند. پس پروردگارشان به سبب گناهشان بر سرشان عذاب آورد و با خاک يکسان ساخت. (14) |
| وَلَا يَخَافُ عُقْبَاهَا (15) |
| و او از سرانجام آن بيمناک نشد. (15) |
|
|
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
|
به نام خداوند بخشنده مهربان
|
| وَاللَّيْلِ إِذَا يَغْشَىٰ (1) |
| سوگند به شب آنگاه که جهان را در خود فرو پوشد، (1) |
| وَالنَّهَارِ إِذَا تَجَلَّىٰ (2) |
| و سوگند به روز آنگاه که آشکار شود، (2) |
| وَمَا خَلَقَ الذَّكَرَ وَالْأُنْثَىٰ (3) |
| و سوگند به آن که نر و ماده را بيافريد، (3) |
| إِنَّ سَعْيَكُمْ لَشَتَّىٰ (4) |
| که: حاصل کوششهاى شما متفاوت است. (4) |
| فَأَمَّا مَنْ أَعْطَىٰ وَاتَّقَىٰ (5) |
| اما کسى که بخشايش و پرهيزگارى کرد، (5) |
| وَصَدَّقَ بِالْحُسْنَىٰ (6) |
| و آن بهترين را تصديق کرد، (6) |
| فَسَنُيَسِّرُهُ لِلْيُسْرَىٰ (7) |
| پس براى بهشت آماده‌اش مى‌کنيم. (7) |
| وَأَمَّا مَنْ بَخِلَ وَاسْتَغْنَىٰ (8) |
| اما آن کس که بخل و بى نيازى ورزيد، (8) |
| وَكَذَّبَ بِالْحُسْنَىٰ (9) |
| و آن بهترين را تکذيب کرد، (9) |
| فَسَنُيَسِّرُهُ لِلْعُسْرَىٰ (10) |
| او را براى دوزخ آماده مى‌سازيم. (10) |
| وَمَا يُغْنِي عَنْهُ مَالُهُ إِذَا تَرَدَّىٰ (11) |
| و چون هلاکش دررسد، دارايى‌اش به حالش سود نبخشد. (11) |
| إِنَّ عَلَيْنَا لَلْهُدَىٰ (12) |
| و آنچه بر ماست راهنمايى است. (12) |
| وَإِنَّ لَنَا لَلْآخِرَةَ وَالْأُولَىٰ (13) |
| و از آنِ ماست آن جهان و اين جهان. (13) |
| فَأَنْذَرْتُكُمْ نَارًا تَلَظَّىٰ (14) |
| پس شما را از آتشى که زبانه مى‌کشد مى‌ترسانم. (14) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |