| سوره 74 | سوره مبارکه المدثر | صفحه 577 |
|
| فَمَا تَنْفَعُهُمْ شَفَاعَةُ الشَّافِعِينَ (48) |
| پس شفاعت شفاعت‌کنندگان سودشان نبخشيد. (48) |
| فَمَا لَهُمْ عَنِ التَّذْكِرَةِ مُعْرِضِينَ (49) |
| چه شده است که از اين پند اعراض مى‌کنند؟ (49) |
| كَأَنَّهُمْ حُمُرٌ مُسْتَنْفِرَةٌ (50) |
| مانند گورخران رميده (50) |
| فَرَّتْ مِنْ قَسْوَرَةٍ (51) |
| که از شير مى‌گريزند. (51) |
| بَلْ يُرِيدُ كُلُّ امْرِئٍ مِنْهُمْ أَنْ يُؤْتَىٰ صُحُفًا مُنَشَّرَةً (52) |
| بلکه هر يک از ايشان مى‌خواهد که نامه‌هايى گشاده به او داده شود. (52) |
| كَلَّا ۖ بَلْ لَا يَخَافُونَ الْآخِرَةَ (53) |
| آرى، که از آخرت نمى‌ترسند. (53) |
| كَلَّا إِنَّهُ تَذْكِرَةٌ (54) |
| آرى، که اين قرآن اندرزى است. (54) |
| فَمَنْ شَاءَ ذَكَرَهُ (55) |
| هر که خواهد، آن را بخواند. (55) |
| وَمَا يَذْكُرُونَ إِلَّا أَنْ يَشَاءَ اللَّهُ ۚ هُوَ أَهْلُ التَّقْوَىٰ وَأَهْلُ الْمَغْفِرَةِ (56) |
| و پند نمى‌گيرند، مگر اينکه خدا خواهد. او شايان آن است که از او بترسند. و او شايان آمرزيدن است. (56) |
| سوره 75 | سوره مبارکه القيامة | |
|
|
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
|
به نام خداوند بخشنده مهربان
|
| لَا أُقْسِمُ بِيَوْمِ الْقِيَامَةِ (1) |
| قسم مى‌خورم به روز قيامت. (1) |
| وَلَا أُقْسِمُ بِالنَّفْسِ اللَّوَّامَةِ (2) |
| و قسم مى‌خورم به نفس ملامتگر. (2) |
| أَيَحْسَبُ الْإِنْسَانُ أَلَّنْ نَجْمَعَ عِظَامَهُ (3) |
| آيا آدمى مى‌پندارد که ما استخوانهايش را گرد نخواهيم آورد؟ (3) |
| بَلَىٰ قَادِرِينَ عَلَىٰ أَنْ نُسَوِّيَ بَنَانَهُ (4) |
| آرى، ما قادر هستيم که سر انگشتهايش را برابر کنيم. (4) |
| بَلْ يُرِيدُ الْإِنْسَانُ لِيَفْجُرَ أَمَامَهُ (5) |
| بلکه آدمى مى‌خواهد که در آينده نيز به کارهاى ناشايست پردازد. (5) |
| يَسْأَلُ أَيَّانَ يَوْمُ الْقِيَامَةِ (6) |
| مى‌پرسد: روز قيامت چه وقت خواهد بود؟ (6) |
| فَإِذَا بَرِقَ الْبَصَرُ (7) |
| روزى که چشمها خيره شود، (7) |
| وَخَسَفَ الْقَمَرُ (8) |
| و ماه تيره شود، (8) |
| وَجُمِعَ الشَّمْسُ وَالْقَمَرُ (9) |
| و آفتاب و ماه در يک جاى گرد آيند. (9) |
| يَقُولُ الْإِنْسَانُ يَوْمَئِذٍ أَيْنَ الْمَفَرُّ (10) |
| انسان در آن روز مى‌گويد: راه گريز کجاست؟ (10) |
| كَلَّا لَا وَزَرَ (11) |
| هرگز، پناهگاهى نيست. (11) |
| إِلَىٰ رَبِّكَ يَوْمَئِذٍ الْمُسْتَقَرُّ (12) |
| قرارگاه همه در اين روز نزد پروردگار توست. (12) |
| يُنَبَّأُ الْإِنْسَانُ يَوْمَئِذٍ بِمَا قَدَّمَ وَأَخَّرَ (13) |
| در اين روز آدمى را از هر چه پيشاپيش فرستاده و بعد از خويش گذاشته است خبر مى‌دهند. (13) |
| بَلِ الْإِنْسَانُ عَلَىٰ نَفْسِهِ بَصِيرَةٌ (14) |
| بلکه آدمى خويشتن خويش را نيک مى‌شناسد، (14) |
| وَلَوْ أَلْقَىٰ مَعَاذِيرَهُ (15) |
| هر چند به زبان عذرها آورد. (15) |
| لَا تُحَرِّكْ بِهِ لِسَانَكَ لِتَعْجَلَ بِهِ (16) |
| به تعجيل زبان به خواندن قرآن مجنبان، (16) |
| إِنَّ عَلَيْنَا جَمْعَهُ وَقُرْآنَهُ (17) |
| که گردآوردن و خواندنش بر عهده ماست. (17) |
| فَإِذَا قَرَأْنَاهُ فَاتَّبِعْ قُرْآنَهُ (18) |
| چون خوانديمش، تو آن خواندن را پيروى کن. (18) |
| ثُمَّ إِنَّ عَلَيْنَا بَيَانَهُ (19) |
| سپس بيان آن بر عهده ماست. (19) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |