| سوره 44 | سوره مبارکه الدخان | صفحه 498 |
|
| إِنَّ يَوْمَ الْفَصْلِ مِيقَاتُهُمْ أَجْمَعِينَ (40) |
| وعده‌گاه همه در روز داورى، قيامت است. (40) |
| يَوْمَ لَا يُغْنِي مَوْلًى عَنْ مَوْلًى شَيْئًا وَلَا هُمْ يُنْصَرُونَ (41) |
| روزى که هيچ دوستى براى دوست خود سودمند نباشد و از سوى کسى يارى نشوند. (41) |
| إِلَّا مَنْ رَحِمَ اللَّهُ ۚ إِنَّهُ هُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ (42) |
| مگر کسى که خدا بر او ببخشايد، زيرا اوست پيروزمند و مهربان. (42) |
| إِنَّ شَجَرَتَ الزَّقُّومِ (43) |
| هر آينه درخت زقّوم، (43) |
| طَعَامُ الْأَثِيمِ (44) |
| طعام گناهکاران است. (44) |
| كَالْمُهْلِ يَغْلِي فِي الْبُطُونِ (45) |
| همانند مس گداخته در شکمها مى‌جوشد. (45) |
| كَغَلْيِ الْحَمِيمِ (46) |
| همانند جوشيدن آب جوشان. (46) |
| خُذُوهُ فَاعْتِلُوهُ إِلَىٰ سَوَاءِ الْجَحِيمِ (47) |
| بگيريدش و به سختى به ميان جهنمش بکشيد. (47) |
| ثُمَّ صُبُّوا فَوْقَ رَأْسِهِ مِنْ عَذَابِ الْحَمِيمِ (48) |
| و بر سرش آب جوشان بريزيد تا شکنجه شود. (48) |
| ذُقْ إِنَّكَ أَنْتَ الْعَزِيزُ الْكَرِيمُ (49) |
| بچش، که تو پيروزمند و بزرگوارى. (49) |
| إِنَّ هَٰذَا مَا كُنْتُمْ بِهِ تَمْتَرُونَ (50) |
| اين همان چيزى است که در آن شک مى‌کرديد. (50) |
| إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِي مَقَامٍ أَمِينٍ (51) |
| پرهيزگاران در جاى امنى هستند، (51) |
| فِي جَنَّاتٍ وَعُيُونٍ (52) |
| در باغها و چشمه‌سارها، (52) |
| يَلْبَسُونَ مِنْ سُنْدُسٍ وَإِسْتَبْرَقٍ مُتَقَابِلِينَ (53) |
| لباسهايى از سندس و استبرق مى‌پوشند و روبه‌روى هم مى‌نشينند. (53) |
| كَذَٰلِكَ وَزَوَّجْنَاهُمْ بِحُورٍ عِينٍ (54) |
| همچنين حورالعين را به همسريشان درآوريم. (54) |
| يَدْعُونَ فِيهَا بِكُلِّ فَاكِهَةٍ آمِنِينَ (55) |
| در ايمنى هر ميوه‌اى را که بخواهند مى‌طلبند. (55) |
| لَا يَذُوقُونَ فِيهَا الْمَوْتَ إِلَّا الْمَوْتَةَ الْأُولَىٰ ۖ وَوَقَاهُمْ عَذَابَ الْجَحِيمِ (56) |
| در آنجا طعم مرگ را نمى‌چشند، مگر همان مرگ نخستين. و آنها را خدا از عذاب جهنم نگه داشته است. (56) |
| فَضْلًا مِنْ رَبِّكَ ۚ ذَٰلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ (57) |
| اين بخششى است از جانب پروردگارت، و اين پيروزى بزرگى است. (57) |
| فَإِنَّمَا يَسَّرْنَاهُ بِلِسَانِكَ لَعَلَّهُمْ يَتَذَكَّرُونَ (58) |
| ما اداى سخن خويش بر زبان تو آسان کرديم، باشد که پند گيرند، (58) |
| فَارْتَقِبْ إِنَّهُمْ مُرْتَقِبُونَ (59) |
| تو منتظر باش که ايشان نيز منتظرند. (59) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |