| سوره 3 | سوره مبارکه آلعمران | صفحه 61 |
|
| قُلْ آمَنَّا بِاللَّهِ وَمَا أُنْزِلَ عَلَيْنَا وَمَا أُنْزِلَ عَلَىٰ إِبْرَاهِيمَ وَإِسْمَاعِيلَ وَإِسْحَاقَ وَيَعْقُوبَ وَالْأَسْبَاطِ وَمَا أُوتِيَ مُوسَىٰ وَعِيسَىٰ وَالنَّبِيُّونَ مِنْ رَبِّهِمْ لَا نُفَرِّقُ بَيْنَ أَحَدٍ مِنْهُمْ وَنَحْنُ لَهُ مُسْلِمُونَ (84) |
| بگو: ما به خدا و به آنچه برما و آنچه بر ابراهيم و اسماعيل و اسحاق و يعقوب و اسباط نازل شده و آنچه به موسى و عيسى و [ديگر ]پيامبران از جانب پروردگارتان داده شده است ايمان آورده ايم. ميان هيچ يک از آنان فرق نمى گذاريم و ما تسليم [فرمان ]او هستيم. (84) |
| وَمَنْ يَبْتَغِ غَيْرَ الْإِسْلَامِ دِينًا فَلَنْ يُقْبَلَ مِنْهُ وَهُوَ فِي الْآخِرَةِ مِنَ الْخَاسِرِينَ (85) |
| و هر کس غير از اسلام دينى بجويد هرگز از او قبول نمى شود، و او در آخرت از زيانکاران خواهد بود. (85) |
| كَيْفَ يَهْدِي اللَّهُ قَوْمًا كَفَرُوا بَعْدَ إِيمَانِهِمْ وَشَهِدُوا أَنَّ الرَّسُولَ حَقٌّ وَجَاءَهُمُ الْبَيِّنَاتُ ۚ وَاللَّهُ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ (86) |
| چگونه خدا قومى را که بعد از ايمانشان کافر شدند هدايت مى کند در حالى که قبلا به حقانيّت اين پيامبر شهادت داده اند و دليل هاى روشن براى آنان آمده است؟ و خدا گروه ستمکار را هدايت نمى کند. (86) |
| أُولَٰئِكَ جَزَاؤُهُمْ أَنَّ عَلَيْهِمْ لَعْنَةَ اللَّهِ وَالْمَلَائِكَةِ وَالنَّاسِ أَجْمَعِينَ (87) |
| اينان سزايشان اين است که لعنت خدا و فرشتگان و مردم، همگى بر آنان خواهد بود. (87) |
| خَالِدِينَ فِيهَا لَا يُخَفَّفُ عَنْهُمُ الْعَذَابُ وَلَا هُمْ يُنْظَرُونَ (88) |
| که جاودانه در آن مى مانندلا نه عذاب از آنان تخفيف مى يابد و نه مهلت داده مى شوند. (88) |
| إِلَّا الَّذِينَ تَابُوا مِنْ بَعْدِ ذَٰلِكَ وَأَصْلَحُوا فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ (89) |
| مگر کسانى که بعد از آن، توبه کنند و به اصلاح بپردازند که يقيناً خدا بسيار آمرزنده و رحيم است. (89) |
| إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا بَعْدَ إِيمَانِهِمْ ثُمَّ ازْدَادُوا كُفْرًا لَنْ تُقْبَلَ تَوْبَتُهُمْ وَأُولَٰئِكَ هُمُ الضَّالُّونَ (90) |
| همانا کسانى که بعد از ايمانشان کافر شدند، سپس به کفرشان افزودند هرگز توبه شان قبول نمى شود، و اينان خود گمراهند. (90) |
| إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا وَمَاتُوا وَهُمْ كُفَّارٌ فَلَنْ يُقْبَلَ مِنْ أَحَدِهِمْ مِلْءُ الْأَرْضِ ذَهَبًا وَلَوِ افْتَدَىٰ بِهِ ۗ أُولَٰئِكَ لَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ وَمَا لَهُمْ مِنْ نَاصِرِينَ (91) |
| بى گمان کسانى که کافر شدند و در حال کفر مردند اگر چه به قدر ظرفيّت زمين طلا [براى نجات خود ]فديه دهند هرگز از هيچ يک از آنان قبول نمى شود. اينان عذابى دردآور خواهند داشت، و هيچ ياورى ندارند. (91) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |