| سوره 79 | سوره مبارکه النازعات | صفحه 584 |
|
| إِذْ نَادَاهُ رَبُّهُ بِالْوَادِ الْمُقَدَّسِ طُوًى (16) |
| آنگاه که پروردگارش او را در وادى مقدس «طوى» ندا درداد: (16) |
| اذْهَبْ إِلَىٰ فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طَغَىٰ (17) |
| «به سوى فرعون برو که وى سر برداشته است؛ (17) |
| فَقُلْ هَلْ لَكَ إِلَىٰ أَنْ تَزَكَّىٰ (18) |
| و بگو: آيا سر آن دارى که به پاکيزگى گرايى، (18) |
| وَأَهْدِيَكَ إِلَىٰ رَبِّكَ فَتَخْشَىٰ (19) |
| و تو را به سوى پروردگارت راه نمايم تا پروا بدارى؟» (19) |
| فَأَرَاهُ الْآيَةَ الْكُبْرَىٰ (20) |
| پس معجزه بزرگ [خود] را بدو نمود. (20) |
| فَكَذَّبَ وَعَصَىٰ (21) |
| و[لى فرعون] تکذيب نمود و عصيان کرد. (21) |
| ثُمَّ أَدْبَرَ يَسْعَىٰ (22) |
| سپس پشت کرد [و] به کوشش برخاست، (22) |
| فَحَشَرَ فَنَادَىٰ (23) |
| و گروهى را فراهم آورد [و] ندا درداد، (23) |
| فَقَالَ أَنَا رَبُّكُمُ الْأَعْلَىٰ (24) |
| و گفت: «پروردگار بزرگتر شما منم!» (24) |
| فَأَخَذَهُ اللَّهُ نَكَالَ الْآخِرَةِ وَالْأُولَىٰ (25) |
| و خدا [هم] او را به کيفر دنيا و آخرت گرفتار کرد. (25) |
| إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَعِبْرَةً لِمَنْ يَخْشَىٰ (26) |
| در حقيقت، براى هر کس که [از خدا] بترسد، در اين [ماجرا] عبرتى است. (26) |
| أَأَنْتُمْ أَشَدُّ خَلْقًا أَمِ السَّمَاءُ ۚ بَنَاهَا (27) |
| آيا آفرينش شما دشوارتر است يا آسمانى که [او] آن را برپا کرده است؟ (27) |
| رَفَعَ سَمْكَهَا فَسَوَّاهَا (28) |
| سقفش را برافراشت و آن را [به اندازه معين] درست کرد، (28) |
| وَأَغْطَشَ لَيْلَهَا وَأَخْرَجَ ضُحَاهَا (29) |
| و شبش را تيره و روزش را آشکار گردانيد، (29) |
| وَالْأَرْضَ بَعْدَ ذَٰلِكَ دَحَاهَا (30) |
| و پس از آن، زمين را با غلتانيدن گسترد، (30) |
| أَخْرَجَ مِنْهَا مَاءَهَا وَمَرْعَاهَا (31) |
| آبش و چراگاهش را از آن بيرون آورد، (31) |
| وَالْجِبَالَ أَرْسَاهَا (32) |
| و کوهها را لنگر آن گردانيد، (32) |
| مَتَاعًا لَكُمْ وَلِأَنْعَامِكُمْ (33) |
| [تا وسيله] استفاده براى شما و دامهايتان باشد. (33) |
| فَإِذَا جَاءَتِ الطَّامَّةُ الْكُبْرَىٰ (34) |
| پس آنگاه که آن هنگامه بزرگ دررسد، (34) |
| يَوْمَ يَتَذَكَّرُ الْإِنْسَانُ مَا سَعَىٰ (35) |
| [آن] روز است که انسان آنچه را که در پى آن کوشيده است به ياد آورد (35) |
| وَبُرِّزَتِ الْجَحِيمُ لِمَنْ يَرَىٰ (36) |
| و جهنم براى هر که بيند آشکار گردد. (36) |
| فَأَمَّا مَنْ طَغَىٰ (37) |
| اما هر که طغيان کرد، (37) |
| وَآثَرَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا (38) |
| و زندگى پست دنيا را برگزيد، (38) |
| فَإِنَّ الْجَحِيمَ هِيَ الْمَأْوَىٰ (39) |
| پس جايگاه او همان آتش است. (39) |
| وَأَمَّا مَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ وَنَهَى النَّفْسَ عَنِ الْهَوَىٰ (40) |
| و اما کسى که از ايستادن در برابر پروردگارش هراسيد، و نفس خود را از هوس باز داشت... (40) |
| فَإِنَّ الْجَنَّةَ هِيَ الْمَأْوَىٰ (41) |
| پس جايگاه او همان بهشت است. (41) |
| يَسْأَلُونَكَ عَنِ السَّاعَةِ أَيَّانَ مُرْسَاهَا (42) |
| در باره رستاخيز از تو مى‌پرسند که فرارسيدنش چه وقت است؟ (42) |
| فِيمَ أَنْتَ مِنْ ذِكْرَاهَا (43) |
| تو را چه به گفتگو در آن. (43) |
| إِلَىٰ رَبِّكَ مُنْتَهَاهَا (44) |
| علم آن با پروردگار تو است. (44) |
| إِنَّمَا أَنْتَ مُنْذِرُ مَنْ يَخْشَاهَا (45) |
| تو فقط کسى را که از آن مى‌ترسد هشدار مى‌دهى. (45) |
| كَأَنَّهُمْ يَوْمَ يَرَوْنَهَا لَمْ يَلْبَثُوا إِلَّا عَشِيَّةً أَوْ ضُحَاهَا (46) |
| روزى که آن را مى‌بينند، گويى که آنان جز شبى يا روزى درنگ نکرده‌اند. (46) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |