| سوره 38 | سوره مبارکه ص | صفحه 456 |
|
| وَوَهَبْنَا لَهُ أَهْلَهُ وَمِثْلَهُمْ مَعَهُمْ رَحْمَةً مِنَّا وَذِكْرَىٰ لِأُولِي الْأَلْبَابِ (43) |
| و [مجدداً] کسانش را و نظاير آنها را همراه آنها به او بخشيديم، تا رحمتى از جانب ما و عبرتى براى خردمندان باشد. (43) |
| وَخُذْ بِيَدِكَ ضِغْثًا فَاضْرِبْ بِهِ وَلَا تَحْنَثْ ۗ إِنَّا وَجَدْنَاهُ صَابِرًا ۚ نِعْمَ الْعَبْدُ ۖ إِنَّهُ أَوَّابٌ (44) |
| [و به او گفتيم:] «يک بسته ترکه به دستت برگير و [همسرت را] با آن بزن و سوگند مشکن.» ما او را شکيبا يافتيم. چه نيکوبنده‌اى! به راستى او توبه‌کار بود. (44) |
| وَاذْكُرْ عِبَادَنَا إِبْرَاهِيمَ وَإِسْحَاقَ وَيَعْقُوبَ أُولِي الْأَيْدِي وَالْأَبْصَارِ (45) |
| و بندگان ما ابراهيم و اسحاق و يعقوب را که نيرومند و ديده‌ور بودند به يادآور. (45) |
| إِنَّا أَخْلَصْنَاهُمْ بِخَالِصَةٍ ذِكْرَى الدَّارِ (46) |
| ما آنان را با موهبت ويژه‌اى -که يادآورى آن سراى بود- خالص گردانيديم. (46) |
| وَإِنَّهُمْ عِنْدَنَا لَمِنَ الْمُصْطَفَيْنَ الْأَخْيَارِ (47) |
| و آنان در پيشگاه ما جداً از برگزيدگان نيکانند. (47) |
| وَاذْكُرْ إِسْمَاعِيلَ وَالْيَسَعَ وَذَا الْكِفْلِ ۖ وَكُلٌّ مِنَ الْأَخْيَارِ (48) |
| و اسماعيل و يسع و ذوالکفل را به ياد آور [که] همه از نيکانند. (48) |
| هَٰذَا ذِكْرٌ ۚ وَإِنَّ لِلْمُتَّقِينَ لَحُسْنَ مَآبٍ (49) |
| اين يادکردى است، و قطعاً براى پرهيزگاران فرجامى نيک است. (49) |
| جَنَّاتِ عَدْنٍ مُفَتَّحَةً لَهُمُ الْأَبْوَابُ (50) |
| باغهاى هميشگى در حالى که درهاى [آنها] برايشان گشوده‌است. (50) |
| مُتَّكِئِينَ فِيهَا يَدْعُونَ فِيهَا بِفَاكِهَةٍ كَثِيرَةٍ وَشَرَابٍ (51) |
| در آنجا تکيه مى‌زنند [و] ميوه‌هاى فراوان و نوشيدنى در آنجا طلب مى‌کنند. (51) |
| ۞ وَعِنْدَهُمْ قَاصِرَاتُ الطَّرْفِ أَتْرَابٌ (52) |
| و نزدشان [دلبران] فروهشته‌نگاه همسال است. (52) |
| هَٰذَا مَا تُوعَدُونَ لِيَوْمِ الْحِسَابِ (53) |
| اين است آنچه براى روز حساب به شما وعده داده مى‌شد. (53) |
| إِنَّ هَٰذَا لَرِزْقُنَا مَا لَهُ مِنْ نَفَادٍ (54) |
| [مى‌گويند:] «در حقيقت، اين روزىِ ماست و آن را پايانى نيست.» (54) |
| هَٰذَا ۚ وَإِنَّ لِلطَّاغِينَ لَشَرَّ مَآبٍ (55) |
| اين است [حال بهشتيان] و [اما] براى طغيانگران واقعاً بد فرجامى است. (55) |
| جَهَنَّمَ يَصْلَوْنَهَا فَبِئْسَ الْمِهَادُ (56) |
| به جهنّم درمى‌آيند، و چه بد آرامگاهى است. (56) |
| هَٰذَا فَلْيَذُوقُوهُ حَمِيمٌ وَغَسَّاقٌ (57) |
| اين جوشاب و چرکاب است، بايد آن را بچشند. (57) |
| وَآخَرُ مِنْ شَكْلِهِ أَزْوَاجٌ (58) |
| و از همين گونه، انواع ديگر [عذابها]! (58) |
| هَٰذَا فَوْجٌ مُقْتَحِمٌ مَعَكُمْ ۖ لَا مَرْحَبًا بِهِمْ ۚ إِنَّهُمْ صَالُو النَّارِ (59) |
| اينها گروهى‌اند که با شما به اجبار [در آتش] درمى‌آيند. بدا به حال آنها، زيرا آنان داخل آتش مى‌شوند. (59) |
| قَالُوا بَلْ أَنْتُمْ لَا مَرْحَبًا بِكُمْ ۖ أَنْتُمْ قَدَّمْتُمُوهُ لَنَا ۖ فَبِئْسَ الْقَرَارُ (60) |
| [به رؤساى خود] مى‌گويند: «بلکه بر خود شما خوش مباد! اين [عذاب] را شما خود براى ما از پيش فراهم آورديد، و چه بد قرارگاهى است.» (60) |
| قَالُوا رَبَّنَا مَنْ قَدَّمَ لَنَا هَٰذَا فَزِدْهُ عَذَابًا ضِعْفًا فِي النَّارِ (61) |
| مى‌گويند: «پروردگارا، هر کس اين [عذاب] را از پيش براى ما فراهم آورده، عذاب او را در آتش دو چندان کن.» (61) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |