| سوره 32 | سوره مبارکه السجده | صفحه 415 |
|
| بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
| به نام خداوند بخشنده مهربان
|
| الم (1) |
| الف، لام، ميم. (1) |
| تَنْزِيلُ الْكِتَابِ لَا رَيْبَ فِيهِ مِنْ رَبِّ الْعَالَمِينَ (2) |
| نازل شدن اين کتاب -که هيچ [جاى] شک در آن نيست- از طرف پروردگار جهانهاست. (2) |
| أَمْ يَقُولُونَ افْتَرَاهُ ۚ بَلْ هُوَ الْحَقُّ مِنْ رَبِّكَ لِتُنْذِرَ قَوْمًا مَا أَتَاهُمْ مِنْ نَذِيرٍ مِنْ قَبْلِكَ لَعَلَّهُمْ يَهْتَدُونَ (3) |
| آيا مى‌گويند: «آن را بربافته است»؟ [نه چنين است] بلکه آن حقّ و از جانب پروردگار توست، تا مردمى را که پيش از تو بيم‌دهنده‌اى براى آنان نيامده است هشدار دهى، اميد که راه يابند. (3) |
| اللَّهُ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَمَا بَيْنَهُمَا فِي سِتَّةِ أَيَّامٍ ثُمَّ اسْتَوَىٰ عَلَى الْعَرْشِ ۖ مَا لَكُمْ مِنْ دُونِهِ مِنْ وَلِيٍّ وَلَا شَفِيعٍ ۚ أَفَلَا تَتَذَكَّرُونَ (4) |
| خدا کسى است که آسمانها و زمين و آنچه را که ميان آن دو است، در شش هنگام آفريد، آنگاه بر عرش [قدرت] استيلا يافت، براى شما غير از او سرپرست و شفاعتگرى نيست؛ آيا باز هم پند نمى‌گيريد؟ (4) |
| يُدَبِّرُ الْأَمْرَ مِنَ السَّمَاءِ إِلَى الْأَرْضِ ثُمَّ يَعْرُجُ إِلَيْهِ فِي يَوْمٍ كَانَ مِقْدَارُهُ أَلْفَ سَنَةٍ مِمَّا تَعُدُّونَ (5) |
| کار [جهان] را از آسمان [گرفته] تا زمين، اداره مى‌کند؛ آنگاه [نتيجه و گزارش آن] در روزى که مقدارش -آن چنان که شما [آدميان] برمى‌شماريد- هزار سال است، به سوى او بالا مى‌رود. (5) |
| ذَٰلِكَ عَالِمُ الْغَيْبِ وَالشَّهَادَةِ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ (6) |
| اوست داناى نهان و آشکار، که شکوهمند مهربان است. (6) |
| الَّذِي أَحْسَنَ كُلَّ شَيْءٍ خَلَقَهُ ۖ وَبَدَأَ خَلْقَ الْإِنْسَانِ مِنْ طِينٍ (7) |
| همان کسى که هر چيزى را که آفريده است نيکو آفريده، و آفرينش انسان را از گِل آغاز کرد؛ (7) |
| ثُمَّ جَعَلَ نَسْلَهُ مِنْ سُلَالَةٍ مِنْ مَاءٍ مَهِينٍ (8) |
| سپس [تداوم] نسل او را از چکيده آبى پست مقرر فرمود؛ (8) |
| ثُمَّ سَوَّاهُ وَنَفَخَ فِيهِ مِنْ رُوحِهِ ۖ وَجَعَلَ لَكُمُ السَّمْعَ وَالْأَبْصَارَ وَالْأَفْئِدَةَ ۚ قَلِيلًا مَا تَشْكُرُونَ (9) |
| آنگاه او را درست‌اندام کرد، و از روح خويش در او دميد، و براى شما گوش و ديدگان و دلها قرار داد؛ چه اندک سپاس مى‌گزاريد. (9) |
| وَقَالُوا أَإِذَا ضَلَلْنَا فِي الْأَرْضِ أَإِنَّا لَفِي خَلْقٍ جَدِيدٍ ۚ بَلْ هُمْ بِلِقَاءِ رَبِّهِمْ كَافِرُونَ (10) |
| و گفتند: «آيا وقتى در [دلِ] زمين گم شديم، آيا [باز] ما در خلقت جديدى خواهيم بود؟» [نه،] بلکه آنها به لقاى پروردگارشان [و حضور او] کافرند. (10) |
| ۞ قُلْ يَتَوَفَّاكُمْ مَلَكُ الْمَوْتِ الَّذِي وُكِّلَ بِكُمْ ثُمَّ إِلَىٰ رَبِّكُمْ تُرْجَعُونَ (11) |
| بگو: «فرشته مرگى که بر شما گمارده شده، جانتان را مى‌ستاند، آنگاه به سوى پروردگارتان بازگردانيده مى‌شويد.» (11) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |