| سوره 28 | سوره مبارکه القصص | صفحه 396 |
|
| إِنَّ الَّذِي فَرَضَ عَلَيْكَ الْقُرْآنَ لَرَادُّكَ إِلَىٰ مَعَادٍ ۚ قُلْ رَبِّي أَعْلَمُ مَنْ جَاءَ بِالْهُدَىٰ وَمَنْ هُوَ فِي ضَلَالٍ مُبِينٍ (85) |
| در حقيقت، همان کسى که اين قرآن را بر تو فرض کرد، يقيناً تو را به سوى وعده‌گاه بازمى‌گرداند. بگو: «پروردگارم بهتر مى‌داند چه کس هدايت آورده و چه کس در گمراهى آشکارى است؟» (85) |
| وَمَا كُنْتَ تَرْجُو أَنْ يُلْقَىٰ إِلَيْكَ الْكِتَابُ إِلَّا رَحْمَةً مِنْ رَبِّكَ ۖ فَلَا تَكُونَنَّ ظَهِيرًا لِلْكَافِرِينَ (86) |
| و تو اميدوار نبودى که بر تو کتاب القا شود، بلکه اين رحمتى از پروردگار تو بود. پس تو هرگز پشتيبان کافران مباش. (86) |
| وَلَا يَصُدُّنَّكَ عَنْ آيَاتِ اللَّهِ بَعْدَ إِذْ أُنْزِلَتْ إِلَيْكَ ۖ وَادْعُ إِلَىٰ رَبِّكَ ۖ وَلَا تَكُونَنَّ مِنَ الْمُشْرِكِينَ (87) |
| و البته نبايد تو را از آيات خدا -بعد از آنکه بر تو نازل شده است- باز دارند، و به سوى پروردگارت دعوت کن، و زنهار از مشرکان مباش. (87) |
| وَلَا تَدْعُ مَعَ اللَّهِ إِلَٰهًا آخَرَ ۘ لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ ۚ كُلُّ شَيْءٍ هَالِكٌ إِلَّا وَجْهَهُ ۚ لَهُ الْحُكْمُ وَإِلَيْهِ تُرْجَعُونَ (88) |
| و با خدا معبودى ديگر مخوان. خدايى جز او نيست. جز ذات او همه چيز نابودشونده است. فرمان از آنِ اوست. و به سوى او بازگردانيده مى‌شويد. (88) |
| سوره 29 | سوره مبارکه العنكبوت | |
|
|
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
|
به نام خداوند بخشنده مهربان
|
| الم (1) |
| الف، لام، ميم. (1) |
| أَحَسِبَ النَّاسُ أَنْ يُتْرَكُوا أَنْ يَقُولُوا آمَنَّا وَهُمْ لَا يُفْتَنُونَ (2) |
| آيا مردم پنداشتند که تا گفتند ايمان آورديم، رها مى‌شوند و مورد آزمايش قرار نمى‌گيرند؟ (2) |
| وَلَقَدْ فَتَنَّا الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ ۖ فَلَيَعْلَمَنَّ اللَّهُ الَّذِينَ صَدَقُوا وَلَيَعْلَمَنَّ الْكَاذِبِينَ (3) |
| و به يقين، کسانى را که پيش از اينان بودند آزموديم، تا خدا آنان را که راست گفته‌اند معلوم دارد و دروغگويان را [نيز] معلوم دارد. (3) |
| أَمْ حَسِبَ الَّذِينَ يَعْمَلُونَ السَّيِّئَاتِ أَنْ يَسْبِقُونَا ۚ سَاءَ مَا يَحْكُمُونَ (4) |
| آيا کسانى که کارهاى بد مى‌کنند، مى‌پندارند که بر ما پيشى خواهند جست؟ چه بد داورى مى‌کنند. (4) |
| مَنْ كَانَ يَرْجُو لِقَاءَ اللَّهِ فَإِنَّ أَجَلَ اللَّهِ لَآتٍ ۚ وَهُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ (5) |
| کسى که به ديدار خدا اميد دارد [بداند که] اَجَل [او از سوى] خدا آمدنى است، و اوست شنواى دانا. (5) |
| وَمَنْ جَاهَدَ فَإِنَّمَا يُجَاهِدُ لِنَفْسِهِ ۚ إِنَّ اللَّهَ لَغَنِيٌّ عَنِ الْعَالَمِينَ (6) |
| و هر که بکوشد، تنها براى خود مى‌کوشد، زيرا خدا از جهانيان سخت بى‌نياز است. (6) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |